Gonzalo Fernández de Córdoba: Diferenzas entre revisións

'''Gonzalo Fernández de Córdoba''', nado en [[Montilla]] en [[1453]] e falecido en [[Granada, España|Granada]] en [[1515]], alcumado '''O Gran Capitán''', foi un gran militar [[España|español]] que ás ordes dos [[Reis Católicos]] loitou na [[conquista de Granada]] e na [[Guerra de Nápoles]]. Está considerado o inventor da guerra moderna.

 

De neno foi parte do séquito de [[Isabel a Católica]]. Loitou a favor de '''Isabel''' na [[guerra civil castelá]] e en [[guerra de granada|Granada]]. En recompensa polos seus destacados servizos, recibiu unha encomenda da [[Orde de Santiago]], señorío de ''Orjiva'' e algunhas rendas sobre a seda granadina, o cal contribuíu a que se enriquecese.

 

En [[1495]] foi chamado á guerra de [[Nápoles]], onde tanto [[Fernando II de Aragón]] e o rei de Francia (naquel momento [[Luís XII de Francia|Luís XII]]). Tras unha corta campaña de tres anos e tras acadar importantes triunfos, volveu a España. Alí foi nomeado duque de Santángelo.

 

Grazas a esta vitoria, o exército español apropiouse de todo o reino de Nápoles. Luís XII de Francia mandou un novo exército, que foi derrotado en [[1504]] en [[batalla de Garellano|Garellano]]. Tras estes acontecementos, o exército francés rendeuse en Gaeta.

 

Terminada a guerra de Nápoles gobernou como vicerrei de Nápoles durante catro anos, mais foi deposto do goberno por temores de Fernando de Aragón de que se volvese demasiado poderoso e se independizase. O Gran Capitán intentou dar contas ó rei de que non tiña pensado traizoalo (no [[Arquivo de Simancas]]).

 

O Gran Capitán retirouse a entón a Loja, aínda que tiña desexos de volver a Italia, e morreu en [[1515]].

 

{{Commons|:Category:Gonzalo Fernández de Córdoba}}

 

[[Categoría:Militares de España|Fernandez de Cordoba, Gonzalo]]

[[ja:ゴンサロ・フェルナンデス・デ・コルドバ]]

[[ko:곤살로 페르난데스 데 코르도바]]

[[sl:Gonzalo Fernández de Córdoba]]