|
'''Foedus''' é o nome que recibe o pacto que estabelecía o [[Imperio Romano]] con diversos pobos e con diferentes fins. Normalmente eran de tipo político e militar dandosedándose axuda mutua a cambio de algunha garantía.
No caso concreto dos [[vándalo]]s, [[alano]]s e [[suevo]]s, que cruzaran os pasos pireinaicospirenaicos no outono do ''409'' e se dedicaran á depredación sistemática dos territorios, observándose o debilitamento do Imperio tan profundo que deixaba campo aberto á libre actuación dos pobos xérmanicosxermánicos. Progresaba así o proceso que os convertería na forza de ''[[de facto]]'' no marco dos territorios que ocupaban.
Parece bastante seguro que o ''foedus'' se estableceu co momentáneo dominador da situación naquel momento na [[Hispania]], [[Flavio Constancio]] e para ambas as partes o tratado era do mais conveniente. Desde o punto de vista xérmanicoxermánico porque o bandoleirismo non era forma de vida posibelposíbel a longo prazo, a non ser que trocasen de territorio continuamente coma até agora fixeran e continuariancontinuarían a facer os vandalos[[vándalos]]. E desde o punto de vista de Flavio Constancio porque garantiagarantía a estabilidade, aínda que fora dun xeito provisional, na Hispania e poderiapodería atender os asuntos que reclamaban a suasúa presenza na [[Italia]] e facer fronte á sublevación da [[Galia]] que estaba o ocorrer naqueles intres.
Estas circunstancias explican o porque o representante romano non se amosase excesivamente esixente á hora de repartir as terras dos seus asentamentos e non obrigandoosobrigándoos á contrapartida habitual nos ''foedus'', que era a axuda militar ao Imperio en caso de guerra. A única esixencia foi que deixasen libre a provincia [[Tarraconense]], que se debe entender como un intento de afastar os xérmanicosxermánicos do [[Mediterráneo]], derradeiro reduto a unidade romana. A cambio disto e, como base do seu asentamento, concedíaselle aos bárbaros o territorio das restante provincias da [[Hispania]].
[[Ficheiro:Gallaecia-Dioclecianus.png|thumb|right|190px|Situación dos [[Conventus iuridicus|conventos xurídicos]] da [[Gallaecia]] tras a reorganización administrativa do emperador [[Diocleciano]]]]
Por mutuo acordo procederon estes ao reparto, mediante sorteo, de tres lotes equivalentes entre tres grupos de poboación numericamente equilibrados. Aos [[alano]]s correspondeu a [[Cartaxinense]] e a [[Lusitania (provincia)|LusitaniaaLusitania]], a rexión maismáis ampla, pero tamén a mais pobre. Os vándalos silingos asentáronse na [[Bética]], territorio maismáais reducido pero máis rico. Por fin, ao conxunto formado por vandalosvándalos asdingos e suevos foilles adxudicada a provincia da [[Gallaecia]].
Suevos e vándalos asdingos repartironserepartíronse a provincia, que tras a reorganización de [[Diocleciano]], comprendía a actual [[Galiza]] até o [[río Douro|Douro]], e, cara o leste, boa parte da meseta norte. A división faise seguindo os meridianos actuais, correspondendollescorrespondéndolles aos vándalos a meseta e terras chás, mentres que os suevos ocuparon os límites do Mazizo[[Macizo Galaico]] até o mar,pero non ocuparon toda a suasúa extensión, xa que eran un pobo cun número moi limitado de individuos, e, segundo as fontes, estabelecéronse na suasúa maior parte no Convento Xurídico Bracarense, isto é, centrandosecentrándose en [[Braga]], as terras que abranguen entre o [[río Miño|Miño]] e o Douro cara o océano.
[[Categoría:Roma antiga]]
|
