Leopoldo O'Donnell: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
VolkovBot (conversa | contribucións)
Servando2 (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Liña 2:
'''Leopoldo O'Donell y Jorís''' ([[Santa Cruz de Tenerife]], [[12 de xaneiro]] de [[1809]] - [[Biarritz]] ([[Francia]]), [[5 de novembro]] de [[1867]]) foi un militar e político [[España|español]]. Duque de Tetuán, Conde de Lucena e Vizconde de Aliaga.
 
Nace nunha familia de ancestrosdevanceiros monárquicos [[Irlanda|irlandeses]] con grande tradición militar, o seu tío foi Enrique José O'Donell ''Conde de La Bisbal''. O'Donell continuou a tradición familiar ingresando no rexemento de infantería Imperial Alejandro co grao de [[subtenente]].
 
Á morte de [[Fernando VII de España|Fernando VII]] en [[1833]], estalou a [[Primeira Guerra Carlista]] e entre os partidarios da filla de Fernando [[Isabel II de España|Isabel II]] (isabelinos) e os do seu tío e irmán de Fernando VII [[Carlos María Isidro de Borbón]] (carlistas); O'Donell, que tiña daquelas o grao de capitán, alineousealiñouse co bando isabelonoisabelino, a pesares de ter irmáns e ao seu propio pai no bando carlista. Por distintos feitos de armas no conflito, ascendeu sucesivamente a coronel, logo a brigadier e en xuño de [[1837]] a mariscal de campo.
 
En [[1839]], é nomeado Capitán Xeneral de [[Aragón]], [[Valencia]] e [[Murcia]]. Ao vencer ao xeneral Cabrera en Lucena, concedeuselleconcedéuselle o título de ''Conde de Lucena'' e ascendeu a tenente xeneral.
 
Polas súas conviciónsconviccións moderadas, tivo que emigrar a [[Francia]], tras a revolución progresista de setembro de [[1840]] que provocou a renuncia de [[María Cristina de Borbón-Dos Sicilias]] (nai de Isabel II) á Rexencia.
 
En [[1841]] figura na conspiración moderada do xeneral Diego de León contra a Rexencia do xeneral [[Baldomero Espartero]]. Nela, O'Donell recibira o encargo de alentar a sublevación militar en [[Pamplona]], pero ao fracasar en [[Madrid]] o asalto ao Pazo Real, intentado por León o [[7 de outubro]], tivo que volver a refuxiarse en Francia.
Liña 16:
[[Ficheiro:Mausoleo de Leopoldo O'Donnell (Madrid) 02.jpg|thumb|160px|right|Mausoleo de O'Donnell (Madrid)]]
 
Dende [[1853]], comeza a interesarse pola política activa e en xuño de [[1854]], á fronte dun batallón de Infantería e unido ao xeneral Dulce, levantase contra o goberno; este envía ao xeneral [[Anselmo Bleser]] a enfrontarse con el. O encontro tivo lugar en Vicálvaro e tras un combate simulado (coñecese como ''[[Revolución de 1854 en España|la Vicalvarada]]''), ambolosámbolos dous militares retiráronse, quedando a espera, ata que o [[7 de xullo]] publicouse o [[Manifesto de Manzanares]], redacatdoredactado por [[Antonio Cánovas del Castillo]], que atraeu ao seu bando a gran parte do exército. Co triunfo revolucionario, Espartero é nomeado [[Presidente do Goberno de España|Presidente do Consello de Ministros]] e O'Donell ocupa o Ministerio da Guerra.
 
Nas novas Cortes formarase un novo grupo político coñecido como ''Unión Liberal''. Partido co que se tratarán de unir moderados e progresistas.