Treboada: Diferenzas entre revisións

Para que se forme este tipo de [[meteoro]]s cómpre que exista elevación de ar húmido nunha [[atmosfera terrestre|atmosfera]] inestábel. A atmosfera fica inestábel cando as condicións son tais que unha bolla de ar quente en ascensión pode continuar a subir porque continúa máis quente do que o ar ambiente. A elevación do ar quente é un mecanismo que tenta restabelecer a estabilidade; do mesmo modo, o ar máis frío tende a descer e a afundarse encanto se mantiver máis frío do que o ar na súa viciñanza. Se a elevación de ar for suficientemente forte, o ar arrefece (adiabaticamente) até temperaturas abaixo do ponto de [[orvalloorballo]] e condensa, libertandoliberando calor latente que promove a elevación do ar e "alimenta" a trevoadatreboada. Fórmanse cumulonimbos isoladosillados con grande desenvolvimento vertical (podendo ir até 10 ou 18 mil metros de altitude) alimentado pelaspolas correntes ascendentes de ar.

As trevoadastreboadas pódense formar no interior das masas de ar (a partir da elevación do ar por [[convección]] - común en terra nas tardetardes de [[verán]] -cando o aquecimentoaquecemento da superficie atinxe o seu pico- e sobre o mar nas madrugadas de inverno, cando as augaaugas están relativamente quentes); por efecto orográfico -(a [[barlovento]] das grandes montañas) ou estar asociadas a [[fronte (meteoroloxía)|frontes]], sendo máis intensas no caso das frentes frías.

As treboadas máis fortes xéranse cando o ar quente e húmido sobe rapidamente, con velocidades que poden chegar aos 160 km por hora, até altitudes máis elevadas e máis frías. En cada momento hai na orde de 2.000 treboadas en progreso sobre a superficie da [[Terra]]. Os [[lóstrego]]s prodúcense cando as partículas de xelo ou neve dunha nuvenube comezamcomezan a cair de grande altitude en dirección á superfície e corresponden á liberación de enerxía debida á diferenza de carga entre as partículas.

'''Nacemento''': as correntes ascendentes de ar levan á formación de [[cumulonimbo]]s. XurdenXorden as primeiras cargas de auga, mais ainda non se producen os lóstregos. Na parte alta da nuvenube o processoproceso de crecemento de cristais de xelo comeza a producir grandes partículas de precipitación.

'''Maturidade''': o crecemento vertical atinxe o seu máximo e os toposcumes das nuvesnubes fican achatados coa forma característica dunha bigorna. Normalmente isto dase cando o ar ascendente encontra unha inversión de temperatura estábel (por exemplo, o ar máis quente da [[tropopausa]]). Os ventos predominantes en altitude comezamcomezan a espallar [[cirro]]s a partir do topo das nuves. As bases dianteiras fican máis baixas e os lóstregos comezan a aparecer en toda a extensión das nuvesnubes. No interior das nuvesnubes a turbulencia é intensa e irregular, con equilibrio entre correntes ascendentes e descendentes. O peso das partículas de precipitación xa é suficiente para contrariar as correntes ascendentes e comezamcomezan a cair, arrastrando o ar en volta consigo. aA medida que as partículas de precipitación caemcaen nas rexións máis quentes da nuvenube, hai ar seco do ambiente que entra na nuvenube e pode orixinar a evaporación desas partículas. A evaporación esfría o ar, tornándoo máis denso e "pesado". É todo este ar frío que cai através da nuvenube coa precipitación que forma a corrente descendente de ar que, cando bate na superficie se pode espallar, formando unha frente de raxada que vai deslocando e substituindo o ar máis quente da superficie. Nesta fase a trevoadatreboada produce ventos fortes, lóstregos e precipitación forte.

'''Disipación''': as nubes comezanse a espallar para os lados, en camadas. E as correntes frías descendentes tórnanse predominantes. O ar frío substitúe o ar mais quente da superfície, desligando os movementos ascendentes dentro da trevoadatreboada. Nesta fase xa só hai correntes descendentes fracas e fraca precipitación. Sobran apenas moitos [[altostrato]]s e [[cirrostrato]]s que poden até contribuir, coa súa sombra, para diminuir o aquecimentoquecemento da superficie.