Centros clandestinos de detención: Diferenzas entre revisións

[[Ficheiro:Desaparecidos - Estatua en CDD Club Atlético.jpg|220px|thumb|''Homenaxe aos desaparecidos'', escultura ubicada onde estivo o CCD Club Atlético, Paseo Colón 1200, Bos Aires]]

 

 

As Forzas Armadas clasificaban os CCD en dous tipos:

* Lugar de Reunión de Detidos (LRD): tiñan unha organización máis estábel e estaban preparados para aloxar, torturar e asasinar a grandes cantidades de detidos.

 

O plan do goberno ''de facto'', que exerceu o poder na [[Arxentina]] entre o [[24 de marzo]] de [[1976]] e o [[10 de decembro]] de [[1983]], formaba parte das ''operacións de contrainsurxencia clandestinas'', comezadas poucos anos antes, no marco do ''[[Operativo Independencia]]'', para eliminar a disidencia política. Operativos similares leváronse a cabo noutros países da rexión, co apoio expreso do goberno dos [[Estados Unidos]], interesado en promover a toda costa o control do [[comunismo]] e outras correntes ideolóxicas opostas ao seu bando na ''[[guerra fría]]''.

 

==Panorama xeral==

Os primeiros CCD foron instalados en 1975, antes do [[Guerra sucia en Arxentina|golpe militar do 24 de marzo de 1976]]. Nese ano xa estaban en funcionamento [[Centros_clandestinos_de_detenci%C3%B3n#Escuelita_de_Famaill.C3.A1|''la Escuelita'']] en Faimallá (Tucumán) e [[Centros_clandestinos_de_detenci%C3%B3n#Campito_.28Campo_de_Mayo.29|''Campito'']] (Provincia de Bos Aires). Tamén en 1975 funcionou un CCD na planta da empresa [[Acindar]] en [[Villa Constitución]], presidida por [[José Alfredo Martínez de Hoz]], como parte da estrutura represiva organizada para conter a folga declarada polo sindicato [[UOM]] en maio dese ano<ref>[http://old.pagina12web.com.ar/2000/suple/especial/nota1.htm ''Los dueños de la espada'', por Miguel Bonasso, Páxina 12, 2000]</ref>.

 

Cinco grandes centros foron o eixe de todo o sistema: a [[ESMA]] e o [[Club Atlético]] na [[Cidade de Bos Aires]]; o [[Campito]] (Campo de Mayo) e [[El Vesubio]] no Gran Bos Aires ([[Provincia de Bos Aires]]); e [[La Perla (centro de detención)]] en [[Provincia de Córdoba, Arxentina|Córdoba]].

 

 

[[Ficheiro:Centro Popular de la Memoria Rosario 2.jpg|300px|thumb|[[Memoria histórica]]]]

 

* '''''a liberdade'''''.

 

 

 

==Cidade de Bos Aires==

O edificio era un galpón que se utilizaba como terminal de [[colectivo]]s, ata que nos comezos do [[Proceso de Reorganización Nacional]] foi expropiado polas Forzas Armadas. A principios de [[1978]] construíronse as celas para aloxar aos detidos, as cales foron construídas por detidos que foron trasladados desde outros centros.

 

 

Coa chegada da democracia o edificio pasou a mans da Policía Federal Arxentina, e foi convertido nun centro de verificación automotor. O predio foi declarado ''sitio histórico'' mediante a Lei 1197 da [[Lexislatura da Cidade de Bos Aires]], e en xuño de [[2005]] foi traspasado ao Goberno da Cidade de Bos Aires en cumprimento do acordo asinado entre o Presidente [[Néstor Kirchner]] e o Xefe de Goberno [[Anibal Ibarra]] o [[4 de outubro]] de [[2004]]<ref>[http://www.buenosaires.gov.ar/_contenido.php?menu_id=9126 Informe sobre o traspaso do predio ao GCBA 4/10/2004]</ref>. En [[2006]], o Goberno da Cidade de Bos Aires xunto con organizacións veciñais e de dereitos humanos avaliaron o futuro uso do predio. En [[1999]] realizouse unha película co nome de "[[Garage Olimpo]]", dirixida por Marco Bechis<ref>[http://www.cineismo.com/criticas/garage_olimpo.htm Crítica de "Garage Olimpo" (1999)].</ref>.

===A Mansión Seré===

{{Artigo principal|Mansión Seré}}

 

 

A película ''[[Crónica de una fuga]]'' (2006) do director de [[Adrián Caetano]] <ref>[http://www.cronicadeunafuga.com/"Crónicas de una fuga"]</ref> recrea a historia real da fuga desde ese centro de Claudio Tamburrini, Daniel Rusomano, Guillermo Fernández e Carlos García.