Vicente Rojo: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m bot Engadido: no:Vicente Rojo Lluch |
arranxiños diversos |
||
Liña 1:
'''Vicente Rojo Lluch''', nado en
==Traxectoria==
En [[1911]] ingresa na Academia de [[Infantería]] de [[Toledo]], da que sae en [[1914]] co grao de [[subtenente]], obtendo o número 4 nunha promoción de 390 cadetes. Logo de estar destinado en [[Barcelona]] pasou ao Grupo de [[Regulares]] de [[Ceuta]] e posteriormente de novo a Barcelona e á [[Seu de Urgel]].
Liña 9 ⟶ 10:
Ascendido a [[comandante]] o [[25 de febreiro]] de [[1936]], ao estalar a guerra civil, en xullo de 1936, mantívose leal ao goberno da [[Segunda República Española|República]], e foi un dos militares profesionais que participou na reorganización das forzas republicanas.
En outubro de 1936 foi ascendido a [[Tenente Coronel|tenente coronel]] sendo designado xefe do [[Estado Maior]] das Forzas de Defensa, mandadas polo [[José Miaja|xeneral Miaja]], xefe da Xunta de Defensa de Madrid, creada para defender a capital custe o que custe despois do traslado do goberno da República a [[
Cun prestixio acrecentado, en marzo de [[1937]] foi nomeado [[coronel]] e en maio, trala formación do goberno [[Juan Negrín|Negrín]], Xefe do Estado Maior Central das Forzas Armadas e xefe do Estado Maior do Exército de Terra. Dende este novo emprego encargouse de dirixir a expansión do Exército Popular, e creou o denominado Exército de Manobra, que debía servir de ofensiva do Exército Republicano. Ao longo de 1937 proxectou as ofensivas de [[Huesca]], Brunete, Belchite, [[Zaragoza]] e [[Teruel]].
Liña 19 ⟶ 20:
En febreiro de [[1957]] regresou a España, grazas ás xestións dun xesuíta que coñeceu durante a súa estancia en Bolivia e avalado tamén polo bispo de Cochabamba, antigo capelán [[castrense]] ás ordes de Rojo. Aínda que ao principio non foi molestado polas autoridades franquistas, o [[16 de xullo]] de 1957 o ''Xulgado Especial para os Delitos de Espionaxe e Comunismo'' comunícalle que é procesado polo delito de ''rebelión militar'', na súa calidade de ex-comandante do Exército, paradoxalmente polo feito de non rebelarse contra o goberno lexítimo da República. Ao parecer a súa volta non gustara a certos sectores militares, polo que [[Francisco Franco|Franco]] tivo que resolver a situación dun xeito salomónica: Rojo sería condenado e despois indultado.
Escribiu varios libros, onde se recollen as súas experiencias militares na guerra civil, así publicou ''¡Alerta
Vicente Rojo faleceu en Madrid o [[15 de xuño]] de [[1966]]. As axencias de prensa deron de forma moi concisa a noticia, os diarios ''ABC'' e ''Xa'' lembraron o seu grao de xeneral e unicamente o diario ''O Alcázar'', órgano dos ex-combatentes franquistas, destacou o prestixio de que gozaba entre os militares pola súa capacidade profesional.
| |||