A illa foi habitada por melanesios desde o 1.500 adeC. Descubriuse en [[1804]] por ''Abraham Bristow'' pero mantivose relativamente intacta debido á súa illada localización e pequeno tamaño.
En [[1900]], Albert Ellis, un [[Nova ZelandiaCelandia|neozelandesneocelandés]] que traballaba para unha compañia [[Reino Unido|británica]], descobriu que a illa era rica en [[fosfato]] de [[calcio]], unha importante matéria prima para fertilizantes, e convenceu os [[nativo]]s para asinar – cunha cruz – documentos legais que daban á compañia o dereito de explotar aquel recurso por 50 libras por ano, durante 999 anos. En [[1942]], a illa foi invadida polos [[Xapón|xaponeses]] e os seus habitantes enviados para campos de traballos forzados noutras illas, unha vez que a sua xa estaba praticamente devastada. Ao final da guerra, os banabenses foron “recuperados” polos británicos e enviados para a illa de [[Rabi]], que actualmente pertence a [[Fidxi]]. En [[1979]], as minas de fosfato foron abandonadas e moitos banabenses regesaron para verificar que o que antes eran 595 hectareas de [[floresta tropical]], apenas quedaban mais ou menos intactas 150.
