Citroën: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
{{galeguizar}}
arranxiños diversos
Liña 5:
'''Citroën''' é un fabricante de [[automóbil]]es [[Francia|francés]] fundado en 1919 por [[André Citroën]]. Pertence o grupo [[PSA Peugeot-Citroën]]. Unha das súas fábricas está localizada en [[Vigo]].
 
O seu logotipo consiste en dous galóns (''chevrones'') superpostos, inspirados nun invento de [[André Citröen]], o seu fondadorfundador, referente a ununha engranaxe cos dentes en forma de V, que avantaxa en prestacións ósás engranaxes de dente plano.
 
==Historia==
[[Ficheiro:1955 Citroen 2CV.jpg|thumb|right|1955 [[Citroën 2CV]].]]
[[Ficheiro:Citroen hy sst.jpg|right|thumb|[[Citroën HY]].]]
[[Ficheiro:Citroen Ds100.jpg|thumb|right|1967 [[Citroën DS Pallas]].]]
[[Ficheiro:1982 Citroen CX Prestige.jpg|thumb|right|1982 [[Citroën CX]].]]
[[Ficheiro:ModelBX.jpg|thumb|right|1991 [[Citroën BX]].]]
[[Ficheiro:Citroën-DS Cabrio-Umbau vl.jpg|thumb|Un [[Citroën DS]] con capota enrollableenrolable.]]
[[Ficheiro:citroen.xsara.bristol.750pix.jpg|thumb|1999 [[Citroën Picasso|Citroën Xsara Picasso]].]]
[[Ficheiro:CitroenC5SX2003.JPG|thumb|[[Citroën C5]] SX, 2003.]]
Durante a [[Primeira Guerra Mundial]] André Citroën dirixía unha fábrica de obuses, pero unha vez acabada, decidiu crear a súa propia marca de automóbiles. Para logralo transforma o seu obradoiro de [[París]] e desarrolla o seu primeiro modelo, denominado ''tipo A''. Este é o primeiro coche europeo fabricado en serie.
 
Durante a [[Primeira Guerra Mundial]] André Citroën dirixía unha fábrica de obuses, pero unha vez acabada, decidiu crear a súa propia marca de automóbiles. Para logralo transformatransformou o seu obradoiro de [[París]] e desarrolladesaenvolveu o seu primeiro modelo, denominado ''tipo A''. Este éfoi o primeiro coche europeo fabricado en serie.
En 1924 Citroën conta coa colaboración dun enxeñeiro americano, [[Edward Gowan Budd]], que desde 1899 construía vagóns de aceiro para ferrocarrís, pero agora dedicábase á construción de carrocerías para coches, principalmente para [[Dodge]]. Así, Citroën introduce en [[Europa]] a primeira carrocería de aceiro para automóbiles. Os competidores que utilizaban mádeira para as súas carrocerías pronto copiaron a idea e ademais introduciron formas máis aerodinámicas para os seus coches, o que fixo que Citroën modificara a liña dos seus coches coa fin de modernizalos. Citroën utilizaba como estratexia de vendas os baixos prezos dos seus coches pero isto levouno a ter moitas perdas financieiras. Antes de afrontar as débedas cos seus acredores, André Citroën a comezos dos anos 30 intentou salvar o seu negocio lanzando un modelo revolucionario denominado [[Citroën Traction Avant|Traction Avant]] (tracción dianteira). Este coche dominou tódolos seus rivais durante 15 anos, pero o seu desenvolvemento foi moi custoso. En 1935 [[Pierre Michelin]] substituiu a André Citroën na dirección da empresa.
 
En 1924 Citroën conta coa colaboración dun enxeñeiro americano, [[Edward Gowan Budd]], que desde 1899 construía vagóns de aceiro para ferrocarrís, pero agora dedicábase á construción de carrocerías para coches, principalmente para [[Dodge]]. Así, Citroën introduce en [[Europa]] a primeira carrocería de aceiro para automóbiles. Os competidores que utilizaban mádeira para as súas carrocerías pronto copiaron a idea e ademais introduciron formas máis aerodinámicas para os seus coches, o que fixo que Citroën modificaramodificase a liña dos seus coches coa fin de modernizalos. Citroën utilizaba como estratexia de vendas os baixos prezos dos seus coches, pero isto levouno a ter moitas perdas financieiras. Antes de afrontar as débedas cos seus acredores, André Citroën a comezos dos anos 30 intentou salvar o seu negocio lanzando un modelo revolucionario denominado [[Citroën Traction Avant|Traction Avant]] (tracción dianteira). Este coche dominou tódolos seus rivais durante 15 anos, pero o seu desenvolvemento foi moi custoso. En 1935 [[Pierre Michelin]] substituiu a André Citroën na dirección da empresa.
 
===A aventura===
Liña 24 ⟶ 25:
 
===A publicidade===
Citroën destacou notoriamente no plan publicitario, chegando incluso a vender miniaturas dos seus coches ós nenos. El queríaQuería que os rapaces, ó comezar a falar, dixeran entre as súas primeiras palabras: ¡"Mamá!, ¡Papá!, ¡Citroën!". Conseguiu tamén que un anuncio luminoso seu forafose instalado na [[torre Eiffel]].
 
===A [[II Guerra Mundial]]===
Liña 30 ⟶ 31:
 
===A etapa Michelin===
En 1955 Citroën asenta un pouco máis o seu dominio tecnolóxico cacoa saída ó mercado dun novo modelo, o [[Citroën DS|DS]], (tamén chamado tiburón) que estaba equipado cun sistema de suspensión hidráulico, como os seus antecesores o C11 e o C15 (chamados en España 11 Lixeiro e 15, popularmente chamado o 15 Maldito). O DS dispuña de dirección asistida, frenos hidráulicos e dunha caixa de cambios semi-automática Citromatic; todo isto movido pola bomba de alta presión do coche. Esta suspensión, que aportabaachegaba un maior confort ós usuarios, seguiuse utilizando durante os 50 anos seguintes con outros modelos da marca ([[Citroën SM|SM]], [[Citroën GS|GS]], [[Citroën CX|CX]], [[Citroën BX|BX]],[[Citroën XM| XM]], [[Citroën Xantia|Xantia]] e [[Citroën C5|C5]]), e que utilizan outros automóbiles de luxo, entre eles algúns modelos de [[Rolls-Royce]] como o [[Silver Shadow]]. En 1965 Citroën tomo o control de [[Panhard]] ca esperanza de utilizar as habilidades desta marca para os coches de gama media co fin de cubrir o oco entre o 2CV e o gran DS/ID.
 
En 1967 compra [[Maserati]], o que lles permite crear en 1970 o [[Citroën SM|SM]] equipado cun motor V6 Maserati. Este coche será un fracaso financieiro, demasiado avanzado para o seu tempo (suspensión hidráulica, dirección Dirávi, asistencia variable con relación á velocidade) e cun custe de fabricación moi caro, e os 12.300 vehículos vendidos en cinco anos non bastaron para amortizalo, xa que as vendas foron reducidas pola [[crise do petróleo de 1973]]. Algúns críticos afirman que foi o SM o coche que acabou por facer quebrar a Citroën e que o seu deseño e construción foi un erro empresarial incomprensible. Tanto esforzo foi posto no seu deseño, que realmente era un reaxuste do DS. Estes críticos apuntan a que desenvolver un refinado e caro coche deportivo -con motor V6 e inxección de combustible- era o último no que Citroën necesitaba investir o seu diñeiro nos anos 60. Naquela década, Citroën tiña unha gama de produtos moi desequilibrada, cun tope de gama, o [[Citroën DS]], moi sofisticado e caro, e cos coches competitivos, pero non proveitosos, pequenos ([[Citroën 2CV|2CV]], [[Citroën Ami|Ami 6]], Citroën 8, [[Citroën Dyane|Dyane]]) obsoleta e pouco competitiva. O 2CV estaba perdendo mercado desde o lanzamento do [[Renault 4]], polo que Citroën tivo que seguir vendéndoo tomando como base un prezo tan baixo que deixaba moi poucos beneficios. Por outro lado, os automóbiles de gama media baseados no 2CV (Ami 6, Mehari, Dyane) estaban claramente faltos de potencia e elasticidade, ó ter que basearse (por falta de orzamento para desenvolvemento) no motor de 602 centímetros cúbicoscm³ e no chasis do máis lixeiro 2CV.
 
Para empeorar máis as cousas, o SM lanzouse pouco antes da [[crise do petróleo de 1973]], o que, xunto á falta de fiabilidade dalgunhas unidades (o SM con inxección tendía a incendiarse, por exemplo) e o fracaso no mercado norteamericano polas razóns legais (o maior mercado do mundo para cupés de luxo) levou a ter que deixar de fabricar o coche. O SM é agora un codiciado coche de colección.
 
As perdas enormes en Citroën fueron causadas pola falta da empresa do motor rotatorio de Comotor e os custes masivos do desarrollodesenvolvemento para os modelos do GS, o CX, o SM, de Birotor, de Maserati Bora, de Maserati Merak, e de Maserati Khamsin - se ben cada un foi unha marabilla tecnolóxica por dereito propio.
O SM é agora un codiciado coche de colección.
 
As perdas enormes en Citroën fueron causadas pola falta da empresa do motor rotatorio de Comotor e os custes masivos do desarrollo para os modelos do GS, o CX, o SM, de Birotor, de Maserati Bora, de Maserati Merak, e de Maserati Khamsin - se ben cada un foi unha marabilla tecnolóxica por dereito propio.
 
A situación financieira de Citroën agrávase a partir de 1970, o que leva á compra da marca por parte de [[Peugeot]] en 1975, constituíndose o [[Grupo PSA|Grupo PSA (Peugeot-Citroën)]].
Liña 49 ⟶ 48:
PSA vendeu Maserati a DeTomaso en 1975, e a firma italiana puido rapidamente explotar a grande imaxe de marca Maserati para vender decenas de millares de unidades de modelos BI-Turbo novamente deseñados.
 
PSA tamén eliminou a actitude ambiciosa de Citroën polo deseño e a inxenieríaenxeñaría en favor do conservadurismo de Peugeot. PSA purgou ó persoal de deseño e de desarrollodesenvolvemento e cambiou a imaxe con éxito de Citroën como abastecedor do negocio do transporte.
 
Citroën dificilmente logrou defender a súa identidade, os puristas da marca reprocharon unha falta de audacia estilística e tecnolóxica. Para salvar o grupo, a principios dos 80, Peugeot e Citroën deberon compartir moitas pezas para fabricar os sus coches (motores, plataformas, carrocerías enteiras, etc.) como por exemplo o [[Citroën LNA]] e o [[Peugeot 104]]. Isto perxudicaba a calidade dos seus deseños e a identidade da marca, que se limitaba a modificar modelos de Peugeot.
Liña 56 ⟶ 55:
 
===O rexurdimento===
CaCoa chegada á presidencia do grupo PSA de [[Jean-Martin Folz]], a cohabitación Citroën-Peugeot parece chegar a establecer un equilibrio. As dúas marcas asumen as súas diferencias e cada unha segue o seu estilo propio. Os Citroën [[Citroën C2|C2]], [[Citroën C3|C3]] e [[Citroën C4|C4]], poseen unha forte identidade estilística ideada por [[Jean-Pierre Ploué]], director de estilo de Citroën e sucesor de [[Flaminio Bertoni]] (deseñador do 2CV e do DS) e tamén de [[Robert Opron]] (SM, GS, ou CX).
 
Os antigos obradoiros situados nas beiras do [[río Sena|Sena]] foron convertidos despois da súa demolición nun extenso parque bautizado co nome do creador da marca, André Citroën.