Guerra de Crimea: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
arranxiños |
||
Liña 1:
A '''Guerra de Crimea''' foi un [[conflito bélico]] entre o [[Imperio Ruso]] dirixido polos [[Romanov]] e a alianza do [[Reino Unido]], [[Francia]], o [[Imperio
==Antecedentes==
[[Ficheiro:Black_sea_crimean_war.jpg|240px|thumb|Situación das costas do Mar Negro ao comezo da Guerra.]]
Baixo tratados negociados durante o [[
O [[Tsar]] ruso, [[Nicolás I de Rusia|Nicolás I]], enviou un diplomático, o Príncipe [[Menshikov]], nunha misión especial ao goberno turco. Por tratados previos, o Sultán, [[Abd-ul-Mejid I]], estaba comprometido a "defender a [[Relixión]] e Igrexa Cristiá", pero Menshikov intentou negociar un novo tratado, polo cal Rusia podería intervir cando considerara a protección do Sultán inadecuada. Ao mesmo tempo, o goberno británico enviou un emisario, quen se enterou das demandas de Menshikov ao chegar. Mediante a diplomacia, Lord Starford convenceu ao Sultán de rexeitar o tratado, o cal comprometía a independencia dos cidadáns turcos. Pouco despois de enterarse do fracaso do seu negociador, o Tsar enviou o seu exército a [[Moldavia]] e a [[Valaquia]], territorios otomanos nos que Rusia era coñecida coma unha gardiá da Igrexa Ortodoxa, empregando coma escusa a falta de solucións por parte do Sultán para protexer os lugares Sagrados. Nicolás I pensou que as potencias europeas non se opoñerían á anexión realizada, especialmente porque Rusia axudou a sufocar as [[Revolución de 1848|Revolucións de 1848]].
Liña 11:
==Desenvolvemento==
[[Ficheiro:Fall_of_Sevastopol.jpg|240px|thumb|Combate entre tropas francesas e rusas durante o [[asedio de Sebastopol]].]]
O Sultán dirixiuse á guerra; os seus exércitos atacaron aos exércitos rusos cerca do [[río Danubio]]. Nicolau I respondeu enviando naves de guerra, que destruíron a flota otomana en [[Sinop]], o [[30 de novembro]] de [[1853]], facendo posible para Rusia desembarcar e abastecer o seu exército nas costas turcas sen inconvenientes. A destrución da flota turca e a ameaza dunha expansión rusa alarmou a Francia e Reino Unido, que acudiron en defensa do Imperio Otomano. En [[1854]], despois de que Rusia ignorara o ultimato anglo-francés para retirarse do Danubio, o Reino Unido e Francia declararon a guerra.
Nicolás I asumiu que Austria, correspondendo á axuda presentada durante as revolucións de 1848, estaría do seu lado, ou que polo menos sería neutral. Non obstante, Austria sentiuse ameazada polas tropas rusas nos Principados do Danubio. Cando o Reino Unido e Francia reclamaron que Rusia retirara as súas tropas dos Principados, Austria apoiounas, e, a pesar de que non lle declarou a guerra a Rusia inmediatamente, negouse a garantir a súa neutralidade. Cando, no verán de [[1854]], Austria fixo unha nova demanda para o retiro das tropas, Rusia aceptou.
Liña 30:
*"[[Balcanización]] dos [[Balcáns]]". Significa que os conflitos que se orixinan despois da guerra xurdirán por reivindicacións dos pobos balcánicos, aos que se incorporarán as demais nacións segundo os seus intereses.
A guerra termina en 1855 co Congreso de París, de onde saiu un goberno conxunto e relativamente autónomo para Moldavia e Valaquia; o Tsar renunciou á protección dos ortodoxos e estableceuse a neutralidade do [[
[[Categoría:Guerras|Crimea]]
{{Link FA|sl}}
| |||