Revisión como estaba o 1 de xullo de 2010 ás 14:41 editar Xqbot (conversa \| contribucións) Bots 77.135 edicións m bot Modificado: uk:Радіаційні пояси ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 6 de xullo de 2010 ás 21:46 editar desfacer Paradanta (conversa \| contribucións) 8.329 edicións Fonte:biblio Edición máis nova →
Liña 1: {{Atmosfera terrestre}} [[Ficheiro:Van_Allen.jpg\|thumb\|left\|Cinto de Van Allen]] O '''Cinto de Van Allen''' éson ~~unha~~dous ~~rexión~~cintos de radiación onde ocorren varios fenómenos atmosféricos debidos a concentracións de [[partícula]]s no [[campo xeomagnético da Terra]], descubertas en 1958 por [[James Van Allen]]. As [[radiación]]s de Van Allen non ocorren, salvo raras excepcións, nos [[polo]]s e si na rexión [[ecuador\|ecuatorial]], e forman dous cintos en forma de aneis, con centro no ecuador. O máis interno esténdese entre as altitudes de mil e cinco mil quilómetros, a súa intensidade máxima ocorre de media aos tres mil quilómetros e consiste en [[próton]]s altamente enerxéticos, que se orixinan polo decaemento de [[neutrón]]s producidos cando [[raio cósmico\|raios cósmicos]] vidos do [[espazo]] exterior chocan cos [[átomo]]s e [[molécula]]s da [[atmosfera terrestre\|atmosfera]] terrestre, parte dos neutróns é botada para fóra da atmosfera e desintégranse en protóns e [[electrón]]s ao atravesar esta rexión do Cinto. Esas partículas móvense en traxectorias espirais ao longo de liñas de forza do [[campo magnético]] terrestre. O máis interno esténdese entre as altitudes de mil e cinco mil quilómetros, a súa intensidade máxima ocorre de media aos tres mil quilómetros e consiste en [[próton]]s altamente enerxéticos e de igual intensidade en todas as direccións, e [[electrón]]s igualmente enerxéticos pero co máximo de intensidade nunha dirección determinada, que se orixinan polo decaemento de [[neutrón]]s producidos cando [[raio cósmico\|raios cósmicos]] vidos do [[espazo]] exterior chocan cos [[átomo]]s e [[molécula]]s da [[atmosfera terrestre\|atmosfera]] terrestre, parte dos neutróns é botada para fóra da atmosfera e desintégranse en protóns e [[electrón]]s ao atravesar esta rexión do Cinto. Esas partículas móvense en traxectorias espirais ao longo de liñas de forza do [[campo magnético]] terrestre. O segundo Cinto fica situado entre 15.000 e 25.000 km, contén partículas electricamente cargadas de orixe tanto atmosférica como solar, e son principalmente íons de [[helio]] traídos polo [[vento solar]]. As partículas máis enerxéticas deste son electróns cuxa enerxía atinxe varios centos de millares de electróns-volt. Os protóns son moito menos enerxéticos que os do primeiro Cinto, non obstante o seu fluxo é máis intenso. ▼ ▲O segundo Cinto fica situado entre 15.000 e 25.000 km, contén tamén partículas electricamente cargadas de orixe tanto atmosférica como solar, e son principalmente ~~íons~~[[ión]]s de [[helio]] traídos polo [[vento solar]]. As partículas máis enerxéticas deste son electróns cuxa enerxía atinxe varios centos de millares de electróns-volt. Os protóns son moito menos enerxéticos que os do primeiro Cinto, non obstante o seu fluxo é máis intenso. Non existe entre os dous cintos unha delimitación e fúndense en altitudes variables. Durante os períodos de intensa actividade solar, gran parte das partículas electricamente cargadas vidas do [[Sol]] conseguen romper a barreira formada polos cintos de radiación de Van Allen, que ao alcanzar a alta atmosfera producen os fenómenos de [[Aurora polar\|auroras polares]] e as [[Tempestade magnética\|tempestades magnéticas]]. ==Véxase tamén== ===Bibliografía=== * Candel Vila, R. (1978). ''Atlas de meteorología'', 8ªed, Ed. Jover. {{Astronomía en progreso}}

Cinto de Van Allen: Diferenzas entre revisións