Persoa física: Diferenzas entre revisións

O concepto xurídico de '''persoa física''' (ou '''persoa natural''') foi elaborado fundamentalmente xa polos [[xurista]]s [[Antiga Roma|romanos]]. Cada [[ordeamentoordenamento xurídico]] ten a súa propia definición de persoa, aínda que en tódolos casos é moi similar. En termos xerais é todo membro da [[ser humano|especie humana]] susceptible de adquirir [[dereitos]] e contraer [[obrigación xurídica|obrigacións]]. Nalgúns casos pódese facer referencia a estas como persoas de existencia visible, de existencia real, física ou natural.

A súa orixe etimolóxica vén de ''persona -ae'', que era aquela máscara (''per sonare'', para facerse oír) que levaban os actores na antiguedadeantigüidade e que ocultaba o seu rostro ó tempo que facía soar a súa voz. Isto é, unha ficción que se sobrepón ó ser que a porta. Ademais, como no teatro clásico grego e romano un reducido número de actores representaban tódolos papeis, o cambio de careta indicaba ó público o personaxe dramático que estaba representado. Desta última función de individualización dos diferentes seres humanos provén o significado actual do termo ''persoa''.<br />Isto é así porque non tódolos seres humanos -especialmente noutros tempos- podían ser considerados persoas.

Se ben é certo que actualmente se sobrentendesobreentende que todo membro do xénero humano é persoa, no pasado non sempre foi así, xa que persoas pertencentes a diferentes grupos culturais, relixiosos e étnicos, non eran considerados como persoas e, por ende, privados de tódolos seus dereitos.

En [[Arxentina]] o [[Código Civil de Arxentina|Código Civil]] recoñece a súa existencia desde o momento da concepción, chamando 'personas por nacer' ás que, concebidasconcibidas, aínda non naceron. Se a persoa por nacer morre antes de estar completamente separada do seno materno, é considerado como se nunca existise.

En [[España]] as [[leis de Toro]] impuxeron un tripletriplo requisito para que un fillo se tivese por nacido: que nacese vivo todo, que vivise 24 horas despois de nacido e recibise bautismo. O artigo 60 da Lei do Matrimonio Civil de 1870 suprimiu o requisito do bautismo. O [[Código Civil de España|Código Civil]] establece no seu artigo 30 que "Para los efectos civiles, sólo se reputará nacido el feto que tuviere figura humana y viviere veinticuatro horas enteramente desprendido del seno materno". Da lectura deste artigo poderíase afirmar que o dereito español segue a teoría da viabilidade, pero o artigo 29 establece que "... el concebido se tiene por nacido a todos los efectos que le sean favorables, siempre que nazcan con las condiciones del artículo siguiente". A doutrina española maioritaria entende que da compresión conxunta de ambos artigos o sistema español é ecléctico, xa que mentras acolle a teoría da viabilidade para determinar o inicio da personalidade, o artigo 29 garante dereitos ó concebido pero non nacido.

Cómpre ter en conta que no dereito español os [[feto]]s no útero materno denomínanse ''nasciturus'', e teñen unha protección xurídica específica para o caso de que finalmente nazan e teñan personalidade xurídica plena. Deste xeito, un neno aínda non nacido pode chegar a herdar os bens do seu pai, se este morrese durante a súa xestación. A efectos [[constitución española de 1978|constitucionais]] sobre a protección do feto ante a posibilidade de prácticas [[aborto|abortivas]], existe unha sentencia do [[Tribunal Constitucional de España|Tribunal Constitucional]] (STC 53/85) que declara ó feto como ben xuridicamente protexido e esixe a súa protección, a tódolos efectos civilescivís (para a consideración como persoa remítese á [[derechodereito civil|lexislación civil]]).

Os dereitos da personalidade pertencían inicialmente ó campo do [[dereito civil]]. Porén, o [[Código de Napoleón]] que serviu de modelo para outros moitos, non desarrolloudesenvolveu esta categoría esencial de dereitos.

No caso do dereito español o máis amplo catálogo dos mesmos encóntrase no Título Primeiro da [[Constitución Española]] e, especialmente, no seu '''artigo 10''': "a dignidade da persoa, os dereitos individuais que lle son inherentes, o libre desarrollodesenvolvemento da personalidade, o respecto á Lei e ós dereitos dos demais son o fundamento da orde política e da paz social".

* [[Persoa xurídica]].