Diferenzas entre revisións de «Fonoloxía»

Os alófonos pódense dar en distribución complementar ou libre. Os alófonos en distribución complementar son os que aparecen sempre en determinados contextos e non noutros: onde aparece unha variante non pode aparecer outra. Por exemplo, en galego o ''b'' oclusivo ([b]) dase despóisdespois dunha pausa ou dunha nasal. O ''b'' fricativo ([β])aparece en todos os demáisdemais casos. Hai complementación entre unhas realizacións e outras, unhasestoutras valen para uns casos e outrasaqueloutras para outros.

Os alófonos en distribución libre non se exclúen, senonsenón que na mesma posición pódensese poden dar duasdúas realizacións: non hai complementariedade, senón superposición. É o caso da abertura das vogais, que pode variar moito.

As diferenzas fonolóxicas permiten que nunha lingua determinada se poidan distinguir significados. Os dous b de ''vai'' e ''avó'' non manteñen unha oposición distintiva, pero si /p/ e /b/ en todos os casos, aindaaínda que estes fonemas en [[Lingua árabe|árabe]] son só alófonos e confúndensese confunden, como sucede conco /l/ e o /r/ nalgunhas linguas asiáticas.