Pónticos: Diferenzas entre revisións

Desde os anos 1920, a maioría des pónticos viven, pois, en Grecia, onde moitos mantiveron a súa lingua, en orixe un [[dialecto]] grego, o [[póntico]], qui evolucionou cara unha [[lingua]] distinta, non comprensíbel polos falantes do [[grego moderno]], como o [[capadocio]] hai pouco (xuño de 2005) redescuberto na [[Calcídica]]. Os pónticos son a miúdo obxecto de burlas de caractercarácter racista por parte dos outros gregos, o personaxe do póntico nos chistes gregos, como o do [[válaco]] ([[Aromanéslingua arromanesa|aromanés]]), é sempre ridículo. Dunha maneira xeral, os Micrasiates, entre os que se atopan os pónticos, foron utilizados polo Estado grego para poboar as rexións vacíadasbaleiradas dos seus habitantes por depuración étnica das poboacións eslavo-macedonias, aromanesas, albanesas e turcas ou gregas islamizadas.

A lei grega prevé facilidades para o "retorno" dos gregos da diáspora cara a "patria" seguindo o modelo das [[Lei do retorno|"leis do retorno"]] israelís e alemá, e numerosos (60.000 entre 1988 e 1994) pónticos (incluíndo parellas mixtas) da ex-[[Unión soviética]] (do [[Casaquistán]] etc.), a miúdo cualificadas de "'''ruso-pónticos'''" (''Rossopónticos'' en grego) pois sosó saben falar [[Lingua rusa|ruso]], chegaron a aterrar nos barrios desherdados de [[Atenas]] e no norte de Grecia onde moitos os consideran en realidade máis como inmigrantes rusos que como "compatriotas" gregos. Esta situación descríbese especialmente na película "[[Os rapaces de Atenas]]" (título inglés ''From the edge of the city'', con diálogos en grego e en ruso) do realizador [[Constantinos Giannaris]], saída en [[1998]] e comparada por algúns críticos á película americana ''[[My Own Private Idaho]]''.