Precesión: Diferenzas entre revisións

O movemento de precesión e un fenómeno físico vencellado a [[rotación]] e [[traslacióntranslación]], aínda que o caso mais coñecido é o da precesión da Terra, todolostodos os obxectos celestes ao xirar mostran precesión, e tamén ao trasladarse, polo mutuo efecto de atracción gravitatoriagravitacional entre dous ou mais corpos.

No caso da traslacióntranslación, resulta mais dificildifícil de observar pois tense que calcular o eixo do sistema gravitatorio ou centro de masas. A precesión traslacionaltransnacional tamén se chama precesión orbital. A [[nutación]] é un exemplo de precesión orbital entre varios corpos, neste caso o sistema Terra-Lúa, co seu propio eixo, en relación co de ambos corpos co Sol, este sistema gravitatorio tripletriplo (o problema dos tres corpos) produce efectos de marea na Terra, que son en última instancia, os que explican a nutación.

O movimentomovemento de ''precesión'' (movimentomovemento para trásatrás) do [[eixo]] terrestre en relación á [[esfera celeste]] coloca as prolongacionsprolongacións do [[eixo]], os [[polo celeste|polos celestes]] norte e sur, apontandoapuntando para diferentes estrelas no decorrer do tempo. Un ciclo completo dura aproximadamente 26.000 anos, ao fínfin do cal os [[polo celeste|polos celestes]] apuntarán para a mesma [[estrela]] novamente. A precesión vese alterada polos movimentosmovementos de nutación e traslacióntranslación terrestres, xunto con outras pertubaciónsperturbacións menores do xiro causadas polo [[Sol]], a [[Lúa]] (que equilibra o xiro) e outros planetas, o [[bamboleo Chandler]], e outros movementos do manto e da superficie terrestres, polo que o valor da precesión debe ser recalculado periodicamente. O ciclo completo sen perturbacións dura uns 26.000 anos, polo que <math>360/26000=0.01384</math> cada ano <ref> Conceptos básicos de voo espacial, do JPL, NASA.</ref>.

Este movimentomovemento forma un circulo imaxinario por onde pasan as chamadas estrelas polares (Polaris, Deneb, Vega, e Thubán) que se van turnandoalternando nesa posición ao longo do tempo.

Debido a este movimentomovemento, o ''[[equinocioequinoccio]]'' (data en que día e noite teñen a mesma duración) de [[primavera]] pasa a acontecer coa entrada do [[Sol]] en diferentes constelacións da [[wikt:eclíptica|eclíptica]]. A este fenómeno deuselledéuselle o nome de '''precesión dos equinociosequinoccios'''.

A precesión foi coñecida na antigüedadeantigüidade, foi o astrónomo grego [[Hiparco de Nicea]] o primeiro que a calculou no ano [[-130| -130 a.C.]], ao descubrir que seus cálculos respecto da posición da estrela "Spica" en relación a posición do sol no equinoccio de outono non se correpondiancorrespondan cos feitos polos astrónomos [[Timocares]] e [[Aristilo]] 169 anos antes, que estaban desfasados respecto dos seus uns dous [[grao]]s, tal como nolo conta [[Tolomeo]] no "Almagesto". Como se pode observar o cálculo de Hiparco <math>2/169= 0.01183</math> era moi próximo ao actual (tendo en conta ademais que o valor da precesión e variable). Hiparco concluiuconcluíu pois que o punto de Aries precedía mais de 1[[grao|º]] por século, pola mesma razón denominouno precesión dos equinoccios. Dentro do modelo xeocéntrico, o eixo atopabaseatopábase no ceo que xiraría arredor da Terra e o polo na terra, o modelo defendido por Tolomeo, por iso aínda hoxe falamos de polo norte e polo sur terrestres.

No ano [[-1930|1930 d.C.]] o astrónomo serbio [[Milutin Milanković]], vencellou a precesión dos equinoccios aos cambios climáticos da Terra, formulando a "Teoría de Milanković", ou tamén "ciclos de Milutin Milanković".

*[[Polo celeste]].

*[[Rotación]].

*[[TraslaciónTranslación]].

*[[Nutación]].