Ricardo I de Inglaterra: Diferenzas entre revisións

Ricardo foi o terceiro fillo varón de [[Henrique II de Inglaterra]] e [[Leonor de Aquitania]]. Aínda que naceu no [[Palacio de Beaumont]], en [[Oxford]], [[Inglaterra]], foi esencialmente [[francés]], ó igual que a maior parte da familia real. Tras a separación dos susseus pais, el permaneceu coa súa nai [[Leonor de Aquitania|Leonor]] e recibíurecibiu o título de [[duque]] de [[Aquitania]] en [[1168]] e conde de [[Poitiers]] en [[1172]]. Mentres, o seu irmán [[Henrique o Mozo |Henrique]] era coroado como ''segundo'' rei de [[Inglaterra]], servíndoservindo ó seu pai.

Ricardo foi un home de moi boa educación, e compuxo poesía en [[francés]] e [[occitano]]. DíciaseDicíase que era moi atractivo con cabelos rubios e loiros, ollos claros e complexión pálida, aínda que esta descicióndescrición debe tomarse con cautela ó non ser contemporánea nin por corresponder coa imaxe da súa efixeefixie en [[Fontevraud]]. Aparentemente tiña unha estatura maior ca do promedio, pero dado que o seu corpo perdeuse durante a [[Revolución Francesa]], non se coñece a súa estatura exacta.

Desde idades tempranas,temperás pareceu mostrar habilidades políticas e militares destacadas e volveuse notorio póla súa valentía e caballerosidadecabaleirosidade, loitando fortemente para controlar as revoltas dos nobres no seu propio territorio. Como os seus irmáns, Ricardo desafiou á autoridade do seu pai constanetementeconstantemente e o seu sentido da responsabilidade volvíase cuestionable.

En [[1161]], o seu irmán [[Henrique o Mozo|Henrique]] foi coroado co-rei de [[Inglaterra]] xunto co seu pai, sendo ademáisademais designado como Henrique II, pero os historiadores su hermano mayor Enrique el Joven fue coronado co-rey, siendo además designado Conde de Anjou como Enrique II (1170-1183), pero losos historiadores soeno chamar Henrique ''o Mozo'' para non confundilo co seu sobriño do mesmo nome [[Henrique III de Inglaterra|Henrique III]]. En [[1173]], xunto cos seus irmáns Henrique e Godofredo, e apoiados polo rei [[Filipe II de Francia]] e a súa nai, revelouse contra o seu pai, planeando destronalo e deixar ó seu irmán Henrique como único rei de Inglaterra. Neste primeiro enfrontamento, [[Henrique II de Inglaterra|Henrique II]] saíu vitorioso e mandou encerrar a [[Leonor de Aquitania]].

Henrique, co consentimento de XoanXoán, acorda nomear a Ricardo como sucesor. O [[6 de xullo]], [[Henrique II de Inglaterra]], finou en [[Chinon]] e Ricardo converteuse en rei de [[Inglaterra]], duque de [[Normandía]] e conde de [[Anjou]]. Roger de Hoveden, afirma que o corpo de Henrique sangrou pola nariz en presencia de Ricardo, o que se otomoutomou como un sinal de que Ricardo fóra o que causou a súa morte. Finalmente foi coroado como duque o [[20 de xullo]] e como rei na [[Abadía de Westminster]] en [[Londres]] o [[3 de setembro]].

Libre para perseguir os seus propios intereses, Ricardo non permaneceu moito tempo en [[Inglaterra]]. Inmediatamente despois da súa subida ao trono, comezou a preparar a expedición á [[Terra Santa]] que seria a [[Terceira Cruzada]]. Para tal propósito, acudíuacudiu ó tesouro do seu pai, cobrou novos impostos, vendeu títulos e cargos por cuantiosas sumas a quen quixese pagar e liberou o rei [[Guillerme I de Escocia]] do seus impostos de vasalaxe por 10,000 [[marco (moeda)|marco]]s. O único problema foi a constante ameaza que [[Filipe II de Francia]] representaba para os seus territorios continentais, e que Ricardo solventou convencendooconvencéndoo para que se unise tamén á cruzada.

A primeira parada dos [[cruzado]]s foi en [[Sicilia]] cara [[1190]], onde Ricardo e Filipe inminscuironse na política local, saqueando alngunhasalgunhas cidades do camiño. Foi neste momento cando Ricardo gañouse a enemistado do [[Sacro Imperio Romano Xermánico]] e nomeou o seu sobriño [[Arturo I, duque de Bretaña|Arturo]] como o seu herdeiro. No [[1191]], Ricardo e o seu exército desembarcan en [[Chipre]] debido a unha tempestade. A presenza de tantos homes foi considerada unha ameaza polo líder bizantino da illa, e en breve os conflitos apareceron. A resposta de Ricardo foi violenta: non só negouse a partir, senón que masacrou os habitantes das cidades que se lle resistiran. Despois do cerco de [[Cantaras]], [[Isaac Comneno de Chipre|Isaac Comneno]] abdicou e Ricardo fíxose co poder da illa. Foi tamén neste ano cando casou coa princesa [[Berenguela de Navarra]].

En xuño de [[1191]], Ricardo chegou á [[Terra Santa]], a tempo de aliviar o cerco de [[Acre]] imposto por [[Saladino]]. Xa sen aliados, a causa dunha serie de problemas con Filipe de Francia e co duque [[Leopoldo V de Austria]]. A campaña foi todo un éxito e deulle o ''status'' de héroeheroe. Mentres, a influencia do seu irmán [[Xoán I de Inglaterra|Xoán]] en Inglaterra e de Filipe II, demasiado próximo a [[Aquitania]] e [[Normandía]], obrigaronnoobrigárono a volver a [[Europa]].

Na viaxe de volta, Ricardo encontrouse con Leopoldo V de Austria, que aínda non lle perdoara os insultos recibidos en [[Chipre]], foi feito prisioneiro e entregado ó emperador [[Henrique IV do Sacro ImprerioImperio Romano Xermánico|Henrique IV]]. O seu cautiveriocativerio en [[Dürnstein]], [[Austria]], non foi moi duro e durante os catorce meses que estivo retido (decembro de [[1192]] a febreiro de [[1194]]) Ricardo continoucontinuou a ter acceso ós seus privilexios que determinaban a súa condición de rei. O seu rescate costou uns 150,000 marcos ó tesouro de [[Inglaterra]], suma que dobraba ó dobre da renda aunualanual da coroa, e que colocou ó país na bancarrota. Como proba de agradecemento a [[Deus]] pola súa liberación, Ricardo arrepentíusearrepentiuse públicamentepublicamente dos seus pecados e foi coroado por segunda vez. Porén dos esforzos de Inglaterra por liberalo, Ricardo abandonou de novo o país para lidiar problemas fronteirizos con [[Francia]] para xanxa non voltar máis.

Ricardo finou a consecuencia das feridas provocadas por unha frecha que acadounoo acadou no abdnomeabdome en abril de [[1199]]. Se fora usado unha armadura ese día, non habería morto, O seu corpo foi sepultado na [[Abadía de Fontevraud]], a carón de [[Henrique II de Inglaterra|Henrique II]] e de [[Leonor de Aquitania]].