Apatía (filosofía): Diferenzas entre revisións

A '''apatía''' (do grego ''apátheia'', απάθεια), ou '''impasibilidade''', é a virtude por excelencia dos [[Estoicismo|estoico]]s e consiste na ausencia de paixóns (''páthos'').

 

Está estreitamente ligada ao concepto de [[providencia]]: xa que o estoico sabe que todo é como debe ser, el non se exalta nin se abate, firmemente convencido de que calquera suceso, aínda desagradábel, tende cara o ben.

 

 

Rebus angustis animosus atque<br>fortis appare; sapienter idem<br>contrahes vento nimium secundo<br>turgida vela<br>([[Quinto Horacio Flacco]], Carmina, oda X)

Nesas afirmacións nótase como o concepto de ''apatía'' se amplía dentro da cultura [[eclecticismo|ecléctica]] romana, ata asumir posicións [[epicureísmo|epicúrea]]s como a ''[[aurea mediocritas]]''.

 

*[[Aurea mediocritas]]

*[[Estoicismo]]

[[Categoría:Conceptos filosóficos]]