George Berkeley: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Loveless (conversa | contribucións)
m bot Engadido: id:George Berkeley
Servando2 (conversa | contribucións)
deriva o seu nome
Liña 1:
'''George Berkeley''' e un [[filósofo]] e clérigo [[Irlanda|irlandés]], considerado o fundador da moderna escola do [[idealismo]], teoría que afirma que a existencia de todos os obxectos físicos depende da mente. De acordo cos seus escritos de principios do século XVIII, una mesa 'é' real só se unha mente a percibe. Polo tanto, os obxectos son ideas. Berkeley mantiña que non se pode concebirconcibir que a materia exista con independencia da mente; os fenómenos dos sentidos só poden explicarse supoñendo que hai un deus que provoca de forma continua a percepción na mente humana.
[[Ficheiro:George_Berkeley_by_John_Smibert.jpg|thumb|250px|George Berkeley]]
 
Liña 5:
Naceu o [[12 de marzo]] de [[1685]] en [[Dysert]], Irlanda, nunha familia acomodada. Estudou en [[Kilkenny College]], e asistiu as clases no [[Trinity College]] en [[Dublín]], onde rematou os seus estudos en [[1707]]. Permaneceu no Trinity College ata lograr un título de profesor de Grego. Toda a súa vida estivo marcada polo afán de realizar una apoloxía da relixión cristiá. Pensaba que para iso o mellor era manexar como instrumento o [[inmaterialismo]].
 
A suasúa primeira publicación foi de carácter matemático, pero a primeira que gañou notoriedade foi o seu Ensaio ''An Essay Towards a New Theory of Vision'' (Cara unha nova teoría da visión), publicado en [[1709]]. AnqueAínda que levantou moita polémica no seu momento, as súas conclusións forman parte na actualidadactualidade da óptica. A esta obra seguiraa o ''Treatise on the Principles of Human Knowledge'' (Tratado sobre os principios do coñecemento humano), en [[1710]]. Con ambas concluirá a primeira etapa da súa produción filosófica, caracterizada polo interese en loitar contra os [[librepensador]]es, contra os escépticos que negaban a [[existencia de Deus]] ou a puñan en dúbida. As obras que seguiron, dentro da mismamesma liña, adoptan o esquema teórico do neoplatonismo. Trasládase a [[Londres]] en [[1713]] onde se relaciona con varios intelectuais moi coñecidos na súa época. Entre eles estaba o seu compatriota [[Jonathan Swift]]. Ese mesmo ano aparecería ''Three Dialogues Belween Hylas and Philonous'' (Os tres diálogos entre Hylas e Philonus, nos que desenvolveu o seu sistema filosófico, cuxo principio fundamental é que o mundo que se representa nos nosos sentidos só existe se é percibido). Os principios é unha exposición, mentres que os diálogos constitúen a súa defensa. En forma dialogada expón a doutrina do Ensaio e do Tratado á vez que contesta a algunhas obxeciónsobxeccións.
 
Un dos seus obxectivos principais foi combater o [[materialismo]], teoría dominante na súa época. Aínda que as súas teorías foron ridiculizadas, algúns, como S. Clarke, considerárono un xenio. Pouco despois visitou Inglaterra onde foi recibido por [[Addison]], [[Pope]] e [[Steele]]. No período entre [[1714]] e [[1720]] alternou os seus traballos académicos con viaxes por Europa. En [[1721]] recibiu un doutorado en [[teoloxía]], e decidiu permanecer no Trinity College de Dublín dando clases de [[Teoloxía]] e [[Hebreo]]. En [[1724]] fixérono [[deán]] de [[Derry]].
 
Durante este período concibiu o proxecto de fundar nas [[illas Bermudas]] un colexio para evanxelizar os [[nativo]]s de [[América]]. Estaba convencido de que Europa atopábase condenada a unha inevitábel decadencia moral. Debido a iso a civilización e a relixión só podían sobrevivir se se levaban a pobos xoves. En [[1728]] zarpoupartiu dende Inglaterra con dirección a América. Pasou tres anos en [[Rhode Island]], esperando as axudas que lle prometeran. Porén estas non chegaron, e en 1731 voltou a Inglaterra. Durante os tres anos que residiu en Rhode Island –onde comprou unha fábrica e construiuconstruíu unha casa- Berkeley escribiu o ''Alcifrón'' ou o filósofo insignificante contra [[Shaftesbury]], e en 1734-1737 ''The Querist''.
En 1734 Berkeley foi nomeado obispobispo da pequena diócese[[diocese de [[Cloyne]], en Irlanda. En [[Cloyne]], dedicado á realización de obras filantrópicas e moralesmorais, Berkelley permaneceu hastaata poucos meses antes da súa morte, ocurridaocorrida en 1753. Unha epidemia que se produxoproduciu entre 1739 e 1740 serviu de ocasión para que o obispobispo Berkeley escribise –e máis tarde publicase, en 1744- “A Siris, cadenacadea de reflexións e investigacións filosóficas sobre as virtudes da auga de alcatrán, e outros distintos temas vinculados entre si e que surxenxorden uns de outros”.
 
Durante o verán de [[1752]], Berkeley trasladouse a [[Oxford]], onde faleceu poucos meses despois, o [[1 de xaneiro]] de [[1753]]. En 1781, con carácter póstumo, publicouse o relato da súa viaxe a [[Italia]], titulado ''Diario en Italia''.
 
IsteEste é o Berkeley de quénquen deriva o seu nome a cidade norteamericana así chamadahomónima, sede dun importante [[UniverdidadeUniversidade de Berkeley, California|centro universitario]] no estado de [[California]], deriva o seu nome.
 
== Filosofía ==
Berkeley desenvolveu a súa teoría filosófica como unha resposta ao [[escepticismo]] e o [[ateísmo]]. Afirmaba que o escepticismo surxexorde cando a experiencia ou as sensacións se atopan desligadas dos obxectos, non deixando ningún camiño posible para saber deles excepto a través das ideas. Para poñer fin a esta disociación, unha persoa ten que recoñecer que o "ser" das cousas sensibles consiste só en que son percibidas. Todo o que é percibido é real, por iso as únicas cousas cuxa existencia se pode coñecer son aquelas que se poden percibir. Berkeley insistiu, non obstante, en que as cousas si teñen unha existencia fóra da mente humana e as súas percepcións, pois as persoas non poden controlar as ideas que teñen. En consecuencia, debe haber unha mente na que existan todas as ideas, un omnipresente espírituespírito infinito, a saber, [[Deus]], que o percibe todo. Deus é, para Berkeley, o garante da orde que se acha entre todas as ideas.
 
O sistema filosófico de Berkeley eliminaba calquercalquera posibilidade de coñecemento dun mundo externo material. A pesar de que o seu sistema tivo poucos seguidores, as súas críticas aos razoamentos sobre un mundo separado externo e ao concepto da materia foron poderosas e influironinfluíron nos filósofos posteriores.
 
A filosofía científica de Berkeley bautizouse como [[Empirismo|empirista]], [[Positivismo|positivista]] instrumentalista, [[Fenomenoloxía|fenomenolóxica]] e [[TeismoTeísmo|teísta]]. Berkeley foi un dos primeiros críticos de [[Newton]], anqueaínda que a súa filosofía surxiuxurdiu como consecuencia de ler o ''Ensaio sobre o entendemento humano'' de [[Locke]], que apoiaba e extendíaestendía as ideas de Newton. Berkeley rexeitou a dicotomía entre a materia ou substancia, por un lado, e as diferentes calidades que percibimos nela cos nosos sentidos, polo outro; con espírito aínda máis empirista que o de Locke, sinalou que como o único que realmente percibimos son as calidades, mentres que a materia nada máis a supoñemos, esta debería eliminarse, deixando á realidade formada só por dous elementos: as mentes e as ideas que istas experimentan directamente. De aquí surxexorde o famoso ''esse est percipi'', cuxa única excepción (para Berkeley) é Deus. As cousas que enchen este mundo existen grazas a que son percibidas por Deus, pero o seu poder é tan grande que a través del nós tamén as percibimos.
 
A filosofía da ciencia de Berkeley derivase da súa epistemoloxía, que non require doda andamiaxe metafísicometafísica necesarionecesaria para demostrar a existencia de Deus: como bo idealista, postula que as nosas experiencias dos fenómenos reais só son secuencias de ideas que ocorren na mente, sen relación causal ningunha có mundo exterior; como bo fenomenólogo, sinala que a "negrura" da noite ou o sabor dun doce son os únicos obxetosobxectos do coñecemento; como bo instrumentalista, critica a Newton pola súa transformación de termos matemáticos en entidades "reais", pode dicirse que a posición de Berkeley ante as leis da mecánica newtoniana era claramente idealista, fenomenolóxica, instrumentista e positivista. No seu esforzo por establecer unha teoría racional do coñecemento totalmente consistente, Berkeley sacrificou a súa credibilidade. Ao enterarsesaber o doutor Johnson de que Berkeley negaba a existencia do mundo exterior, pateou unha gran pedra mentres dicía: "¡Así é como o refuto!" A pesar do peso histórico desta anécdota, o irascíbel doutor Johnson non estaba refutando nada, senonsenón simplemente xerando certas sensacións diferentes no seu pé. Pero Berkeley anticipou con gran claridade o seguinte e último paso do empirismo, dado por [[Hume]], que foi o recoñecemento das dificultades implícitas na teoría filosófica da causalidade e do que posteriormente coñeceuse como o "problema da indución".
 
En consecuencia:
# Todo coñecentocoñecemento do mundo empírico obtense a través da percepción directa.
# O erro provén de considerar en detalle as percepcións.
# O coñecemento do mundo empírico pode purificarse e perfeccionarse eliminando todo o pensamento e quedándose só coas percepcións puras.
 
De isto segueseséguese que:
 
# A forma ideal do coñecemento científico obtense perseguindo as percepcións puras, sen intervención do intelecto.
Liña 38:
 
== Obras ==
*''Ensaio para unha nova teoría da visión'' (1709).
*''Tratado sobre os principios do coñecemento'' (1710).
*''Tres diálogos entre Hylas e Philonous'' (1713).
*''Alcifrón'' (1732).
*''O analista'' (1734).
*''Siris'' (1744).
*''Diario en Italia'' (1781, póstumo).
 
== Véxase tamén ==