Test de Ames: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
m arranxos de formato
Sen resumo de edición
Liña 1:
O '''test de Ames''' é un un ensaio ''in vitro'' de avaliacionavaliación da capacidade [[Mutáxeno|mutaxénica]] das [[substancias]] químicas.
 
==Características==
A preocupación pola presenza de substancias químicas tóxicas e o descubrimento de mutáxenos no ambiente aumenta día a día a causa do risco de [[cancro]] e enfermidades hereditarias na poboación.
Á hora de abordar experimentalmente o problema da mutaxénese non hai dúbida que o enfoque último está dirixido á propia especie humana. Agora ben, a experimentación con material humano ''in vivo'' non é factible e a utilización dos [[mamífero]]s como especies experimentais máis afíns ao [[home]] resulta moitas veces un proceso longo e custoso, sobre todo tendo en conta que se trata de ensaiar gran número de posibles mutáxenos.
 
Considerando que o proceso mutacional no material hereditario humano responde a unha mesma base [[moleculamolécula]]r con respecto a [[microorganismo]]s como as bacterias ou os [[fungo]]s resulta lóxico tratar de desenvolver técnicas experimentais que permitan detectar os efectos mutaxénicos sobre tales organismos máis simples; así se describiron as técnicas en bacterias e fungos<ref name = Ames>The Ames test: a methodological short review.ENVIRONMENTAL BIOTECHNOLOGY 4 (1) 2008, 7-14</ref>.
 
O test de Ames, que debe o seu nome o seu inventor, [[Bruce Ames]] foi o primeiro ensaio de curta duración desenvolvido para detectar a mutaxenicidade dos axentes químicos. Grazas a este ensaio, demostrouse que o 60-90%-90 das substancias químicas canceríxenas eran á súa vez mutáxenas<ref>Bruce N.[http://www.bruceames.org/, Ames],</ref>, <ref name = Ames/>
Liña 14:
As bacterias mutantes son expostas á substancia a ser avaliada. Se a substancia utilizada no test non é mutáxena, as bacterias non poden medrar, e polo tanto, non se formarán colonias no medio de cultivo empregado. Porén, se a substancia é mutáxena as bacterias recuperan a súa capacidade de sintetizar o [[aminoácido]] histidina, debido a que a súa mutación inicial é revertida, o que fai que a Salmonella Typhimurium xa non requira histidina para medrar, e se formen colonias.<ref>Ames test – Encyclopedia of Public [http://www.enotes.com/public-health-encyclopedia/ames-test, Health]</ref>
 
A principal utilidade é a detección de substancias mutáxenas potencialmente canceríxenas, aindaaínda que non tódalas substancias canceríxenas dan positivo neste test, e viceversa, non tódalas subtanciassubstancias positivas o test serán canceríxenas. Esta é unha proba de detección deseñada para detectar un axente mutáxeno/canceríxeno de xeito rápido e barato.
 
== Procedemento ==
O proceso consiste na colocación de cepas mutantes nunha placa de Petri cun medio de cultivo sen histidina. Na placa, colócase un disco impregnado ca substancia que se vai avaliar. A placa métese nun forno a 37 º C (temperatura óptima para o crecemento de bacterias). En 24-48 horas, retírase a placa do forno e cóntase as colonias cultivadas na placa en comparación cunha placa control que non tiña substancia. Se estas placas dan un resultado semellante ao obtido no control, o axente químico non é mutáxeno. Se se observa o crecemento das colonias no medio pobre en histidina, o produto químico é mutáxeno<ref name = Lab>[http://www.google.es/url?sa=t&source=web&ct=res&cd=1&ved=0CBwQFjAA&url=http%3A%2F%2Ffaculty.tamu-commerce.edu%2Ffmiskevich%2Fbsc204-%2520genetics%2FAmes%2520Test%2520Lab.doc&rct=j&q=Ames+test+lab&ei=zPz8S-SfNYGL4gaBtdShCw&usg=AFQjCNEm4xVv0ziLx4vfqwbtp2JWwUvvBA, Ames test Lab]</ref>, <ref>[http://www.ugr.es/~eianez/Microbiologia/16mutacion.htm#_Toc62545609., Mutaciones en procariotas]. ''Las bacterias como indicadores de sustancias mutagénicas y potencialmente carcinogénicas''</ref>, <ref name = Ames/>
 
== Activación metabólica ==
Algúns compostos químicos son activos directamente xa que son compostos que reaccionan cos centros nucleofílicos presentes no [[ADN]], como por exemplo os [[epóxidos]], [[N-óxidos aromáticos]], considéranse compostos xenotóxicos directos. Non obstante, outros compostos necesitan dunha activación metabólica antes de ser activos. Convértense en activos pola acción de algúns sistemas enzimáticos presentes na célula animal<ref name = Lab/>, <ref>[http://www.sertox.com.ar/img/item_full/Evaluaciones%20genotox%20sertox.pdf, Fracción microsomal hepática (S-9)](diapositiva 13)</ref>, <ref>[http://www.osman.es/ficha/13742, Osman]</ref>. É o caso de moitos carcinóxenos químicos, tales coma as aminas aromáticas ou os hidrocarburos aromáticos policíclicos, que son biolóxicamentefisioloxicamente inactivos, pero transfórmanse en compostos activos despois de que o organismo os metabolice.<ref name = Ames/>
 
Nos seres humanos e animais, o cito cromo P-450 é responsable da maioría destes casos de activación metabólica. Pero como as bacterias non teñen esa capacidade metabólica, non poden por si mesmas facer esa activación, e polo tanto axentes potencialmente canceríxenos para o home poderían dar negativo neste test. Para subsanar este [[déficit]] débese engadir un sistema de activación metabólico exóxenoesóxeno, que se extrae de órganos de animais ricos en enzimas. Concretamente emprégase a chamada fracción microsomal S-9, que se obtén de [[fígado]] de [[rata]] e que se engade na placa de Petri, xunto coa sustancia de ensaio e as bacterias.
 
O produto debe probarse tanto en presencia como en ausencia de activación metabólica, para tratar de descubrir se se trata dun mutáxeno directo ou non.<ref name = Ames/>
 
== Tipos de cepas de Salmonella typhimurium ==
No test empréganse distintas cepas da bacteria, que presentan diferentes mutacións diseñadasdeseñadas para responder anter mutáxenos que actúan por distintos mecanismos.
 
Todas as cepas son derivadas de S. typhimurium e requiren histidina. Adicionalmente á mutación para histidina, cada cepa presenta outras mutacións, que fan incrementar a súa sensibilidade para determinados mutáxenos. As cepas utilizadas para as probas xerais de mutaxenicidade son as seguintes: TA97, TA98, TA100, TA102, TA1535 e TA1538, aínda que algunhas cepas deixáronse de usar por diversos motivos (por exemplo, detección de poucos mutáxenos, substitución por outras máis sensibles, etc.).<ref name = Ames/>