Pedro I de Castela: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
Sen resumo de edición |
||
Liña 33:
===Guerra civil===
Os inicios do seu reinado estivo marcado pola debilidade do poder real ante os diversos fillos que o seu pai Afonso XI tivera con [[Elionor de Guzmán]]; os infantes de Aragón, curmáns do rei; e pola súa propia nai. En [[1354]] sufríu unha revolta iniciada polo seu medio irmán [[Henrique II de Castela|Henrique de Trastámara]] e debeu fuxir a [[Francia]]. En [[1366]] pero co apoio da [[Coroa de Aragón]] e da propia Francia volveu a Castela a facerse novamente co poder. Isto propiciou o inicio da [[Primeira Guerra Civil Castelá|Guerra Civil castelá]] entre os dous irmáns polo poder real. A medida que Pedro ía conquistando cidades foi executando os sublevados, motivo polo cal o denominaron ''o Cruel''.
===Casamento===
Casouse en 1351 en [[Francia]] e despois en [[Valladolid]] o 3 de xuño de 1353 con [[Branca de Bourbon]] (1339-1361), envelenada en [[Medina Sidonia]], 2ª filla de [[Sabela de Valois]] (1313-1383) (filla de [[Matilde de Chatillon]], condesa de St-Pol e de [[Carlos I de Valois]] e, por tanto neta de [[Filipe III de Francia]] e de [[Sabela de Aragón]]) e de [[Pedro I, duque de Bourbon]] (1312-1356). Era irmá xemelga da Raíña Xoana de Bourbon, esposa de [[Carlos V de Francia]]. Non tiveron descendencia.
Branca trouxo unha dote de 300 mil florins de ouro. O seu séquito, comandado polo visconde de [[Narbona]], chegou a [[Valladolid]] en 25 de febreiro de 1353, mais Pedro estaba en Torrijos, con Maria de Padilla, a piques de parir. En 3 de xuño houben a cerimonia da boda, apadrinhada por don Juan Afonso de Albuquerque e Leonor de Aragão. Tres días máis tarde, o rei volveu para Puebla de Montalbán, onde o esperaba Maria de Padilla. Houbo despois unha reconciliación de breves días en Valladolid, Pedro partiu para Olmedo e non volvería a ver á súa esposa. María de Portugal levou a nora para Tordesillas e despois para Medina del Campo, mais o marido a fixo encerrar en Arévalo e no alcázar de Toledo. Don Xoan Nuñez del Prado e don Xoan Afonso de Albuquerque lle eran simpáticos. O partido político adverso a Pedro explotou o traxe de que el, secretamente, mentres Branca vivía, se casou con Maria de Padilla. Don Beltran de la Sierra, núncio do papa, intimou o rei a retomar Branca, así como esixiu súa tía Leonor de Aragón. O rei non obstante a mantivo presa, levándoa de Siguenza para Jerez de la Frontera e para Medina Sidonia e alí ela foi asasinada polo besteiro Xoán Perez de Rebolledo. Con iso alienou Carlos V de Francia, cuxa muller era xemelga de Branca, e deu pretexto á intervención da Francia (du Guesclin) en favor do bastardo [[Henrique de Trastámara]], futuro rei.
Casouse despois secretamente con súa amante [[María de Padilla]] (1335- 1361 en Sevilla) - Branca aínda vivía. Era filla de Xoan Garcez de Padilla, en 1355 señor de Villagera, e de Maria de Henestrona. A desgraza do rei foi esta paixón. A amante, de familia nobilíssima, tivo del cinco fillos até a peste de 1361, que a levou, semanas despois do asasinato da raíña.
En 1354 casouse en Cuellar, mentres aínda vivían as dúas esposas, con D. [[Xoana de Castro]], señora de Ponferrada (1325), morta en 1374 en Galicia, que era viúva de Diego de Haro, señor de Biscaia, e filla de D. Sabela Ponce de Asturias e de [[Pedro Fernandes de Castro]], o da Guerra, cabaleiro do [[reino de Galiza]], señor de Lemos e, por tanto, media-irmá de [[Inés de Castro]], amante e despois esposa de [[Pedro I de Portugal]], e por tanto, tía de [[Pedro I de Castela]].
{{start box}}
| |||