Presocráticos: Diferenzas entre revisións

Esa división acontece debido ao ''obxecto'' da [[filosofía]] destes filósofos e da novidade introducida por Sócrates. Temporalmente, os [[Sofistas]] son anteriores a Sócrates, pois xa había sofistas antes de Sócrates, contemporáneos a el e posteriores. Mais o pensamento deles situase nunha categoría propia en certas veces, e relacionados a Sócrates noutras veces. Iso porque o [[pensamento]] de ambos (sofistas e Sócrates) chega a tocarse moitas veces; as súas diferenzas consisten en cuestións de conductaconduta (os sofistas cobraban polo seu ensino, por exemplo) e algunhas posicións (os sofistas eran, no máis das veces, relativistas, por exemplo). Mais ambos representan unha certa ruptura cos presocráticos, que son tamén chamados de filósofos da [[physis]].

Son chamados "da physis" porque as súas investigacións xiraban sempre en torno do mundo material, físico; aínda que non poucas veces oa arché fose algo non-físico, como os [[número]]s, para os [[pitagóricos]], ou o ''a-peiron'' (unha "cousa" increada e sen un comezo), para [[Anaximandro de Mileto|Anaximandro]].

Resumidamente: para Parménides e os seus seguidores ([[escola eleática]]), o [[movemento]] non existe. SúaA súa [[afirmación]] "o que é, é, e non pode non ser, e o que non é, non é, e non pode ser" traduce o seu pensamento de que calquera movemento (e/ou [[mudanza]]) non existe, polo simple feito de que, se hai movemento, hai mudanza, e se hai mudanza, algo que non era pasou a ser (ou ao contrario: algo que era pasou a non ser), o que contradí a "regra" da súa afirmación (se o que é ''é'' e non pode non ser, é imposible que haxa movemento, pois o movemento implica en mudanza, o que, pola regra de Parménides, non soamente está errado senón que é imposible). Xa Heráclito pensaba xustamente o contrario: "Panta rhei" ("todo flúe") é a súa afirmación. Heráclito identifica o ser, a arché, co movemento. Para el, a única cousa que pode ser clasificada de inmutable é o propio movemento, e todas as outras cousas que existen están en permanente movemento, en permanente mudanza, e é imposible que non sexa así. Heráclito exemplifica, dicindo que "non entramos dúas veces no mesmo [[río]]", o que é verdade, pois as augas dun río están sempre mudando, as propias [[célula]]s dos seres [[orgánico]]s están sempre renovándose, e mesmo nos seres [[inorgánico]]s hai mudanzas ([[oxidación]], [[erosión]], etc).