Adopción: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Xoacas (conversa | contribucións)
Ampliación
Xoacas (conversa | contribucións)
Completar
Liña 1:
{{enuso}}
[[Ficheiro:Orphans at the Tidal Basin.jpg|thumb|250px|Nenos na piscina de Tidal, [[Washington]]]]
A '''adopción''' é un acto xurídico ou administrativo que ten por obxecto que un menor de idade, pase a ser legalmente [[fillo]] doutro individuo ou dunha parella sen ser o seu [[fillo biolóxico]].
A '''adopción''' ou '''filiación adoptiva''' é, dende un punto de vista [[Socioloxía|sociolóxico]], o proceso polo cal un individuo [[infancia|menor de idade]] e necesitado dunha [[familia]] é admitido como [[fillo]] por un [[adulto]] ou parella adoptantes, e recoñecido como tal polo seu entorno social.
 
Dende o punto de vista [[Psicoloxía|psicolóxico]], a adopción é o proceso de creación ou substitución de vínculos [[emoción|emocionais]] e afectivos, equiparables aos paterno-filiais, entre un [[neno]] adoptado e un adulto ou parella adoptantes.
==Condición legal e administrativa==
 
Dende o punto de vista [[lei|legal]], a adopción é un acto [[administración|administrativo]] e xurídico encamiñado a establecer entre un menor e un adulto ou parella adoptantes un vínculo paterno-filial análogo ou idéntico ás que concede a paternidade biolóxica. Existe unha transferencia da [[patria potestade]] dos pais biolóxicos aos pais adoptivos.
 
==Aspectos legais e administrativos==
[[Ficheiro:Two Girls, El Salvador.jpg|thumb|250px|Nenas orfas nun orfanato preto de La Libertad, [[El Salvador]].]]
Cada país regula a adopción a través das súas propias leis, impón as condicións que deberán cumprir os candidatos a ser pais adoptivos e establece o procedemento a seguir no proceso de asignación. Os países occidentais adoitan seguir unha serie de pautas comúns, entre as que destacan as seguintes:
 
Liña 9 ⟶ 15:
* O proceso adoptivo persegue o interese superior do menor adoptado.
 
En [[España]] a adopción está regulada pola Ley 21/1987<ref> Ley 21/1987 de 11 de noviembre, por la que se modifican determinados artículos del Código Civil y de la Ley de Enjuiciamiento Civil en materia de adopción. [http://www.boe.es/boe/dias/1987/11/17/pdfs/A34158-34162.pdf BOE] 17 de novembro de 1987</ref>, que modifica o [[Código Civil]] nos artigos referentes ás filiacións adoptivas. ActualmenteA apartir administracióndesta admitelei, comonas candidatosadopcións nacionais só se contempla a unhaposibilidade de adopcións plenas, aínda que previo á adopción hai un período de acollemento preadoptivo reversible. Nas adopcións internacionais é o ordenamento xurídico do país de orixe do menor o que determina a calqueranatureza matrimonioda adopción: se é un acto xurídico ou administrativo, parellase hai adopción simple ou persoaplena, solteirase deo calqueramenor sexoperde ou condiciónnon quea nacionalidade de orixe, se conserva ou non o solicitevínculo legal coa familia biolóxica... DendeNalgúns opaíses ano[[islam|islámicos]] 2004existen a composicióntutela dadativa parellae nona ''kafala'', que é motivoequiparable dea un acollemento permanente sen filiación exclusióncompleta.
 
AsEn España as competencias administrativas en materia de adopcións están transferidas ás [[comunidades autónomas]], que contan cada unha coa súa propia lexislaciónnormativa ''ad hoc''. Actualmente a administración española admite como candidatos a unha adopción a calquera matrimonio, parella ou persoa solteira de calquera sexo ou condición que o solicite e cumpra uns requisitos. Dende o ano 2004 a orientación afectivo-sexual da parella non é motivo de exclusión en España, aínda que as persoas [[homosexualidade|homosexuais]] xa podían adoptar como solteiros antes desa data.
 
España asinou en 1993 un tratado internacional coñecido como Convenio de La Haya<ref>Convenio relativo a la Protección del Niño y a la Cooperación en materia de Adopción Internacional. [http://www.boe.es/boe/dias/1995/08/01/pdfs/A23447-23454.pdf BOE] 1 de agosto de 1995</ref>, que regula as adopcións internacionais. Este tratado ten por obxecto establecer garantías para que as adopcións internacionais teñan lugar en consideración ao interese superior do neno, instaurar un sistema de cooperación entre os Estados contratantes que asegure o respecto a tales garantías, e asegurar o recoñecemento nos Estados contratantes das adopcións realizadas de acordo co Convenio. Alén diso, España ten subscrito convenios bilaterais en materia de adopcións con [[Bolivia]], [[Filipinas]] e [[Vietnam]], que están en vigor dende o [[2001]], [[2002]] e [[2008]] respectivamente.
 
Na relación entre países entre os que hai intercambios de menores en adopción poden intervir as Entidades de Colaboración en Adopcións Internacionais, popularmente coñecidas como ECAI. O seu funcionamento está regulado pola Ley 54/2007<ref>Ley 54/2007, de 28 de diciembre, de Adopción internacional. [http://www.boe.es/boe/dias/2007/12/29/pdfs/A53676-53686.pdf BOE] 29 decembro 2007.</ref>. Son entidades sen ánimo de lucro que teñen por función mediar na tramitación de expedientes de adopción, asesorar e apoiar aos solicitantes nos trámites en España e no país do menor e intervir na tramitación e xestión das obrigas postadoptivas dos adoptantes.
 
==Procedencia e destino==
[[Ficheiro:01-Levantarse.jpg|thumb|250px|Nenos nun orfanato de [[Ucraína]]]]
Actualmente a regresión demográfica que están a experimentar os países do primeiro e segundo mundo, unida ao acceso xeneralizado a medios de contracepción e interrupción do embarazo, provocan que a cantidade de menores necesitados dunha familia adoptiva sexa moito menor que hai anos. Isto provoca que a meirande parte das adopcións que teñen lugar no noso país sexan realizadas en países estranxeiros. China é o principal destino dos solicitantes españois. Ao mesmo tempo está cobrando forza a idea de que a adopción non é tan só un substituto da paternidade biolóxica, senón tamén outra forma de paternidade diferente á tradicional. {{cómpre referencia}}
 
Actualmente a regresión demográfica que están a experimentar os países do primeiro e segundo mundo, unida ao acceso xeneralizado a medios de contracepción e [[aborto|interrupción do embarazo]], provocan que a cantidade de menores necesitados dunha familia adoptiva sexa moito menor que hai anos. Isto provoca que a meirande parte das adopcións que teñen lugar no noso país sexanteñan realizadasorixe en países estranxeiros. O 40% dos menores adoptados no estranxeiro proveñen de [[China]] ée oda principal[[Federación destinoRusa]]. dosAs solicitantesadopcións españoisinternacionais cuadriplicáronse entre [[1997]] e [[2003]], con 18.501 Aomenores mesmoen tempototal. estáNos cobrandoúltimos forzaanos aEspaña ideaven desendo queo asegundo adopciónpaís nondo émundo tanen número de adopcións internacionais,unpor substitutodetrás dados paternidade[[Estados Unidos]].<ref>Diana biolóxicaMarre, senónJoan taménBestard-Camps. ''La adopción y el acogimiento: presente y perspectivas''. outraVolumen forma13 de paternidade''Estudis diferented'antropología ásocial tradicionali cultural''. {{cómpreEdicions referencia}}Universitat Barcelona, 2004.</ref>
Nos últimos anos España ven sendo o segundo país do mundo en número de adopcións internacionais, só por detrás dos Estados Unidos.
 
Ao mesmo tempo está cobrando forza a idea de que a adopción non é tan só un substituto da paternidade biolóxica, senón tamén outra forma de paternidade diferente á tradicional. Cada vez máis parellas con fillos biolóxicos están optando pola adopción para os seus fillos sucesivos. Tamén nos últimos anos o perfil do solicitante está mudando, e vanse facendo máis frecuentes as solicitudes por parte de persoas solteiras ou afastadas dos roles sexuais tradicionalmente aceptados.
Malia España non ten relación con países que non teñan asinado o Convenio de La Haya, cada un destes países ten a súa propia lexislación e impón aos solicitantes as súas propias condicións[http://www.coraenlared.org/index.php?id=paises]. No que se refire á composición das familias adoptantes, en todos os países os matrimonios heterosexuais son admitidos sen reparos, mentres que as persoas solteiras están excluídas en moitos deles. Os matrimonios ou parellas homosexuais apenas son aceptados fora de Europa como receptores de adopcións.
 
Malia España non ten relación con países que non teñan asinado o Convenio de La Haya, cada un destes países ten a súa propia lexislación e impón aos solicitantes as súas propias condicións[http://www.coraenlared.org/index.php?id=paises]. No que se refire á composición das familias adoptantes, en todos os países os matrimonios heterosexuais son admitidos sen reparos e polo xeral as parellas de feito heterosexuais son aceptadas, mentres que as persoas solteiras están excluídas en moitos deles, sobre todo homes solteiros. Os matrimonios ou parellas homosexuais apenas son aceptados fora de [[Europa]] como receptores de adopcións, coas únicas excepcións de [[Brasil]] e [[Sudáfrica]].
==Referencias==
 
==A creación do vínculo==
[[Ficheiro:Vajilla.jpg|thumb|250px|Hora do almorzo nun orfanato]]
 
==A etapa posterior==
[[Ficheiro:Kigali orphans.jpg|thumb|250px|Orfos en Kigali, [[Ruanda]]]]
Se ben a adopción nace dun desexo dos adoptantes de ser pais e dunha necesidade do neno de ter familia, con frecuencia dánse problemas de relación no seo da familia específicos da etapa posterior á constitución da adopción. A problemática varía moito segundo a idade á que foi adoptado o menor e as habilidades psicosociais dos pais adoptantes.
 
A particular situación social e demográfica de España e a posibilidade xeneralizada de facer uso das técnicas anticonceptivas e de interrupción do embarazo, fan que pouqueen os bebés entregados en adopción a curta idade. Nalgúns países, como China, nos que as peculiaridades culturais levan aos pais a seleccionar aos seus bebés ao nacer, a franxa de idades máis abondosa é ata os dous anos de idade. Estes bebés apenas teñen vivencias propias ao seren entregados aos pais adoptivos e, polo tanto, os condicionamentos que puideran intervir na súa relación coa nova familia xeralmente son escasos nunha primeira etapa<ref>Jolanda Galli y Francesco Viero. ''El fracaso en la adopción: prevención y reparación''. Grupo 5 Editorial, 2007.</ref>.
 
Porén cando o menor ten unha idade significativa, e especialmente na adolescencia, a súa necesidade de pór a proba os vínculos cos seus pais adoptivos soe sumarse aos conflitos propios desa etapa. Ao cobraren consciencia da súa condición e ao percibiren o abandono do que foron vítimas, o seu autoconcepto precisa dun enfrontamento continuo co medio social e familiar para reafirmarse.
 
En troques, os menores adoptados en idades máis avanzadas (a meirande parte dos adoptables en España) teñen pasado xa pola etapa de construción do vínculo cos seus pais. Os conflitos familiares que desembocaran na retirada da patria potestade aos seus pais poden ser de moi variada natureza e con frecuencia deixan no menor unha pegada emocional duradeira. Ademais, o proceso de separación da familia obriga ao neno a iniciar un penoso proceso de destrución dos seus vínculos afectivos familiares, que terán que ser reconstruídos de novo ao entrar a formar parte dunha nova familia<ref>Emilce Dio Bleichmar. Manual de psicoterapia de la relación padres e hijos. Paidós.</ref>.
 
A meirande parte dos países obrigan aos adoptantes a cumprir unha serie de requisitos, pero non contrastan a viabilidade da adopción no que ao menor se refire, non se realizan recomendacións ás familias adoptantes e os seguimentos postadoptivos non se estenden alén duns poucos anos.
 
==Notas==
{{referencias}}
 
==Ver tamén==
[[Categoría:Dereito civil]]
 
===Ligazóns externas===
 
* Ministerio de Sanidad y Política Social.[http://www.msc.es/politicaSocial/familiasInfancia/adopciones/home.htm]
* Consellería de Traballo e Benestar.[http://benestar.xunta.es/index.php?id=84]
* Coordinadora de Asociaciones en Defensa de la Adopción y el Acogimiento.[http://www.coraenlared.org/]
* La Voz de los Adoptados.[http://www.soyadoptado.es/]
 
===Bibliografía===
* {{cita libro
| autor =Diana Marre, Joan Bestard-Camps
| título =La adopción y el acogimiento: presente y perspectivas. Volumen 13 de Estudis d'antropología social i cultural.
| ano =2004
| publicación =Edicions Universitat Barcelona
| id = ISBN 8447528642, 9788447528646
}}
* {{cita libro
| autor =Jolanda Galli, Francesco Viero
| título =El fracaso en la adopción: prevención y reparación.
| ano =2007
| publicación =Grupo 5 Editorial
| id = ISBN 8493579505, 9788493579500
}}
* {{cita libro
| autor =Emilce Dio Bleichmar
| título =Manual de psicoterapia de la relación padres e hijos.
| ano =
| publicación =Paidós
| id = ISBN 9501230252
}}
 
[[Categoría:Dereito civil]] [[Categoría:Psicoloxía]]
 
[[ar:تبني]]