Estoicismo: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m bot Engadido: bg:Стоицизъм |
mSen resumo de edición |
||
Liña 1:
O '''Estoicismo''' é unha doutrina [[Filosofía|filosófica]] que foi fundada por '''[[Zenón de Citio]]''' cara a finais do século VI a.C. dentro do [[Época Helenística|período helenístico]] (que seguiu á morte do rei macedonio [[Alexandre o Grande]]). O Estoicismo entrou en pugna coas escolas do [[Epicureísmo]] e o [[Escepticismo]].
Cunha forte orientación ética, os estoicos sostiveron as [[virtude]]s do autocontrol e o desapego, levadas ao seu estremo no ideal da [[ataraxia]], como medios para
Entre os estoicos máis famosos contáronse numerosos [[filósofo]]s e homes de estado [[Grecia antiga|gregos]] e [[Roma antiga|romanos]]; o desprezo polas riquezas e a gloria mundana fixo desta unha filosofía adoptada tanto por emperadores (coma [[Marco Aurelio]]) como por escravos (coma [[Epicteto]]). [[Cleantes de Aso]], [[Crisipo de Soli]], [[Séneca]] e [[Catón]] adscribíronse tamén á escola estoica.
==Contexto histórico==
Coa morte de [[Alexandre o Grande]] no ano [[-323|323 a.C.]], iniciouse o período helenístico da cultura grega, que se prolongou ata o século VI d.C. Este período caracterizouse porque as cidades gregas caeron baixo o dominio militar de grandes [[imperio]]s coma o [[Imperio Persa|Persa]] ou o [[Imperio Romano|Romano]].
Para o cidadán da [[Época Clásica]], a época inmediatamente anterior á [[Época Helenística|helenística]], as [[pole|poles]] proporcionaban un sinal de identidade e unha comunidade social e política capaz de dar sentido á súa vida. Mais a caída das poles gregas baixo a espada das diferentes forzas invasoras tivo como consecuencia a desconfianza, o
En resumo, a Época Helenística foi un momento de crise en que as [[ética]]s dos '''estoicos''' e os '''[[Epicureísmo|epicúreos]]''' constituíron as dúas respostas máis significativas. Ambas as dúas intentarían crear valores éticos e novas formas de convivencia. Este esforzo tería como resultado principal a aparición e extensión de que a vida [[Felicidade|feliz]] era aquela que lles permitía ás persoas acadar a ''[[ataraxia]]'', é dicir, que o obxectivo fundamental da ética era proporcionar o autocontrol e a liberdade interior que permitisen ás persoas superar os sufrimentos propios da existencia humana.▼
▲En resumo, a Época Helenística foi un momento de crise en que as [[ética]]s dos '''estoicos''' e os '''[[Epicureísmo|epicúreos]]''' constituíron as dúas respostas máis significativas. Ambas as dúas intentarían crear valores éticos e novas formas de convivencia. Este esforzo tería como resultado principal a aparición e extensión de que a vida [[Felicidade|feliz]] era aquela que lles permitía ás persoas
==Orixe e etapas==
O Estoicismo naceu en [[Atenas]] e tomou o seu nome do pórtico (Στο&alpha en [[Lingua grega|grego]], ''[[stoá]]'') onde [[Zenón de Citio]] impartía as leccións. Este primer período recibiu o nome de [[Estoicismo antigo]].
Máis
Para rematar, tivo lugar o denominado [[Estoicismo novo]] ou romano, que abandonou a tendencia ecléctica tratando de retornar ás súas fontes.
O seguinte esquema mostra a situación cronolóxica de cada fase do Estoicismo indicado,
* '''Estoicismo antigo''' (séculos III - II a.C.):
** [[Zenón de Citio]].
Liña 33 ⟶ 30:
** [[Marco Aurelio]].
** [[Cicerón]] (parcialmente).
==Filosofía estoica==
Para os estoicos, o [[Ben (filosofía)|ben]] era a virtude, e a virtude consistía na capacidade para
▲Para os estoicos, o [[Ben (filosofía)|ben]] era a virtude, e a virtude consistía na capacidade para soportar con fortaleza e serenidade os golpes do destino. Todo canto lle ocorría ás persoas non só era inevitable, senón que era bo, porque formaba parte dun orde superior, o orde do [[Universo]].
Para eles o [[Cosmos]], ao que tamén chamaban [[Deus]], era unha estrutura racionalmente organizada da que o home non era máis ca unha pequena parte. Todos os acontecementos estaban determinados, de maneira que nada sucedía ao chou. Todo canto ocorría era polo ben do ''todo'', e o que era bo para o ''todo'' tiña que ser bo para as ''partes''.
Liña 42 ⟶ 37:
O [[Mal (filosofía)|mal]] non existía, só un coñecemento equivocado do Universo podía levarnos a crer nel. Polo tanto, para os Estoicos, o estado de felicidade era un estado de imperturbabilidade ante calquera acontecemento. Esta actitude era o resultado dunha reflexión racional que intentaba comprender o significado da vida humana coma parte do significado do Universo. Por isto, tamén para os Estoicos, soamente o que sabe pode ser feliz.
Os estoicos proclamaron que se podía acadar a liberdade e a tranquilidade soamente sendo alleo ás comodidades materiais, ás substancias estupefacientes e á fortuna externa, e adicándose a unha vida guiada polos principios da razón e a virtude (tal era a idea de imperturbabilidade ou [[ataraxia]]). Asumindo unha concepción materialista da [[Natureza]], seguiron a [[Heráclito]] na crenza de que a substancia primeira
A doutrina estoica que consideraba esencial cada persoa como parte de Deus e membro dunha familia universal axudou a romper barreiras rexionais, sociais e raciais, e preparar o camiño para a propagación dunha relixión universal. A doutrina estoica da lei natural, que convirte a natureza humana en norma para avaliar as leis e institucións sociais, tivo moita influenza en Roma e nas lexislacións posteriores de Occidente. Ademais tivo importancia en correntes e filósofos posteriores como [[Descartes]] e [[Kant]]. Hoxe en día utilízase o termo ''estoico'' para referirse á actitude de tomarse as adversidades da vida con fortaleza e resignación.▼
▲A doutrina estoica que consideraba esencial cada persoa como parte de Deus e membro dunha familia universal axudou a romper barreiras rexionais, sociais e raciais, e preparar o camiño para a propagación dunha relixión universal. A doutrina estoica da lei natural, que
===Campos da filosofía estoica===
No campo da '''[[lóxica]]''' desenvolveron a lóxica indutiva. Dividiron a lóxica en Retórica (ciencia do recto dicir) e Dialéctica (ciencia do recto discorrer).
No campo da '''[[física]]''' retornaron á filosofía de Heráclito: todo está sometido ao cambio, ao movemento.
No campo da '''[[ética]]''' defenderon vivir
No campo da '''[[política]]''' defenderon o [[cosmopolitismo]], que dicía que todos os homes son iguais, logo han de vivir baixo un mesmo goberno. O estoico é un cidadán do mundo.
==Véxase tamén==
===Artigos relacionados===
====Conceptos====
* [[Platonismo]] | [[Aristotelismo]].
* [[Epicureísmo]] | [[Escepticismo]].
====Personalidades====
* [[Heráclito]].
* [[Platón]] | [[Aristóteles]].
Liña 70 ⟶ 60:
* [[Epicteto]] | [[Séneca]] | [[Catón]] | [[Marco Aurelio]] | [[Cicerón]].
* [[Descartes]] | [[Kant]].
[[Categoría:Filosofía]]
[[ar:رواقية]]
[[az:Stoisizm]]
| |||