Revolución Libertadora: Diferenzas entre revisións

Coñécese como '''Revolución Libertadora de 1955''' o período de goberno militar na [[Arxentina]] que se estendeu entre o [[golpe de estado]] que derrocou ao goberno constitucional do xeneral [[Juan Domingo Perón]], producido o [[16 de setembro]] de [[1955]], e a entrega do goberno ao Presidente [[Arturo Frondizi]] o [[1 de maio]] de [[1958]].

 

 

Pese a xa terse producido descordos e problemas con diversos sectores ([[Partido Comunista da Arxentina|Partido Comunista]] e [[Partido Socialista (Arxentina)|socialista]], e a [[Federación Universitaria Arxentina]]), os enfrontamentos cos militares comezaron en ocasión da [[reforma constitucional de 1949]], que entre outras medidas outorgáballe máis atribucións ao goberno para intervir na economía, e ista medida xeraba malestar ás clases conservadoras. Posteriormente, estas friccións se profudizaron cando en [[1951]] comezouse a falar da posibilidade de que [[Eva Perón]], fose candidata a vicepresidenta.

Ademais debe sinalarse que durante o Goberno do xeneral Perón, a oposición principal estivo a cargo da [[Union Cívica Radical]], caracterizandose devandito goberno pola afiliacion compulsiva dos empregados publicos ao Partido Peronista, negándolle aos partidos de oposición o uso da radio e a televisión durante doce anos. Finalmente, recentemente en [[1955]], logo da fracasada sonada do [[16 de xuño]], foille permitido falar pola cadea de radio nacional ao Dr. [[Arturo Frondizi]], aínda que censurando nalgúns minutos a mensaxe que fora previamente gravado.

 

O [[28 de setembro]] de [[1951]], o xeneral [[Benjamín Menéndez]] sublevouse contra o goberno de [[Juan Domingo Perón]], pero non tivo éxito, pois non atopou adhesións importantes dentro do aparello militar. O mesmo [[28 de setembro]], Perón declarou o Estado de Guerra interno, e dixo que: {{Cita|todo militar que no se subordine o se subleve contra las autoridades o participe en movimientos tendientes a derrocarlas o desconocerlas, será fusilado inmediatamente.}}

 

O enfrontamento de Perón cos sectores católicos precipitou a conspiración na súa contra. Perón chamara a unha Convención Constituínte para separar á igrexa do estado, o que puxo aos sectores católicos en pé de guerra xunto aos outros sectores que xa viñan conspirando.

 

O [[16 de xuño]] de [[1955]] prodúcese un levantamento militar no que un grupo de aviadores da mariña [[Bombardeo da Praza de Maio|bombardeou a Praza de Maio]] causando 364 mortos e case un milleiro de feridos. Perón refuxiouse nos subsolos da sede do Exército, xunto ao seu Ministro de Guerra [[Franklin Lucero]]. Logrou continuar como presidente, aínda que só por uns meses máis.

 

En [[Córdoba, Arxentina|Córdoba]] estalaría o [[16 de setembro]] de [[1955]], o movemento que daría inicio á autodenominada ''Revolución Libertadora''. O exército contou co apoio dos chamados [[Comandos civiles]] revolucionarios, que combateron contra as tropas leais ao presidente Perón en Alta Córdoba, e mantiveron escaramuzas en distintos puntos do país, ocuparon edificios públicos e constituíron un factor de enlace permanente cos militares sublevados.

A Mariña bombardeou depósitos de combustible en [[Mar de la Plata]], e ameazou con facer o mesmo na [[Destilería de la Plata]].

O golpe militar de setembro de 1955 significou o triunfo e o festexo para os sectores pertencentes ás clases media e alta, pero a maioría dos traballadores e dos sectores populares recibírono con tristeza e indignación.

 

O xeneral [[Eduardo Lonardi]] dirixiu o movemento desde a cidade de [[Córdoba, Arxentina|Córdoba]], e unha vez deposto o presidente constitucional asumiu o poder durante cincuenta días, co contraalmirante [[Isaac Rojas]] como vicepresidente de facto.

 

[[ca:Revolució Alliberadora]]

[[en:Revolución Libertadora]]

[[lt:Išvadavimo revoliucija (Argentina)]]

[[pt:Revolución Libertadora (Argentina)]]