Astiaxes: Diferenzas entre revisións

'''Astiaxes''' (¿-[[-550]]), último [[monarca|rei]] de [[Media]], fillo de [[Ciaxares]], destronado no [[-550]] polo [[Persia|persa]] [[Ciro II o Grande]].

 

 

A maior información acerca de '''Astiaxes''' (en [[lingua acadia|acadio]] ''Ištum egu'') proporciónaa o historiador [[Grecia|grego]] [[Heródoto de Halicarnaso]], quen viviu no [[século -V]], cen anos despois do reinado de Astiaxes. Porén, é practicamente a nosa única fonte, e é inevitábel seguilo e tratar de verificalo cando for posíbel.

O historiador [[Babilonia|babilonio]] [[Beroso]] ([[século -III]]) cóntanos que após a caída de Assur, unha alianza entre medos e babilonios foi alicerzada con outro matrimonio real: o príncipe á coroa babilonia [[Nabucodonosor II]] casou con Amitis, a filla de Astiaxes. Isto é imposíbel, porque suxire que Astiaxes tería ao menos cen anos cando foi destronado.

 

 

Non está claro cando foi escollido Astiaxes rei dos medos. Heródoto dinos que reinara durante 35 anos cando foi feito preso por Ciro. Por un texto cuneiforme coñecido pola "''[[Crónica de Nabónido]]''", sabemos que isto aconteceu no ano 6 do reinado do rei babilonio [[Nabónido]], período que se sitúa entre o [[10 de marzo]] do [[-550]] e o [[28 de marzo]] do [[-549]]. Contando para atrás, chegamos ao [[-585]] como o ano da ascensión ao trono por parte de Astiaxes. Isto non é imposíbel, aínda que debemos asumir que o pai de Astiaxes, Ciaxares, seguía vivo no [[-585]], cando, como se explicou anteriormente, concluíu un tratado cos lidios.

No entanto, os anos de reinado dos reis medos mencionados por Heródoto son un pouco sospeitosos: os 4 reis reinan exactamente 150 anos, por parellas de 75 anos. É obvio que debemos ser cautos, pero até o de agora, non existe nada que contradiga a Heródoto no sentido que Astiaxes reinou a partir do -585 até o [[-550]], mentres que seu pai o fixo a partir do [[-625]] até o -585 (malia que existe unha inscrición que di que Astiaxes foi destronado no [[-554]]).

 

 

Segundo Heródoto, Astiaxes tivo un soño acerca do seu neto Ciro, fillo de Mandane e Cambises I. Astiaxes tomou este soño como unha diabólica profecía, así que ordenou ao seu cortesán [[Harpago (xeneral)|Harpago]] asasinar ao xove Ciro. Harpago, temendo manchar o seu nome con este infanticidio, secretamente delegou a encarga a un pastor chamado Mitradates. Mais este, que perdera había pouco o seu propio fillo, decidiu quedar con el como seu. Para iso vestiu ao seu verdadeiro fillo morto coas roupaxes do príncipe e expuxo o corpo ás feras do bosque tal e como se lle ordenara facer co mozo Ciro. O engano funcionou e Ciro criouse co pastor.

Pero cando o mozo acadou os dez anos de idade, fíxose xa evidente que non era o fillo dun pastor. O seu comportamento era demasiado nobre, segundo Heródoto. Por unha casualidade Astiaxes puido entrevistarse co neno, e inmediatamente sospeitou o que podía ter pasado ao se decatar que o suposto fillo de pastor se lle asemellaba. Ordenou a Harpago relatar o que acontecera realmente, o cal confesou que non matara o neto do rei malia que se lle ordenara facelo. Ciro recibiu un trato favorábel e mesmo lle foi permitido voltar cos seus verdadeiros pais. Harpago, en troques, recibiu un cruel castigo polo seu comportamento. Astiaxes convidouno a un banquete no que, entre o xantar, estaba agochada a carne do seu propio fillo, facéndollo saber no momento oportuno.

 

 

Segundo Heródoto, Harpago estivo procurando a ocasión para se vingar da atrocidade cometida por Astiaxes. Cando Ciro acadara xa certa idade, Harpago deu feito para convencelo de que os medos estaban a piques de se rebelar contra o seu rei, do que dicían que se convertera nun déspota. Ciro organizou unha alianza de dez tribos persas e rebelouse. En resposta Astiaxes armou aos medos, e cegado pola divina providencia, elixiu a Harpago para ser o comandante do seu exército. Desde logo, Harpago non dubidou en cambiar de aliados en canto puido. Durante a batalla, que foi librada segundo unha fonte máis tardía, [[Estrabón]] de Amasia, en [[Pasargada]], os medos aliñáronse cos persas. O exército unificado marchou á capital [[Ecbatana]] e tomou a Astiaxes, quen foi feito preso por Ciro.

O historiador grego [[Ctesias]], citado polo erudito [[Bizancio|bizantino]] [[Focio]], chama a Astiaxes ''Astuïgas'', o que é máis semellante á tradución babilonia do seu nome iraniano ''Ištum egu''. A variante Astiaxes significa "saqueador de cidades" en [[lingua grega|grego]].

 

 

*[http://www.livius.org/as-at/astyages/astyages.htm Astiaxes] en [http://www.livius.org/ Livius.org] (en inglés)

[[it:Astiage]]

[[ka:ასტიაგე]]

[[ku:Astiyag]]

[[nl:Astyages]]