Revisión como estaba o 20 de decembro de 2009 ás 23:21 editar HombreDHojalata (conversa \| contribucións) 235.486 edicións m O tempo máximo de presenza deste marcador é dun mes; pasado ese tempo debe retirarse ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 6 de marzo de 2010 ás 16:40 editar desfacer AlberteBot (conversa \| contribucións) 2.237 edicións m -liderazgo +liderado Edición máis nova →
Liña 11: Logo da súa volta a San Petersburgo ([[Petrogrado]] desde [[1914]]) desde o exilio siberiano a mediados de marzo de [[1917]], Kámenev e os membros do Comité Central [[Iósif Stalin]] e [[Matvei Muranov]] tomaron o control do resucitado Pravda Bolxevique, movéndose cara a dereita, con Kámenev dirixindo a política de soporte condicional ao recén formado [[Goberno Provisional Ruso, 1917\|Goberno Provisional Ruso]], e unha reconciliación cos menxeviques. Despois do retorno de Lenin a Rusia o [[3 de abril]] de [[1917]], Kámenev resistiuse brevemente á antigobernamental [[Tese de Abril]] de Lenin, pero pronto se aliñou con el e apoiouno ata setembro. Kámenev e Zinoviev opuxéronse a Lenin na toma do poder en outubro de [[1917]].<ref>p.221, David Evans e Jane Jenkins, ''Anos de Rusia e da URSS USSR 1851-1991'', Hodder Murray, 2001</ref> O [[10 de outubro]] de [[1917]] (do [[calendario xuliano]]), Kámenev e Zinoviev foron os dous únicos membros do Comité Central que votaron en contra dunha revolta armada. As súas publicacións e unha carta aberta onde se opuñan ao uso da forza propugnada por Lenin, publicada no xornal independente de M. Gorki, que pediu a súa [http://www.marx2mao.com/Lenin/LPM17.html expulsión do partido]. Porén, cando os bolxeviques lideraron o [[Comité Militar Revolucionario]], dirixido por [[Adolph Joffe]] e o [[Soviet de Petrogrado]], liderado por Trotski, convocando o levantamento, Kámenev e Zinoviev sumáronse. No segundo Congreso Soviético de Todas as Rusias, onde se formaliza o golpe do 25-26 de outubro, Kámenev foi elixido presidente do Congreso, e Xefe do permanente [[Comité Executivo Central de Todas as Rusias]]. O último posto era equivalente a xefe de estado baixo o sistema soviético, aínda que o poder real estivo nas mans do Comité Central Bolxevique. O [[29 de outubro]] de [[1917]], tres días antes da toma do poder dos bolxeviques durante a [[Revolución de Outubro (1917)\|Revolución de Outubro]], o comité executivo do sindicato nacional de traballadores de ferrocarrís, [[Vikzhel]], ameazou cunha folga nacional a no ser que os bolxeviques compartiran o poder cos outros partidos socialistas e apartaran do goberno aos líderes insurrectos, Lenin e Trotski. Zinoviev, Kámenev e os seus aliados no Comité Central Bolxevique argumentaron que os bolxeviques non tiñan outra elección que a de iniciar negociacións, xa que unha folga de ferrocarrís podería diminuír a capacidade do goberno de loitar contra as forzas que aínda eran leais ao [[Goberno Provisional Ruso, 1917\|Goberno Provisional]].<ref>Por conta das discusións dentro do ~~liderazgo~~liderado bolxevique en novembro de 1917, ver Elizabeth A. Wood. ''A avoa e o camarada: Xenero e Políticos da Rusia Revolucionaria'', Indiana University Press, 1997, ISBN 0-253-21430-0 p. 70</ref> Sen embargo, Zinoviev e Kámenev brevemente tiveron o apoio da maioría do Comité Central, e as negociacións iniciáronse, un rápido colapso das forzas anti-bolxeviques fora de Petrogrado, permitiu a Lenin e Trotski convencer ao Comité Central de abandonar o proceso negociador. Como resposta, Zinoviev, Kámenev, [[Alekséi Rýkov]], [[Vladimir Milyutin]] e [[Victor Nogin]] dimiten do Comité Central o [[4 de novembro]] de [[1917]], e Kámenev dimite do seu posto no Comité Executivo Central. Ao día seguinte, Lenin escribiu unha proclama chamando a Zinoviev e Kámenev “desertores”, non esquecendo nunca o seu comportamento, facendo eventualmente unha ambigua referencia no seu testamento do “Episodio de Outubro”. == Despois da Revolución de 1917 ==

Lev Kamenev: Diferenzas entre revisións