Atol Enewetak: Diferenzas entre revisións

== Proba nuclear ==▼

Os humanos habitaron o atol fai polo menos 2.000 anos. Enewetak non era coñecido polos europeos ata que en 1974 a visitou a corveta mercante británica ''Walpole'', quen o chamou "Brown Range" (de aí o nome xaponés "Atol Brown"). Foi visitada por unha ducia de buques antes da creación da [[Alemaña | colonia alemá]] das [[Illas Marshall]] en 1885. Xunto co resto das Illas Marshall, Enewetak foi capturado pola [[Armada Imperial Xaponesa]] en 1914 durante a [[Primeira Guerra Mundial]] e o mandato do [[Imperio xapones]] pola Liga [[de] as Nacións Unidas] no ano 1920. Os xaponeses administra a illa caeu baixo o [[Mandato do Pacífico Sur]], pero a maioría dos asuntos locais deixou en mans dos líderes locais tradicionais ata o inicio da [[Segunda Guerra Mundial]]. ▼

Os residentes locais foron evacuados, a miúdo involuntariamente, e o atolón foi utilizado para probas [[nucleares]] como parte da [[Pacífico Proving Grounds]]. Os corpos de soldados estadounidenses mortos na Batalla de Enewetak e enterrados alí foron exhumados antes de que comezaron as probas e regresou aos Estados Unidos para volver ser enterrados polas súas familias. Ao redor do 43 probas nucleares en Enewetak foron despedidos desde 1948 ata 1958. O primeiro [[bomba de hidróxeno]] de proba, cuxo nomee en código [[Ivy Mike]], celebrouse a finais de 1952 como parte de [[Operation Ivy]], e se vaporiza o illote de [[Elugelab]]. Esta proba inclúe o uso de [[B-17 Flying Fortress]] avións para voar a través da | [[choiva radioactiva nube radioactiva]] co fin de analizar mostras de a bordo. Os avións foron controlados polos buques de B-17 voando a pouca distancia á nai visual destes zánganos. En total foron 16 a 20 B-17 de tomar parte nesta operación, dos cales a metade eran control das aeronaves e a outra metade zánganos. Para o exame das nubes explosión das bombas nucleares en varios foguetes 1957/58 (na súa maioría a partir de [[Rockoon] s]) puxéronse en marcha. ▼

Os residentes locais permitíuselles regresar na década de 1970 e o 15 de maio de 1977, o goberno de Estados Unidos dirixida aos militares para descontaminar as illas. Isto fíxose mediante a mestura da terra contaminada e os residuos das distintas illas, cun [[cemento Portland]] e enterralo nun dos cráteres de explosión. O cráter atopábase no extremo norte de Runit ((coord | 11 | 33 | 9,22 | N | 162 | 20 | 50.29 | E |)), que é unha illa no lado este de o atolón. Isto continuou ata o cráter converteuse nun montículo esférico ((converter | 25 | m | m)) alta. O cráter logo cubríase cun ((converter | 18 | en | mm | cantar = on)) capa grosa de cemento, chamado "Cactus Dome" . Todos os servizos participaron neste esforzo. O goberno de Estados Unidos declarou ás illas seguros para vivir en 1980. ▼