Titán (lúa): Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Liña 23:
Titán mostrase nos ceos da Terra cunha magnitude entre +7,9 e +8,7, cun disco de 0,8<nowiki>''</nowiki> de diámetro e pode ser observado con pequenos telescopios (de diámetros maiores que 5 cm) ou [[binóculos]] potentes.
En [[1908]] [[Joseph Comas i Solà]] pudo o observou a existencia de [[atmosfera dun corpo celeste|atmosfera]] neste satélite de Saturno, publicando o achadego na prestixiosa revista ''Astronomische Nachrichten'' no 1908 ('''179''' (4290), p. 289-290) O efecto de enfosquimento de Titán, e polo tanto a existencia dunha atmosfera no maior satélite de Saturno, non volveu ser confirmada ata [[1944]] por [[Gerard Kuiper]], quen o corroborou por medio dun [[espectroscopio]], detectando metano no espectro de Titán, e evidenciando que tiña atmosfera. Consecuentemente, esta lúa despertou especial interes entre os astrónomos, e unha serie de observacións por radares, telescopios e modelos de laboratorio mostraron diferentes hipóteses do que sería Titán.
De pasaxe por Saturno, a [[Pioneer]] 11 confirma a existencia dunha atmosfera bastante densa en [[1979]]. A Pioneer 11 inaugurou así os estudos feitos por sondas espaciais. O 12 de novembro do ano seguinte chega a sonda [[Voyager]] 1 que pasa adrede a 7000 km de Titán, para a ollar máis de perto. A combinación dos dados obtidos pola Voyager 1, revelaron que Titán tería unha atmosfera semellante á da Terra primitiva, rica en xofre, árgon, metano e hidroxeno, nunha presión de 1,5 bar, o que implicaba que había dez veces máis gas na superficie de Titán do que na Terra, mesmo cunha gravidade moito máis fraca (14% a da Terra). En [[1981]], a Voyager 2 chega a Titán, mais fai soamente unha visita ao lonxe, xa que as imaxes da Voyager 1 non mostraron características da superficie, optouse por que a sonda proseguise viaxe para [[Urano (planeta)|Urano]] e [[Neptuno (planeta)|Neptuno]].
| |||