Lucio Cornelio Sila: Diferenzas entre revisións

Sila iniciou a súa carreira (107 a.C) servindo como cuestor durante a guerra contra o rei de [[Numidia]], [[Iugurta]], baixo as ordes de [[Caio Mario]]. O rei númida levaba anos hostigando aosos romanos con gran éxito, e a pesar do avance logrado por [[Mario]], o duro conflito prolongábase. Sila foi enviado en calidade de embaixador a parlamentar co sogro do esquivo monarca númida, o tamén rei [[Bocco]] de Mauritania, co cal trabou amizade e logrou convencer para que traizoase a [[Iugurta]], apresándoo para os romanos (105 a.C). O evento proporcionou a Sila un gran prestixio militar e unha considerable popularidade tanto co cónsul coma cos soldados, atribuíndoselle a fin da guerra. [[Plutarco]] afirma que esta circunstancia foi o comezo da frición ente [[Mario]] e Sila, posto que aquel se volveu envexoso do éxito do seu subordinado e este non facía senón botar leña ao lume cunha actitude fanfarrona que atopou eco entre algunhas persoas, inimigos políticos de [[Mario]].

A situación de extremo perigo creada pola invasión de cimbrios e teutóns aprazou as posibles diferenzas entre xeneral e subordinado, e Sila permaneceu baixo as ordes de [[Mario]] nas sucesivas campañas dos anos 104 a.C e 103 a.C. Dirixiu con éxito unha expedición contra os [[tectosagos]], dando morte ao seu caudillo [[Cepilo]], e pouco despois, como tribuno militar, destacaría tamén ao negociar un tratado cos marsos e dirixir extraoficialmente o exército do cónsul [[Lutacio Catulo]], -un dos protexidos de [[Mario]],- contra os cimbrios que ameazaban o norte de [[Italia]]. Derrotounos en [[Vercellae]] no ano 101 a.C)., dando mostras ao mesmo tempo da súa capacidade para o combate e a organización.

Finalmente, a disputa con [[Mario]] manifestouse en toda a súa amplitude trala vitoria sobre os cimbrios: [[Catulo]] e Sila parecen reclamar máis crédito pola súa actuación en [[Vercellae]] do que [[Mario]] estaba disposto a conceder. En circunstancias tan nimias e puerís -expresa Plutarco- fundamentouse o odio de ambos, que máis tarde conduciu aos desmáns da Guerra Civil e despois á [[tiranía]] e á perversión de todo o Estado. No entanto, o conflito entre [[Mario]] e Sila desenvolveuse máis lentamente do que [[Plutarco]] e outros autores parecen admitir, e non adquiriu o carácter de aberta hostilidade ata moito máis tarde.

Despois de moitas loitas, de modificar as leis do Senado, de acuñar moeda co seu nome e de crearsecrear moitos aliados e inimigos retirouse da política; influíu na súa decisión unha profecía que escoitara facíahabía xa moito tempo atrás en [[Cilicia]], segundo a cal morrería no cumio do poder. VivíuViviu unha vida tranquila, aínda que extravagante, dedicada ao estudo e ao pracer, en [[Campania]], escribindo as súas memorias en vinte e dous libros que foron editados por [[Lúculo]]. No 78 casóucasou de novo e morreu.