Psitáleia: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Nova páxina: "{| class="prettytable float-right" align=right style="width: 300px; font-size: 95%;" |- style="background-color: #aaa; font-size: 110%;" ! colspan="2" | Psitáleia - Ψυττάλει..."
(Sen diferenzas.)

Revisión como estaba o 2 de xaneiro de 2010 ás 22:48

Psitáleia - Ψυττάλεια
Vista da illa
Datos
Capital
País Grecia
Localización Mar Mediterráneo
Arquipélago Illas Sarónicas
Linguas Grego
Poboación (2010) Deshabitada
Superficie 0´375 km²
Densidade
Coordenadas Modelo:Coor dm
Maior Altura
Localización
Localización da illa

Psitáleia (grego Ψυττάλεια) é unha illa grega deshabitada do Golfo Sarónico, situada a uns poucos km. da costa de O Pireo.

Abarca unha superficie de 0´375 quilómetros cadrados. A illa alberga actualmente a planta de tratamento de augas residuais máis grande de Europa, cunha proxección da capacidade de procesado diario máximo de 750 toneladas de augas residuais. Administrativamente forma parte da municipalidade do Pireo.

Historia

No ano 480 a.C. os persas situaron alí unha guarnición de soldados e nobres antes da Batalla de Salamina. Tras a vitoria grega, a flota persa retirouse cara ao porto ateninses de Falero e o posto foi abandonado. Arístides, o estratego ateniense, desembarcou na illa e executou a todos os persas. Nesa época a illa tiña o nome de Lypsokoutála (Λυψοκουτάλα, literalemtne media culler) pola forma que presentaba vista desde o monte Egaleo.

En tempos modernos a illa foi, durante un curto espazo de tempo, o emprazamento dunha prisión naval seguindo o modelo francés da época.

Planta de tratamento de augas residuais

Desde a década de 1990, o Golfo de Tesalónica empezou a ser contaminado polas augas residuais industriais e residenciais de Atenas e O Pireo. Co fin de protexer o ecosistema e, debido ás implicacións negativas sobre o turismo, instalouse unha depuradora de augas residuais na illa, que comezou a funcionar en novembro de 1994. Isto incluía o tratamento primario, que impedise a entrada de residuos ao mar, pero non proporcionaba unha solución permanente para os lodos resultantes. As solucións temporais de exportación dos lodos e de neutralición a través da oxidación resultaron insuficientes en devanditos anos.

O 1 de xuño de 2007, a planta de tratamento de lodos púxose en funcionamento, con dúas liñas de produción total de residuos, cunha capacidade de secado de 500 toneladas por día, que hoxe coincide coa afluencia diaria de augas residuais. Outras dúas liñas de produción comezaron a funcionar un mes máis tarde, co aumento da capacidade total en máis de 750 toneladas por día. O resto dos lodos, de 150 a 160.000 toneladas, que se acumularon na illa durante os anos en que só estivo activo o tratamento primario, previuse a sua conversión en biocarburantes nos primeiros seis meses de funcionamento. Os biocombustibles obtidos utilízanse principalmente na industria, especialmente nos fornos de cemento e as plantas de enerxía eléctrica. O 5 de outubro de 2007, o viceministro de Medio Ambiente Themistoklis Xanthopoulos anunciou que non quedaría nin un quilogramo de lodos nos seguintes 5 meses, que a plena operación completouse, e que os auditores, como o Tribunal de Contas Europeo, encomiaron a calidade da planta.

Outras estruturas e servizos

Na parte nordés da illa, a que non está ocupada pola planta de tratamento de augas residuais, hai un faro e unha estación da garda costeira helénica, encargada do servizo de vixilancia do tráfico de buques.