Eliseo Alonso: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
mSen resumo de edición |
engado obra en castelán e un apartado sobre a lingua |
||
Liña 9:
==Obra==
É autor de varios libros en castelán sobre a súa terra natal así como dalgunhas narracións, os ''Contos do Miño'' (1955), a novela ''A rúa do noxo'' (1977)
No eido do ensaio, escribiu en galego ''Viños do Rosal e do Condado'' (1992), e en castelán ''La pintura de Antonio Fernández'' (1959), ''Los ríos de Pontevedra'' (1966), ''Bajo Miño y costa sur'' (1967), ''Xoán Piñeiro'' (1981), ''Gamelas y marineros'' (1987).
Como poeta, publicou só dous libros: ''Cantos de cotovía'' (1950), cun limiar de [[Xosé María Álvarez Blázquez|Álvarez Blázquez]], e ''Seara de romances'' (1952). Bastantes poemas non recollidos en libro viron a luz en revistas hispánicas e americanas.▼
▲Como poeta, publicou só dous libros en galego: ''Cantos de cotovía'' (1950), cun limiar de [[Xosé María Álvarez Blázquez|Álvarez Blázquez]], e ''Seara de romances'' (1952). En castelán tamén escribiu o poemario ''Tiempo y camino'' (1974). Bastantes poemas non recollidos en libro viron a luz en revistas hispánicas e americanas.
Da súa obra poética di [[Francisco Fernández del Riego]]: "... ''sinala un despegue das formas esteticistas e popularistas cara a unhas formas máis libres, inda que barrocas, no aspecto formal''". E [[Xosé Luís Méndez Ferrín]], da súa poesía última: "... ''É dun bronco expresionismo caricaturesco (con ecos valleinclanescos ou de [[Camilo José Cela]]) e dun sentimentalismo donde e case envergoñado... (nela) latexa a vivencia radical da morte en canles expresivas xocundas e libérrimas''".
A primeira edición de ''Contos do Miño'', feita en Bos Aires, foi recomendada por [[Otero Pedrayo|Ramón Otero Pedrayo,]] quen di destes relatos: "Son agromados na petrucial carballada. E como toda primaveira teñen seus fondos ecoares de tristura"<ref>http://www.lavozdegalicia.es/hemeroteca/2002/02/25/979662.shtml/ Cita na edición deste libro que fixo La Voz de Galicia</ref>
==Lingua==
Aínda que escribiu pouco en galego, a obra de fición de Eliseo Alonso distínguese polo uso do dialecto do galego que se fala na súa zona e, en xeral, no [[Baixo Miño]]. Iso fai que na súa escrita aparezan palabras como ''vareixa'' (mosca enorme e noxenta, especialmente a que sobrevoa a carne morta ou podre), ''careco -a'' (persoa sen pelo na cabeza), ''moucho'' (banco sen respaldo) ou ''lilailo'' (ledo), entre outras.
==Notas==
{{Listaref}}
==Véxase tamén==
| |||