'''Luís Manuel García Mañá''', nado en [[Ourense ]] o [[19 de outubro]] de [[1950]], é un policía e escritor galego. ▼{{enuso}}
▲'''Luís Manuel García Mañá''', nado en Ourense o [[19 de outubro]] de [[1950]], é un policía e escritor galego.
==Traxectoria==
LuísÉ Manuellicenciado Garcíaen Mañá (OurenseDereito, 1950)cursou estudios de Maxisterio, licenciadoTocoloxía Forense e Antropoloxía Cultural. Foi Comisario Xefe de Policía en Dereito[[Madrid]], exerce[[Vigo]] nae actualidade[[Ourense]], exerce a responsabilidade de Comisario Principal, Xefe Superior de Policía de Galicia. Académico correspondente da [[Real Academia Galega]], membro numerario do Instituto de Estudios Vigueses, da Fundación Premios da Crítica Galicia, do Padroado da [[Fundación Otero PerayoPedrayo]], do [[PEN ClubClube de Galicia]], fillo adoptivo de [[Calvos de Randín, a súa produción editorial como ensaísta tense centrado en temas relacionados coa historia e o dereito: De los corregidores a los gobernadores civiles de Ourense (1986), La frontera hispano-lusa en la provincia de Ourense (1988), Miño: ¿Existiu unha fronteira? (1993), As primeiras boticas de Vigo e a arte do oficio (1998)]]. Quizais aA súa contribución máis salientable á historiografía galega sexaé o rescate da institución do [[Couto Mixto, pequena república que existiu entre Galicia e Tras-os-Montes ata o tratado de Lisboa de 1864]], recollida no seu libro ''Couto Mixto,. unhaUnha república esquecida (Xerais 2005). Como novelista é autor de As plumas do moucho (1999) e da ata agora triloxía protagonizada polo investigador decimonónico Nemesio Castro: O lume de Santo Antón (Xerais, 1997), traducida ao castelán por Alianza editorial (2002); Menino morreu (Xerais, 2003) e O grito do Ipiranga (Xerais 2010). Participou como coautor en numerosos traballos colectivos''.
Colaborou en ''Boletín Auriense'', ''Boletín do Instituto de Estudios Vigueses'', ''Eixo Atlántico'', ''Lingua Viva'', ''Tempo Exterior'', ''[[La Voz de Galicia]]'', ''[[La Región]]'' e ''[[Faro de Vigo]]''. Participou coa reconstrución fisionómica de [[Manuel Blanco Romasanta]] no libro ''O home do unto. Manuel Blanco Romasanta'' (1991) e no estudio ''La droga en la población escolar no universitaria''.
Licenciado en Dereito, tamén cursou estudios de Maxisterio, Tocoloxía Forense e Antropoloxía Cultural. Foi Comisario Xefe de Policía en Madrid e Vigo e, na actualidade provincial de Ourense. Membro do Instituto de Estudios Vigueses, do Padroado da Fundación dos Premios da Crítica, do Consello da Fundación Otero Pedraio, da Fundación Faustino Santalices , voceiro da Fundación dos Amigos da Universidade de Vigo e xuíz honorario do Couto Mixto. Foi elixido galego do mes de El Correo Gallego en setembro de 2000 e pregoeiro do día das Letras Galegas en Vigo no ano 1999.
==Obras==
===Ensaio===
De los corregidores a los gobernadores civiles de Ourense, Ministerio del Interior, 1986, La frontera hispano-lusa en la provincia de Ourense, en Boletín Auriense, Anexo 11, Museo Arqueolóxico Provincial de Ourense, 1988, Miño, ¿existiu unha fronteira?: apuntes históricos, xurídicos e sociolóxicos, Galaxia, 1993, O lume de Santo Antón, Xerais, 1997; Alianza, 2002, Las boticas de Vigo y el arte del oficio, 1998 egu, As plumas do moucho, Ir Indo, 1999, Couto Mixto: unha república esquecida, Universidade de Vigo, 2000, Menino morreu, Xerais, 2003. COLECTIVAS: Contos sen fronteiras, Eixo Atlántico do Noroeste peninsular, 1999, En galego agora e sempre, con Florentino Cuevillas e Ánxel Fole, Fundación Premios da Crítica de Galicia, 2002, Palabra por palabra, Contos da Policía, Ir Indo, 2003. Ademais, colaborou en Boletín Auriense, Boletín do Instituto de Estudios Vigueses, Eixo Atlántico, Lingua Viva, Tempo Exterior, La Voz de Galicia, La Región e Faro de Vigo. Participou coa reconstrucción fisionómica de Blanco Romasanta no libro O home do unto, Manuel Blanco Romasanta – Deputación Provincial de Ourense, 1991 e no estudio La droga en la población escolar no universitaria – Caixa de Aforros Provincial de Ourense.
*''De los corregidores a los gobernadores civiles de Ourense'', 1986.
*''Miño, ¿existiu unha fronteira? Apuntes históricos, xurídicos e sociolóxicos'', 1993.
*''Las boticas de Vigo y el arte del oficio'', 1998.
*''Couto Mixto. Unha república esquecida'', 2000.
===Narrativa===
*''O lume de Santo Antón'', 1997.
*''As plumas do moucho'', 1999.
*''Menino morreu'', 2003.
*''O grito do Ipiranga'', 2010.
==Véxase tamén==
|
