Na noite estrelecida: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
un extracto do libro na imaxe de Sálvora
arranxos do texto
Liña 1:
[[Image:Sangreal.jpg|thumb|[[Galahad]], [[Cabaleiros da mesa redonda|cabaleiro da mesa redonda]], conseguirá o [[Santo Graal|santo grial]]]]
'''''Na noite estrelecida''''' ([[1926]]) é unha obra poética de [[Ramón Cabanillas]], publicadaconformada enpor [[1926]],aíndatres quepoemas dousescritos dose tresseries poemasde oupareados "sagas"alexandrinos, quemesturados compoñencon oromances textoe xasextinas, foranque publicados,ten concomo variantes,tema principal a materia de anteriormenteBretaña.
 
==Estudo da obra==
Posteriormente, os poemas foron incluídos dentro das edicións da ''Obra Completa'' de [[Ramón Cabanillas]] ([[1959]] e [[1979]]), de xeito individualizado. ''Na noite estrelecida'' foi publicada de novo en [[1976]] (ed. de [[Carvalho Calero]]) e en [[1988]] ([[Xosé Ramón Pena]], a única edición anotada e comentada até a data).
''Na noite estrelecida'' estrutúrase en tres poemas, chamados ''sagas'' polo autor, e son os seguintes:
* ''A espada Escalibor''
* ''O cabaleiro do Sant Grial''
* ''O soño do Rei Artur''
 
Cabanillas xa publicara antes de 1926 dúas das ''sagas'' (con algunhas variantes), mais é neste ano cando aparecen as tres reunidas nunha publicación. Posteriormente, os poemas foron incluídos dentro das edicións da ''Obra Completa'' de [[Ramón Cabanillas]] ([[1959]] e [[1979]]), de xeito individualizado. ''Na noite estrelecida'' foi publicada de novo en [[1976]] (ed. de [[Carvalho Calero]]) e en [[1988]] ([[Xosé Ramón Pena]], a única edición anotada e comentada até a data).
 
''Na noite estrelecida'' é un dos textos que mellor responden ao que se ten cualificado como as "necesidades estéticas" ou o "programa estético" do [[nacionalismo galego]] das [[Irmandades da Fala]]; singularmente, na liña do pensamento de [[Vicente Risco]], daquela o principal ideólogo da organización irmandiña.
 
A través dunha reasunción dos míticos [[rei Artur|artúricos]], Cabanillas levou adiante na súa obra unha verdadeira exaltación mítico-patriótica de [[Galiza]]. Para tal labor, botou man, canto aos elementos narrativos, das tradicións artúricas que, porén, non puido coñecer aínda desde o legado medieval galego-portugués por seren descoñecidos os textos que as conteñen naquelas datas. Ao mesmo tempo, Cabanillas reactualizou tamén os [[Mitoloxía celta|mitos célticos]] e asemade incorporou elementos xeográfricos, literarios, históricos... procedentes dos espazos escoceses, galeses ou irlandeses. Porén, todo ese conglomerado de elementos artúticos, célticos, atlánticos... aparece nitidamente galeguizado nos versos de ''Na noite estrelecida''. Deste xeito, Galiza aparece como a verdadeira "Terra Prometida", o solar dos [[cabaleiros da Mesa Redonda]] e o territorio onde se han de cumprir, actualizadas, as vellas profecías que auguran para a "raza" celta un porvir glorioso.
 
[[Ficheiro:ExcalaburCaledfwlchTranslucent.gif|thumb|left|160 px|''A espada [[Excalibur|Escalibor]]'' é o título da primeira saga]]Por
Sobresaen tanto,dous lonxeespazos galegos: a illa de constituír[[Sálvora]], unhaonde puraaparece aproximacióna arqueoloxizanteespada mítica Excalibur, e/ou preciosistaas montañas do [[Cebreiro]], onde se sitúa o mítico vaso do Santo Grial. ''Na noite estrelecida'', lonxe de constituír unha pura aproximación arqueoloxizante e/ou preciosista, aparece configurada como unha obra de clara intención cívica en directa conexión con aquilo que xa procurara levar adiante [[Eduardo Pondal|Pondal]] nos seus versos. En realidade, os [[cabaleiros da Mesa Redonda]] aparecen como un verdadeiro precedente desoutros novos das [[Irmandades da FalaFal]]a; os uns e os outros na procura do Santo Grial, isto é na procura dun ideal no que o triunfo da fe cristiá aparece unido á vitoria dos "bos e xenerosos", aos ideais de xustiza e liberdade e, desde logo, á redención do país galego.
 
[[Ficheiro:Sálvora-Aguiño11eue.jpg|thumb|175 px|''Amada dos vellos deuses, mortos e esquecidos xa, que [[Sálvora]] lle chamaron, afeitos nela a atopar repouso doce e tranquilo de celestiais afáns'']]