Revisión como estaba o 7 de xullo de 2006 ás 22:36 editar 83.165.7.164 (conversa) Sen resumo de edición ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 8 de xullo de 2006 ás 00:16 editar desfacer Lmbuga (conversa \| contribucións) 40.245 edicións {{atención}} Edición máis nova →
Liña 1: {{atención}} ~~SEITURA~~ A '''seitura''' era un traballo tradicional do [[agricultura\|agro]] galego que consistía en segar a ~~pranta~~planta de ~~centeu~~centeo ou trigo para despois na '''malla''' separar o gran da palla e almacenalo logo nas uchas ou tullas para consumilo durante o ano ( facer [[pan]], para os animais e para sementar á volta do ano ). Tradicionalmente, polas condicións [[clima\|climáticas]], en [[Galicia]] cultivábase maiormente ~~centeu~~centeo e non trigo ( na Galicia central, ata hai ben pouco chamábaselle pan ó ~~centeu~~ centeo). Ata a década de 1970, data na que se foi xeneralizando a introducción de apeiros mecánicos, un día de seitura consistía no que a continuación se dirá:▼ ▲ Ata a década de [[1970]], data naen que se foi xeneralizando a ~~introducción~~introdución de apeiros mecánicos, un día de seitura consistía no que a continuación se dirá: Como era un traballo colectivo, no día sinalado ( un día de sol contra o 25 de xullo, como dí o refrán: polo San Xoán sécalle unha raíz ó pan, polo San Pedro sécalle a do medio e polo Santiago fouciños ó agro ) o dono das leiras chamaba unha cuadrilla de homes e mulleres, algúns a xornal, outros por razóns de vecindade e axuda mutua e outra parte por familiares. Todos eles presentábanse na casa do dono nada máis romper o día , provistos dos apeiros necesarios para a labor que ían realizar: os homes con fouciños e as mulleres e nenos so coas gañas de traballar. Era costume ofrecerlles de almorzo caldo requente, torrezmos con pan ou leite mazado. Había que aproveitar as primeiras horas do día, xa que o calor provocaba que se debullara o gran e se perdera.

Seitura: Diferenzas entre revisións