Emiliano Iglesias: Diferenzas entre revisións

Cursou estudos de bacharelato en [[Pontevedra]]. Liderou a xuventude federal desa cidade, e en 1894 era membro do Partido Republicano Federal de Pontevedra. Licenciado en Dereito pola Universidade de Santiago, exerceu un tempo de avogado en Pontevedra onde foi director do periódico ''[[La Unión Republicana]]''. En xullo1904 o Partido Republicano de 1904Pontevedra foiorganizou un dosmitin, no Teatro Circo, no que falou [[Alejandro Lerroux]], de xira por Galiza. O acto foi convocado a asinantestravés dun manifesto daasinado Juventudpor Republicana[[Joaquín paraPoza recibirCobas]], en Pontevedranome ade Lerroux.''[[El Grito del Pueblo]]'', Emiliano

En 1904 acompañou aCon [[Alejandro Lerroux]] afundou en Barcelona, con quen fundou o [[Partido Republicano Radical]], do que foi destacado dirixente. Desde [[1906]] dirixiu o xornal ''[[El Progreso]]''. Desde o xornal defendeu a [[Francesc Ferrer i Guàrdia]] cando foi implicado no atentado de Mateo[[Mateu Morral i Roca]] contra [[Afonso XIII]] e atacou a [[Solidaritat Catalana]]. Tamén foi presidente do Ateneo de Concentración Republicana Radical do VI Distrito de Barcelona. Cando Lerroux marchou ao exilio en Francia en 1908, converteuse no líder do Partido Radical no interior. En 1909 foi elixido concelleiro en Barcelona, onde foi acusado de irregularidades administrativas.

A pesar dos seus ataques virulento contra a Igrexa Católica e o exército pola guerra de Marrocos desde as páxinas do seu diario, mantivo unha actitude ambigua coa Semana Tráxica por mor das súas diferenzas coa [[Solidaridad Obrera (sindicato histórico)|Solidaritat Obrera]], o que non o impediu a súa detención o 31 de xullo e o seu procesamento na chamada "Causa contra Trinidad Alted Fornet, Emiliano Iglesias Ambrosio, Luis Zurdo Olivares, Juana Ardiaca Mas e Francisco Ferrer Guardia, polo delito de rebelión militar». Despois defendeu a algúns dos implicados, incluso o mesmo Ferrer i Guàrdia, e foi elixido deputado nas eleccións xerais de 1910. En 1914 asinou en nome do seu partido o [[Pacto de Sant Gervasi]] que tentaba a fusión do Partido Radical coa Unió Federal Nacionalista Republicana. O pacto foi un fracaso e provocou o seu distanciamento con Lerroux en 1915. Foi elixido concelleiro en Barcelona en [[1917]] e detido durante a folga dese ano. Foi elixido deputado nas eleccións xerais de [[1920]] e [[1923]]. Cando foi proclamada aNa [[ditadura de Primo de Rivera]] viuse forzado ao exilio en Francia.

En agosto de 1934 foi obxecto dunha homenaxe na [[Illa de San Simón]].

Como xornalista, colaborou endirixiu ''[[La Unión Republicana]]'' e ''[[La Justicia]]'' de (Pontevedra) e ''El Progreso'' de Barcelona, e colaborou en ''[[La Acción]]'' (Pontevedra),e ''[[El Grito del Pueblo]]'' de (Pontevedra), ''[[La Voz del Campo]]'' (de [[Marín)]], ''El País (Madrid)'' e ''[[El Liberal]]'' (Madrid),de dirixiu [[La Justicia]]Madrid. (Pontevedra) e El Progreso (Barcelona).

*[http://books.google.es/books?id=vSiTVhCBM2UC&pg=PA732&lpg=PA732&dq=emiliano+iglesias+ambrosio&source=web&ots=ySPVfYI4L-&sig=cNnrJcTo9i3TaCdgZisi7LaQiQQ&hl=ca&sa=X&oi=book_result&resnum=4&ct=result] ''Diccionari biogràfic del moviment obrer als Països Catalans'' por María Teresa Martínez de Sas i Pelai Pagès i Blanch. Editado por [[Publicacions de l'Abadia de Montserrat]], 2000 ISBN 848415243X