Revisión como estaba o 2 de xullo de 2009 ás 18:23 editar Ptbotgourou (conversa \| contribucións) 10.053 edicións m bot Engadido: lv:The Velvet Underground ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 10 de xullo de 2009 ás 20:37 editar desfacer Prebot (conversa \| contribucións) Bots 44.135 edicións m bot: Substituír 'Nova Iorque' por 'Nova York' Edición máis nova →
Liña 4: \| imaxe = VU 66promophoto.PNG \| lenda = Coh Nico en 1966, de esquerda a dereita:<br />[[Lou Reed]], [[Sterling Morrison]], [[John Cale]],<br />[[Nico]], [[Maureen Tucker]]<br />foto de David Horvitz e Adam Dower \| orixe = [[Nova ~~Iorque~~York]], [[Estados Unidos]] \| país = [[Estados Unidos]] [[Ficheiro:Flag of the United States.svg\|25px]] \| período = [[1964]] - [[1973]], [[1993]] Liña 22: Aínda que nun primeiro momento pasaran desapercibidos, lexións de bandas posteriores reivindicaron o seu xigantesco patrimonio artístico e hoxe en día son recoñecidos coma un punto e a parte fundamental para a evolución do Rock hacia diferentes formas de expresión. Todo comeza a mediados dos 60. Lou Reed estudiaba na universidade de Syracuse en Nova ~~Iorque~~York. Facía xa uns anos que o xoven Reed compuña temas coma un poseso, con especial preferencia polo Pop, o Rock'n' roll e o Doo-woop. Reed tiña unha personalidade extraña, díficil e provocativa. Na adolescencia os seus pais someteranlle a unha terapia de electro-schocks para corrixir certas desviacións e patoloxías "nervosas". Cando chega á universidade ese caracter extremo agudizase e a parte dos típicos temas convencionais que compón e vende a diversas discográficas para beneficio de insufribles cantantes semi-descoñecidos do momento, comeza tamén a crear outras cancións moito máis persoais con textos dunha gran forza lírica. Na efervescente Nova ~~Iorque~~York do 64, Lou Reed coñece a [[John Cale]], o soporte definitivo do son Velvet. Cale é un galés, estudiante de música contemporánea e admirador de músicos vangardistas coma John Cage ou La Monte Young. Para facernos unha idea do estilo destes músicos, La Monte Young pasouse un concerto berreándolle a unha planta ata que esta morreu. John Cale recolle as enseñanzas dos seus "convencionais" mestres, creando un universo musical totalmente propio e persoal no que amplifica a súa viola sacando así imposibles notas eléctricas dun instrumento clásico. Rapidamente producese unha atracción mutua entre Lou Reed e John Cale debido en parte ás súas diferentes personalidades e as súas distintas correntes musicais. Liña 32: Tras probar diversos bateristas, chega á banda [[Maureen Tucker]]. The Velvet Underground tal e coma hoxe coñecemola acababa de nacer. Tucker era unha muller que tocaba a batería dun modo totalmente hipnótico e primitivo e ademais desprendía unha imaxen ambigua (máis ben parecía un home) que entroncaba de maravilla no contexto da banda. O grupo comezou a tocar en varios garitos de Nova ~~Iorque~~York. As primeiras opinións do público forón desastrosas. A xente non acababa de encontrarlle o punto a catro zumbados que lle cantaban á heroína cós amplificadores a todo volumen. Tocaban dunha forma completamente distorsionada e a maioría de veces forá de ton có que se creaba un caos insostible para a audiencia. Pero detrás de toda aquela hecatombe, hallabase unha música totalmente abrumadora que se elevaba sobre os muros do convencional e baixaba mediante as letras de Reed ós submundos do individuo, creando unha vinculación absolutamente necesaria entre música, actitude e contido. Fartos de ser expulsados de case tódolos locais, a Velvet dáse unha oportunidade e ante a posibilidade de emigrar a [[Europa]], comezan a tocar no Cafe Bizarre, coma unha das últimas tentativas de ter un mínimo de continuidade na escena. E é ahí, no Cafe Bizarre, onde crease un punto de inflexión para a banda. En medio doutra actuación ante catro pelagatos, Lou Reed alucina cando ve entrar no local a [[Andy Warhol]] e a toda a súa "troupe" de colgados. O creador do [[Pop-art]], vello zorro, andaba buscando unha banda de Rock para expandir os seus proxectos entre outros públicos diferentes ó selecto clube artístico e que mellor banda para o decadente Warhol que Velvet Underground coas súas cancións de travestis e drogas, vestidas con ese son estridente e forá do común.

The Velvet Underground: Diferenzas entre revisións