Caucho: Diferenzas entre revisións

Crese que foi bautizado por [[Joseph Priestley]], que o descubriu en [[1770]], quen secou o látex e borrou anotacións en lapis.

 

No seu lugar de orixe, centro e sur de [[América]], o caucho foi colleitado durante moito tempo. As civilizacións mesoamericanas empregaron o caucho sobre todo de ''Castilla elástica''. Os antigos mesoamericanos tiñan un xogo de pelota onde empregaban pelotas de goma. Unhas pelotas precolombianas foron atopadas no ano 1600 a.C. Segundo [[Bernal Díaz del Castillo]], os conquistadores españois asombráronse polos grandes saltos que lograban as pelotas de goma dos [[aztecas]], e preguntábanse se as pelotas estaban encantadas por espíritos malignos.

 

Os [[maias]] tamén facían un tipo de zapato de goma mergullando os pés nunha mistura de látex. O caucho foi empregado noutros contextos, como tiras para soster instrumentos de pedra e metálicos a mangos de madeira e acolchado para os mangos dos instrumentos. Mentres os antigos mesoamericanos non tiñan a vulcanización, desenvolveron métodos orgánicos de tratar o caucho con resultados similares.

 

Actualmente fabrícanse miles de artigos de caucho para usos moi diferentes. O caucho é amplamente utilizado na fabricación de [[pneumático]]s, [[lamia]]s, artigos [[impermeable]]s e [[illante]]s, polas súas excelentes propiedades de [[elasticidade]] e [[resistencia]] ante os [[ácido]]s e as sustancias alcalinas. É repelente á auga, illante da [[temperatura]] e da [[electricidade]]. Disólvese con facilidade ante [[petrolato]]s, [[benceno]]s e algúns [[hidrocarburo]]s. O caucho natural adoita vulcanizarse, proceso polo cal o caucho quéntase e engádeselle [[xofre]] ou [[selenio]], co que se logra a ligazón das cadeas elastómeras, para mellorar a súa resistencia ás variacións de temperatura e elasticidade. Desde [[1823]] utilízase o caucho como material para fabricar pezas de vestir, baseándose en que este tipo de roupa forma unha "segunda pel". O caucho é unha proposta para o futuro como illante na industria motora.

 

 

Este método de moldeo é utilizado para producir interruptores de electricidade e porta fusibles, [[electrodoméstico]]s, [[maquinaria]]s, medidores de gas e luz, entre outras aplicacións.

 

No moldeo por transferencia o proceso é similar ao anterior, coa diferenza de que a materia prima se quenta previamente antes de ser introducida no molde e transferida hidráulicamente. Este sistema úsase xeralmente en moldes con movementos e que teñan ocos, insertos, postizos, etc.

 

No moldeo por inxección a materia prima é colocada nunha [[tolva]], e por gravidade cae dentro da máquina que, a través dun parafuso calefaccionado, inxéctase a presión dentro do molde pechado, cunha temperatura inferior á da materia prima inxectada. Logo duns segundos retírase a peza terminada. A presión da inxección é alta, dependendo do material que se está procesando.

 

O moldeo por inxección é un proceso rápido, moi apto para producir gran cantidade de produtos idénticos. Desde compoñentes de enxeñería de alta precisión ata bens de consumo de uso común.

 

A deshumificación é un proceso mediante o cal, a través dun sistema automático, colócase a materia prima a utilizar a niveis desexados de humidade que son propios de cada material e do produto que se desexa fabricar.

 

Todas as materias primas hidroscópicas deben ser sometidas a procesos de deshumificación.

 

Os atemperadores son sistemas por medio dos cales é posible aumentar ou diminuír a temperatura do molde durante o proceso de premoldeado. A temperatura que debe alcanzar o molde nesta instancia depende da materia prima que se vai a utilizar. Na maioría dos casos a información sobre a temperatura de premoldeado é fornecida polo fabricante. Os procesos de atemperamento realízanse con todos os materiais da industria plástica.

 

[[Categoría:Materiais]]

[[ro:Gumă]]

[[ru:Резина]]

[[simple:Rubber]]

[[sl:Guma]]