Franz Kafka: Diferenzas entre revisións

Está considerado un dos maiores [[novela|novelistas]] en alemán, e dos mellores escritores de historias curtas do [[século XX]]. A maior parte dos seus traballos foron publicados postumamente. A súa forma de escribir segue sendo un desafío tanto para críticos coma para lectores, e os intentos de catalogar os seus traballos son xeralmente inadecuados.

 

Kafka naceu en Praga ([[Bohemia]]) en [[1883]], cando era parte do [[Imperio Austrohúngaro]]. Formaba parte dunha familia de clase media, xermano-parlante e [[xudeu|xudía]] [[asquenací]]. O seu pai era un comerciante ó por menor, chamado Hermann Kafka ([[1852]]-[[1931]]), e a súa nai era Julie Kafka, nada co apelido Löwy (1856-1934). Aínda que a súa lingua nativa era o alemán, tamén aprendeu [[lingua checa|checo]] cando era neno, pois seu pai chegou a Praga procedente dunha comunidade xudía checo-falante da zona meridional de Bohemia, e quería que o seu fillo soubese falar fluidamente nas dúas linguas. Tamén tivo algúns coñecementos de cultura e [[lingua francesa]]; un dos seus autores favoritos foi [[Flaubert]], e tivo un afecto sentimental por [[Napoleón]]. Tivo dous irmáns, Georg e Heinrich, pero ningún deles chegou a vivir dous anos enteiros (morreron cando Kafka tiña seis), e tres irmás, Elli, Valli e Ottla. Entre [[1889]] e [[1893]] Kafka acudiu á escola elemental (''Deutsche Knabenschule'') no Masná St. (Fleischmarkt) en Praga, e despois á escola superior no Staroměstské náměstí (localizado no Palacio Kinsky), onde finalizou o seu exame [[Matura]] en [[1901]]. Comezou a estudiar leis na [[Universidade de Praga|Universidade Charles de Praga]], e obtivo o seu graduado en leis en [[1906]], traballando entón para unha axencia de seguros de accidentes laborais. Comezou a escribir de forma extraordinaria. En [[1917]] comezou a sufrir de [[tuberculose]], o que requiriu frecuentes convalecencias durante as cales foi mantido pola súa familia, especialmente pola súa irmá Ottla, coa que tiña moito en común.

 

Kafka publicou só unhas poucas historias curtas durante a súa vida, unha pequena parte do seu traballo, e consecuentemente os seus escritos atraeron pouca atención ata despois da súa morte. Antes de morrer pedíulle ó seu amigo e testamentario literario [[Max Brod]] que destruíse todos os seus manuscritos. Dora Dymant, fielmente, destruíu os manuscritos que posuía ela, pero Brod non seguiu as instruccións de Kafka e supervisou a publicación de maior parte dos seus traballos, que pronto comezaron a atraer a atención e a mirada dos críticos. Todos os seus traballos publicados, agás varias cartas dirixidas a Milena Jesenská, foron escritas en alemán.

 

Moitos críticos intentaron razonar os traballos de Kafka interpretándoos a través de certas escolas de xuízo crítico, como a [[modernismo|modernista]] ou a [[realismo máxico|realista máxica]]. A aparente desesperación e o absurdo que parecen impregnar os seus traballos son considerados emblemáticos do [[existencialismo]]. Outros intentaron localizar influencias [[Marxismo|marxistas]] na súa satirización da burocracia en pezas como ''In the Penal Colony'', ''The Trial'', e ''The Castle'', onde outros apuntan ó [[anarquismo]] como a inspiración do individualismo anti-burocrático de Kafka. Mesmo outros interpretaron os seus traballos a través do xudaísmo (porque el era xudeu e tivo interese na cultura xudía, aínda que só a cultivou tarde na súa vida). [[Borges]] fixo algunhas observacións perceptivas ó respecto; tamén foi estudiado a través do [[Freud|freudismo]] (polos seus conflitos familiares), ou como alegoría da súa busca metafísica de [[Deus]] ([[Thomas Mann]] foi quen propuxo esta teoría). Temas de alienación e persecución son repetidos recalcadamente, e este énfasis, notablemente nos traballos de [[Marthe Robert]], parcialmente inspirou o contra-criticismo de [[Gilles Deleuze]] e [[Felix Guattari]], quenes argumentaron que existía moito máis de Kafka que o estereotipo dá figura solitaria escribindo das súas angustias, e que o seu traballo era máis deliberado, subversivo e con todo "alegre" do que parecía ser. Os biógrafos teñen dito que era común en Kafka ler capítulos dos libros nos que traballaba ós seus amigos próximos, e que esas lecturas xeralmente facíanos concentrar, no continuo, pero que moitas veces ignoraban o lado humorístico da súa prosa. [[Milan Kundera]] refírese ó humor esencialmente surrealista de Kafka como o principal predecesor de artistas posteriores como [[Federico Fellini]], [[Gabriel García Márquez]], [[Carlos Fuentes]] e [[Salman Rushdie]]. Márquez dixo que a lectura de ''[[A metamorfose]]'' de Kafka mostroulle "que era posible escribir dunha forma diferente".

 

As primeiras obras en ser traducidas ó galego foron ''A metamorfose'' e ''O proceso''.

* (1991) ''A metamorfose'', seguido de ''A sentencia'', traducido por Xosé M. García Álvarez en edición de Sotelo Blanco (ISBN 84-7824-108-6)

Ademais, as seguintes recompilacións de relatos están publicadas en Galaxia coa colaboración de Caixa Galicia (na súa loable colección de Clásicos Universais) e son narracións breves (algunhas de só uns parágrafos) en base á tradución do orixinal alemán outra vez por parte de Luís Fernández:

 

 

 

(Os relatos cun asterisco toman o título das primeiras verbas da narración)

 

 

 

 

{{Link FA|nl}}

[[oc:Franz Kafka]]

[[os:Кафка, Франц]]

[[pl:Franz Kafka]]

[[pms:Franz Kafka]]