Nefrotoxicidade: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
m arranxiños |
||
Liña 1:
A '''nefrotoxicidade''' é a [[toxicidade]] exercida sobre os [[ril]]es, órganos cuxa integridade funcional é esencial para o mantemento da [[homeostase]] corporal dos seres humanos. Isto é debido o seu papel primordial en funcións tan esenciais coma a [[excreción]] dos desfeitos metabólicos, a regulación do volume de líquido extracelular, a composición de electrólitos e o [[equilibrio ácido-base]]. Ademais, os riles sintetizan [[hormonas]], tales como [[renina]] e [[eritropoietina]], e metabolizan a [[vitamina D3]].
Os riles son, con frecuencia, órganos diana de moitos axentes tóxicos que provocan perturbacións no seu comportamento fisiolóxico, que nalgunhas ocasións tradúcense en lesións graves... Porén, estes órganos dispón de diversos mecanismos de desintoxicación e teñen reserva funcional e capacidade de [[rexeneración]] considerables.<ref>Jose Bello Gutierrez, Adela Lopez de Cerain Salsamendi. Fundamentos de ciencia toxicológica. Madrid : Díaz de Santos, D.L.2001{{es}}</ref> <ref>Curtis D. Klaassen y John B, Watkins III. MANUAL DE TOXICOLOGIA: La ciencia básica de los tóxicos. Mexico : McGraw-Hill Interamericana, cop. 2001{{es}}</ref>
==Causas da sensibilidade do ril aos axentes tóxicos==
Polas súas caracteristicas, os riles entran en contacto cunha grande cantidade de [[fármacos]] e [[sustancias químicas]] que circulan polo [[sangue]]. Os procesos que interveñen na concentración dos [[ouriños]] serven tamén para concentrar os [[tóxicos]], que chegan finalmente ó líquido tubular, pois favorecen a súa penetración por [[difusión pasiva]] nas [[células tubulares]]. Polo tanto, pode ocorrer que un axente químico cuxa concentración non chega a ser tóxica no [[plasma]] alcance concentracións tóxicas nos riles. Finalmente o transporte, o depósito e o metabolismo dos [[xenobióticos]] contribúen notablemente á predisposición do ril para sufrir lesións tóxicas. <ref>Gisbert Calabuig, Juan Antonio. MEDICINA LEGAL Y TOXICOLOGIA. 4ª Edición. Madrid: Editorial Diaz de Santos, 2009.{{es}}</ref> <ref>Manuel Repetto Jiménez, Guillermo Repetto Kuhn. TOXICOLOGIA FUNDAMENTAL. Barcelona: Científico-Médica, 1988{{es}}</ref>
==Axentes nefrotóxicos específicos==
Liña 12:
===Fármacos===
Entre os fármacos nefrotóxicos figuran <ref>Jose Bello Gutierrez, Adela Lopez de Cerain Salsamendi. Fundamentos de ciencia toxicológica. Madrid : Díaz de Santos, D.L.2001{{es}}</ref>:
*[[Analxésicos]] e [[antiinflamatorios non esteroideos]]. Son exemplos representativos a [[aspirina]] e a [[indometacina]], que se asocian a tres tipos de procesos nefrotóxicos:
**Fallo renal agudo, producido ás poucas horas da inxesta de grandes doses.
**[[Nefropatía]] analxésica, crónica e irreversible.
**[[Nefritis]] intersticial, na que a función renal recupérase no prazo de 1 a 3 meses.
*[[Antibióticos]], como as [[cefalosporinas]] e [[tetraciclinas]]. En xeral os antimicrobianos producen toxicidade renal por varios mecanismos, coma o descenso do [[fluxo sanguíneo]] renal, [[nefritis]] intersticial, necrose tubular, Síndrome de Fanconi, [[glomerulonefrite]] por hipersensibilidade...▼
*[[Antineoplásicos]], como o [[Cisplatino]]. Durante algúns anos utilizouse como axente antineoplásico para o tratamento de tumores canceríxenos, de útero e de testículos, pero as súas aplicacións clínicas víronse limitadas pola súa nefrotoxicidade.▼
*[[Contrastes radiopacos]], como o Iodo hipuramato, utilizado para visualizar imaxes dos tecidos, en determinados estudos radiolóxicos▼
*[[Inmunosupresores]], como a [[Ciclosporina A]], que permitiu levar a cabo o transplante de órganos con certo éxito, sen embargo a súa nefropatoxicidade é un efecto secundario.▼
▲[[Antibióticos]], como as [[cefalosporinas]] e [[tetraciclinas]]. En xeral os antimicrobianos producen toxicidade renal por varios mecanismos, coma o descenso do [[fluxo sanguíneo]] renal, [[nefritis]] intersticial, necrose tubular, Síndrome de Fanconi, [[glomerulonefrite]] por hipersensibilidade...
▲[[Antineoplásicos]], como o [[Cisplatino]]. Durante algúns anos utilizouse como axente antineoplásico para o tratamento de tumores canceríxenos, de útero e de testículos, pero as súas aplicacións clínicas víronse limitadas pola súa nefrotoxicidade.
▲[[Contrastes radiopacos]], como o Iodo hipuramato, utilizado para visualizar imaxes dos tecidos, en determinados estudos radiolóxicos
▲[[Inmunosupresores]], como a [[Ciclosporina A]], que permitiu levar a cabo o transplante de órganos con certo éxito, sen embargo a súa nefropatoxicidade é un efecto secundario.
===Compostos medioambientais ===
Entre eles destacan<ref>Jose Bello Gutierrez, Adela Lopez de Cerain Salsamendi. Fundamentos de ciencia toxicológica. Madrid : Díaz de Santos, D.L.2001{{es}}</ref>:
*[[Hidrocarburos haloxenados]] ou [[herbicidas]]
*[[Metais pesados]] (destacan [[mercúrio]], fundamentalmente a forma orgánica, e [[cadmio]]<ref>Sánchez Gonzalez, C. Vicente Sánchez, Miguel Ángel Arévalo Gómez. (Año 2006) Papel de la vía Ras en un modelo de nefrotoxicidad inducida por cadmio. Efecto protector del antioxidante quercetina. Revista de toxicología 2006;23(2-3):130-137{{es}}</ref>)
*[[Micotoxinas]]
*[[Disolventes orgánicos]] (como a [[gasolina]] ou o [[tricloroetileno]]).
Liña 38 ⟶ 34:
==Notas==
<references />
| |||