José Gregorio Monagas: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m arranxiño |
mSen resumo de edición |
||
Liña 17:
|profesión= militar e político}}
'''José Gregorio Monagas Burgos''' ([[Aragua de Barcelona]], [[Estado Anzoátegui]], [[4 de maio]] de [[1795]] - †[[Maracaibo]], [[Estado Zulia]], [[15 de xullo]] de [[1858]]) foi un militar e político [[Venezuela|venezolano]]. Xeneral da Independencia, presidente da República (1851-1855) e libertador dos escravos en Venezuela.
==Traxectoria== Foi o cuarto fillo de [[Francisco José Monagas]] e Perfecta Burgos Villasana. O seu pai era un granadeiro da rexión barcelonesa. Cos seus outros irmáns, entre eles [[José Tadeo Monagas|José Tadeo]], o maior (quen lle levaba 10 anos), axudou ao seu pai no manexo das propiedades de creación de [[gando]] que posuía ou administraba. Cando se iniciou en 1810 a [[Guerra de Independencia de Venezuela|Guerra de Independencia]], alistouse como soldado nas forzas armadas republicanas, seguindo os pasos do seu irmán maior. Ao reiniciar o xeneral [[Santiago Mariño]] a loita no oriente do país a comezos de 1813, José Gregorio Monagas uniuse ao seu exército baixo as ordes de Manuel Piar participando no sitio de Maturín (marzo de 1813) e nas batallas efectuadas nesa poboación contra as forzas realistas de Lorenzo Fernández da Hoz (11.4.1813) e [[Domingo Monteverde]] (25.5.1813), os cales foron derrotados. O 11 de setembro dese mesmo ano, pelexou ás ordes do seu irmán José Tadeo no combate de Cachipo (rexión de Barcelona), onde lograron rexeitar e facer retroceder ao caudillo realista [[José Tomás Boves]]. Logo disto, actuou na campaña do Centro, emprendida polo xeneral Mariño en auxilio de [[Simón Bolívar]]. José Gregorio destacouse nas batallas de Bocachica (31.3.1814), El Arao (16.4.1814) e na primeira de [[Batalla de Carabobo]] (28.5.1814), todas elas vitorias, ás ordes do xeneral Mariño e logo ás do Libertador; xa para este tempo ascendera a capitán. En leste mesmo ano participou na derrota sufrida polas forzas patriotas na Porta (15.6.1814) e sen deixar de combater, estivo involucrado na retirada a oriente onde se achou presente nas accións de Aragua de Barcelona (17.8.1814), Os Magüeyez (9.11.1814) e [[Batalla de Urica|Urica]] (5.12.1814) todas elas desfavorables aos republicanos na última das cales morreu Boves. Ademais de loitar xunto a Santiago Mariño, José Gregorio combateu ás ordes do xeneral [[José Félix Ribas]], no último intento por defender Maturín, pero ao resultar derrotados alí por [[Francisco Tomás Morais]] o 11 de decembro de 1814, pereceu definitivamente a [[Segunda República de Venezuela|Segunda República]]. No entanto, ao pouco tempo os irmáns Monagas renovaron a loita, combatendo José Gregorio ás ordes de José Tadeo en San Diego de Cabrutica (15.3.1815), en Penas Negras (24 de marzo) e no Palmar (4 de abril), accións que resultaron exitosas. É a partir deste momento, cando ambos irmáns comezan a perfilarse como os caudillos principais da rexión barcelonesa.
| |||