Restauracionismo: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m bot Modificado: en:Restorationism (Christian primitivism); cambios estética |
|||
Liña 1:
[[
Con carácter máis xeral, esta tendencia é coñecida co nome de ''[[primitivismo]]'' (que caracteriza a moitos movementos que se remontan ao [[cristianismo primitivo]] e que tamén teñen lugar en tempos modernos, incluíndo aos [[Igrexas bautistas|bautistas]] e, antes que eles, aos [[anabaptista]]s).
== Características ==
Os movementos relixiosos que se coñecen como ''restauracionistas'' caracterízanse por:
Liña 14:
O termo aplícase especialmente ao [[Movemento de Restauración]] e, por comparación, aplícase tamén a outros grupos cuxo parecido é en gran parte fortuíto. O nome "Restauración" tamén o empregan os grupos que descenden dos primeiros seguidores de [[Joseph Smith]], e é un termo que prefiren para describirse a si mesmos antes que o que está máis difundido fose do grupo ([[mormonismo]]). A historia de ambos os grupos chega a solaparse brevemente, pero outras denominacións tamén son chamadas restauracionistas debido á súa aspiración de restabelecer o ''cristianismo orixinal'', de acordo á súa propia interpretación do mesmo.
== Antecedentes ==
Cara a principios do [[século XIX]], o rexurdimento [[calvinismo|calvinista]] e [[John Wesley|wesleano]] coñecido como o [[Gran Espertar]] puxera en xogo ás igrexas [[congregacionalismo|congregacionalistas]], [[presbiterianismo|presbiterianas]], [[Igrexas bautistas|bautistas]] e ás novas congregacións [[metodismo|metodistas]] que pugnaban por gañar influencia nos nacentes [[Estados Unidos]]. Con todo, unha vez que ese gran "rexurdimento relixioso" empezou a decaer, unha nova etapa de secularismo comezou a reverter os logros que as [[igrexa evanxélica|igrexas evanxélicas]] obtiveran na sociedade. Ademais, este novo rexurdir fomentara a difusión dunha forte crenza de que a relixión evanxélica estaba debilitada e dividida, principalmente por unha lealdade pouco razoable cara aos distintos credos e doutrinas que facían que a [[salvación]] e a unidade entre os cristiáns parecese máis inalcanzable que nunca.{{citarequerida}}
Liña 20:
O ''[[Segundo Gran Espertar]]'' abriuse paso polos territorios da fronteira occidental estadounidense, impulsado pola aspiración de dar preeminencia a [[Divos]] na vida da nova nación americana, exaltada por unha crecente actitude proclive a aceptar interpretacións novas das [[Biblia|escrituras]], e por un celo renovado por unha auténtica espiritualidade. A medida que estas tendencias ían estendéndose, gañaban conversos para os movementos relixiosos [[protestantismo|protestantes]] da época. Con todo, o rexurdimento tivo un alcance que traspasou as fronteiras entre denominacións relixiosas, dando lugar a resultados idénticos dentro de distintos grupos protestantes e indo aínda máis lonxe ao disolver as lealdades que mantiñan ligados aos fieis ás súas distintas igrexas. Xa que logo, estiveron acompañados por unha insatisfacción cada vez maior cara ás igrexas evanxélicas, especialmente respecto da doutrina do [[calvinismo]], que era normalmente aceptada, ou polo menos tolerada, na maioría destes [[culto]]s.
== Protesta en contra do protestantismo ==
Os restauracionistas non se conformaban coa mera cooperación entre as denominacións relixiosas. Os líderes destes movementos non consideraban que Divos pretendese cos reavivamentos unicamente facer crecer ás vellas institucións e perpetuar as antigas divisións. Pola contra, consideraban que o novo espertar relixioso era o precursor dunha nova era. Os restauracionistas buscaban o restabelecemento e a renovación de toda a igrexa cristiá de acordo ao modelo establecido no [[Novo Testamento]]. Daban pouco valor aos credos nacidos co tempo no [[catolicismo]] e o [[protestantismo]], aos que atribuirían a responsabilidade de dividir ao cristianismo. Algúns ata consideraban que a [[Biblia]] tamén sucumbira a unha corrupción antiga ou malinterpretacións debidas a un numero indeterminado de traducións, necesitando así ser corrixida.
Liña 28:
Entre as organizacións restauracionistas de ao redor do [[século XIX]] cóntanse, os [[Discípulos de Cristo (organización)|Discípulos de Cristo]], as [[Igrexas de Cristo]], os [[Mormonismo|mormóns]], as igrexas [[Adventismo|Adventistas]], os [[cristadelfianos]], os [[Testemuñas de Xeová]] e outros. Son grupos moi dispares que en aparencia parecen ter poucos puntos en común, con todo, cando llos observa á luz da temática restauracionista, faise visible a súa relación. Todas estas denominacións xurdiron a partir da crenza de que a verdadeira relixión cristiá morrera moitos anos atrás e era recuperada mediante as súas igrexas. Algúns cren que eles encarnan esa restauración de forma exclusiva. Outros consideran formar parte dun descubrimento da práctica primitiva do cristianismo que na actualidade pode atoparse en moitas igrexas, incluíndo as igrexas ás que eles pertencen.
== Restauracionistas ==
O restauracionismo chama a atención sobre a existencia do que adoita coñecerse como a [[Gran Apostasía]], ou o estado corrupto do cristianismo tradicional. Debido ao seu divisionismo, os seus erros e os seus compromisos co mundo, a igrexa apartouse da liña trazada pola igrexa fundada por [[Xesucristo]]. Non habería necesidade de Restauración se non existise unha apostasía a gran escala e se houber unha igrexa que estivese no modelo verdadeiro e lexítimo do cristianismo. Deste xeito, os restauracionistas poden distinguirse como grupo na súa convicción de que houbo unha [[apostasía]] que eles tratan de corrixir.
Liña 36:
Nalgúns casos, estes grupos cren que a ruptura da esencia do cristianismo provocada pola [[Gran Apostasía]] foi tan desastrosa e total como para considerar fútil calquera intento de recuperación do cristianismo sobre as bases existentes, sendo necesaria unha restauración de tal xeito radical que o único punto en común co cristianismo tradicional sería o uso do nome de [[Xesucristo]].
=== Movemento de Restauración ===
Dos movementos de ao redor do [[século XIX]], o máis optimista con respecto ao estado do [[cristianismo]] da súa época foi o [[Movemento de Restauración]] de Stone e Campbell. Outros se refiren ocasionalmente aos seguidores deste movemento como [[campbelita]]s aínda que eles mesmos non o adoptaron como denominación, xa que o consideran pexorativo. Estas igrexas tratan fortemente de evitar aplicarse calquera das etiquetas de conveniencia que dividen aos cristiáns, chamándose a si mesmas con nomes xenéricos de orixe [[Novo Testamento|neotestamentario]] talles como ''[[Discípulos de Cristo]]'', ''Igrexas Cristiás Independentes'', ''Igrexas de Cristo Independentes'', ou ''[[Igrexas de Cristo]]''. Aglutinaron a moitos membros procedentes das igrexas [[Igrexas bautistas|bautista]], [[congregacionalismo|congregacionalista]], [[presbiterianismo|presbiteriana]] e [[metodismo|metodista]], así como a outros cristiáns dun amplo espectro de denominacións evanxélicas e do cristianismo [[unitarismo|unitario]], cun éxito inicial incrible. Con todo, a medida que o movemento ía progresando, fóronse consolidando así mesmo elementos distintivos propios irrenunciables aos que de modo desaprobatorio facíase referencia como credos non escritos, que deron lugar por fractura a tres grupos, cada un dos cales converteríase nunha denominación recoñecible. Quizais non existe outro movemento que tipifique de mellor forma o [[Segundo Gran Espertar]] que o movemento antidenominacional, o Movemento de Restauración.
=== Santos dos Últimos Días (Mormóns) ===
{{artigo principal|Movemento dos Santos dos Últimos Días}}
A ''[[Igrexa de Xesucristo dos Santos dos Últimos Días]]'' buscou, como fixeron os "Cristiáns" e os "Discípulos", restaurar o cristianismo primitivo logo da [[Gran Apostasía|apostasía]]. Eles consideran que as valiosas verdades do evanxeo que Cristo instauro perdéronse no transcurso do séculos. Os [[mormón
Como parte da súa misión profética, Smith publicou o ''[[Libro de Mormón]]'', que afirmou traducir duns ferros de ouro coa historia duns nativos americanos procedentes orixinalmente do pobo xudeu. Os membros de devandita Igrexa cren que o ''Libro de Mormón'' tamén é a palabra de Deus, sendo un compañeiro da [[Biblia]], entregado aos homes na actualidade. Este contén a historia do pobo que habitou no [[América|continente americano]] entre o [[600 a. C.]] e o [[421|421 d.C.]]. Smith estableceu a [[Igrexa de Xesucristo dos Santos dos Últimos Días]] (mormóns) en [[1830]], a cal el e os seus seguidores consideran a restauración da igrexa creada por Cristo para os nosos tempos.
=== Adventismo ===
{{AP|Adventismo}}
O [[adventismo]] é un tipo de [[escatoloxía]] cristiá que orienta a súa mensaxe cara a unha [[Segunda Vinda de Cristo]] que inauguraría o [[Reino de Deus]] nun futuro inminente. Este punto de vista adoita ir unido á crenza de que [[Xesucristo]] volverá para recibir só a un reducido grupo de cristiáns verdadeiros que agardan a súa vinda e que se prepararon de antemán.
=== Os mileristas e o [[sabatismo]] ===
Os [[Milerismo|mileristas]], xurdidos da predicación de [[William Miller (predicador)|William Miller]], son a familia máis coñecida dos movementos adventistas. Este grupo é antecesor dos [[Igrexa Adventista do Sétimo Día|adventistas do sétimo día]], unha denominación que reviviu ensinos apocalípticos ao anticipar o fin do mundo. Non buscaba a unidade do cristianismo senón prepararse para o retorno inminente de Xesucristo. Os mileristas buscaron a recuperación do sentimento de inminencia polo cumprimento das profecías do [[tempo do fin]], practicando ademais un literalismo sen concesións na interpretación da [[Biblia]], algo que consideraban perdido no [[catolicismo]] e [[protestantismo]] tradicionais.
Liña 56:
O movemento da [[Igrexa de Deus Universal]] pertence a esta categoría debido a que o ministerio de [[Herbert W. Armstrong]] e o seu [[Igrexa de Deus Radiofónica]] (''Radio Church of God''), posteriormente convertida na ''Igrexa de Deus Universal'', iniciouse como un grupo dentro da ''Conferencia Xeral da [[Igrexa de Deus (Sétimo Día)]]'', pertencente ao conglomerado das igrexas adventistas que descendían do milerismo. A propia Igrexa de Deus Universal habería de dar lugar a múltiples corpúsculos cando, a finais dos anos 1980, promoveu unha revisión doutrinal para achegarse teolóxiamente ao cristianismo ensinado polas [[igrexa evanxélica|igrexas evanxélicas]].
=== Cristadelfianos ===
{{AP|Cristadelfianos}}
Os [[cristadelfianismo|Cristadelfianos]], dirixidos inicialmente por [[John Thomas (Cristadelfiano)|John Thomas]], un converso ao movemento restauracionista das igrexas "cristiás", empezou a publicar agudas críticas cara aos seus correlixionarios, censurándoos pola súa falta de disposición a abrazar o cristianismo primitivo. Os seus seguidores constituíron un movemento novo despois de que o seu líder empezase a desmarcarse coa súa adopción do [[adventismo]], o rexeitamento a participar en política e nas Forzas Armadas, así como outras características distintivas.
=== Testemuñas de Xeová ===
{{AP|Testemuñas de Xeová}}
Os ''[[testemuñas de Xeová]]'' xurdiron nos [[anos 1870]] a partir dun grupo de estudantes da [[Biblia]] dirixido por [[Charles Taze Russell]]. Eles cren que nalgún momento do primeiro século de nosa era, debido á Apostasía perdéronse as crenzas e entendemento orixinal. As Testemuñas cren que estas poden recuperarse por medio dunha interpretación da Biblia en sentido literal, espiritual, simbólica, profética e mediante un compromiso de obediencia aos ensinos alcanzados deste xeito. As Testemuñas de Xeová centráronse na restauración e negación de certas doutrinas que, de acordo á interpretación da Biblia, resultarían evidentes e lóxicas. Entre estas atoparíase o uso da palabra "[[Xeová]]" como forma apropiada para referirse a Divos pai e tamén a negación do [[trinitarismo]], a condena á inxestión ou transfusión de sangue, o cal é un mandato escrito na Biblia, a neutralidade en política, a participación en calquera tipo de guerra e a crenza no ''Reino de Deus''.
== Cronoloxía restauracionista da Gran Apostasía ==
Os mormóns son o que atribúen unha antigüidade maior á apostasía, situándoa antes da morte do último dos doce apóstolos de Cristo, en torno ao ano [[100]]. Cunha data tan temperá libéranse da necesidade de conciliar os seus ensinos coas prácticas e escritos coñecidos da [[cristianismo primitivo|igrexa primitiva]] e dos [[Pai da Igrexa|pais da Igrexa]] posto que os consideran xa apóstatas.
Liña 71:
Os sabatistas coinciden en xeral en que a data aproximada de [[135]] d.C. supón o inicio da apostasía. San [[Xustino Mártir]], en torno ao [[160]] d.C., apoiara de forma explícita o culto en [[domingo]] de modo que os sabatistas considérano un apóstata. Con todo a Igrexa primitiva, en tempos de [[Hipólito de Roma|San Hipólito]], rexistraba unha observancia continuada do [[Sabbath]] ([[sábado]]) como celebración da [[creación]], e do domingo conmemorando a [[Resurrección]]. Consideran que a apostasía non foi completa ata que a Igrexa deixou de observar o sábado algún tempo logo de [[Constantiño I o Grande|Constantiño o Grande]].
O [[Movemento de Restauración]] de Stone e Campbell considera que a Gran Apostasía foi un proceso gradual. Sobre o ano [[100]] d.C. [[Ignacio de Antioquía]] impulsou a obediencia aos [[bispo]]s, cousa que algúns consideran o inicio da idea dun clero profesionalizado que empezou a situarse nunha posición por encima dos crentes, iniciando un proceso de corrupción gradual que desembocaría no "''home de [[pecado]]''" que sería profetizado. O [[bautismo infantil]], condenado polos restauracionistas como unha medida de inclusión na Igrexa pola forza, sería outro paso cara á apostasía. Estes cren que, polo menos ata a época de [[Tertuliano]], só se practicaba o bautismo de persoas adultas, habéndose introducido de forma moi localizada o bautismo de nenos ao redor da época de San [[Ireneo de Lyon|Ireneo]]. Os campbelitas con frecuencia non admiten visións do [[pecado orixinal]] que impliquen unha corrupción da mesma natureza humana, senón que só admiten que se produciu o malogramento da cultura, tradicións ou contorna habituais da humanidade. Do mesmo xeito que outros restauracionistas, consideran que mediante a alianza entre a Igrexa e o Estado no reinado de [[Constantiño I o Grande|Constantiño]], a Igrexa quedou cativa grazas ao poder excesivamente centralizado dos bispos. Finalmente o rexurdimento da idea de supremacía e autoridade universal do [[bispo de Roma]] contémplase como elemento que completaría o cadro da Gran Apostasía, do cal a [[reforma protestante]] sería só unha emenda incompleta pero que daría froitos próximos ao perfecto nos [[anabaptista]]s e os [[bautista]]s.
[[Categoría:Restauracionismo]]
[[ca:Restauracionisme]]
[[en:Restorationism (Christian primitivism)]]
[[es:Restauracionismo]]
[[fi:Restorationismi]]
| |||