María Zambrano: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
mSen resumo de edición |
Ortografía |
||
Liña 15:
No 1964 sitúase na vella casa de La Piéce, xunto ao monte do "[[Cordilleira do Xura|Xura Francés]]" lugar onde escribirá o seu libro ''Claros del bosque''. A través da ''[[Revista de Occidente]]'', en febreiro de 1966, empézase a recoñecer en España a súa obra.
En 1980 trasládase a [[Xenebra]] e neste mesmo ano é
O 20 de novembro de 1984 María Zambrano volve a España e instálase en Madrid. Nesta última etapa a súa actividade intelectual será incansábel, noméana Filla Predilecta de Andalucía o 28 de febreiro do 1985.
Liña 23:
==Pensamento==
A razón-poética, estilo zambraniano proposto por María Zambrano como camiño de realización persoal, que era e é necesario, nunha época na que a rixidez do racionalismo torna quebradizo o
===Influencias===
Discípula de [[Ortega e Gasset]] e tamén de [[Xavier Zubiri]] e de [[Manuel García Morente]] nos anos 1924-1927.
María Zambrano emprega a tradición filosófica occidental recibida por
Considerar a María Zambrano como autora "tradicional" farase con precaución porque non hai constancia de que seguise algún tipo de práctica especial, aínda que se consideraba cristiá. Zambrano
María
María relaciónase coa "filosofía perenne" que sería dobre: por un lado o seu interese por pensadores órficos e neoplatónicos, cuxo pensamento foi aceptado como a base filosófica da tradición cando esta se occidentalizou, e por outro lado, a utilización metafórica de moitos dos grandes símbolos tradicionais. Claros del bosque e Aurora son un claro exemplo disto.
Liña 38:
===A cuestión e o seu método===
A obra zambraniana enfocouna en dúas grandes cuestións: a creación da persoa e a razón poética. A primeira presentaría ó ser do home como problema fundamental para o home.
Liña 44 ⟶ 43:
===A fenomenoloxía do divino===
Fenomenoloxía do divino, fenomenoloxía do soño, fenomenoloxía da persoa trátase dunha indagación que desvela o que aparece, o "phainómenon" o que o ser humano é.
Zambrano pensa que para tratar coa realidade hai que facelo en forma de delirio, é dicir, que o home se
▲Fenomenoloxía do divino, fenomenoloxía do soño, fenomenoloxía da persoa trátase dunha indagación que desvela o que aparece, o "phainómenon" o que o ser humano é. Búsqueda esencial, polo tanto, búsqueda da esencia sagrada, do humano que se mostra de diferentes maneiras baixo aspectos que se denominan "os deuses", "o tempo", ou "a historia". O individuo foi ordenando a realidade e asumía o reto da pregunta nos momentos tráxicos, en donde os deuses non eran a resposta axeitada. Este proceso descríbeo Zambrano como o paso dunha actitude poética a actitude filosófica. Para Zambrano a poesía era resposta e a filosofía pregunta. A pregunta provén do caos e a resposta dase ó ordear o caos.
O temor e a esperanza son dous estados propios do delirio, consecuencia da persecución e da desgracia dese "algo ou alguén" que mira
▲Zambrano pensa que para tratar coa realidade hai que facelo en forma de delirio, é dicir, que o home se sinte mirado sin ver. A realidade preséntase completamente oculta en sí mesma e o home ten capacidade ó seu arredor aínda que non así mesmo.
▲O temor e a esperanza son dous estados propios do delirio, consecuencia da persecución e da desgracia dese "algo ou alguén" que mira sin ser visto. Zambrano pregúntase porque algo se ignora. A ignorancia é a falta de coñecemento e de ser.
Non obstante a nada,padecida como ausencia é nada de algo. A partires desa nada o home teríase que formar así mesmo como ser, un [[ser histórico]]. A partir de aquí iníciase o longo proceso da creación da persoa.
Liña 56 ⟶ 54:
dunha existencia espectadora nace, según ela, o sentimento de convivencia. Cada forma de convivencia establecerase nun tempo distinto, co que cada ser humano en diversos tempos sociais. Para Zambrano a conciencia humana é fundamentalmente histórica. Afirma que en toda sociedade ten que haber un ídolo ( unha imaxe desviada do divino ) e unha vítima.
Loita contra o [[racionalismo]] para a compresión da realidade. Zambrano di que o racionalismo é expresión da
Para Zambrano tempo e liberdade van unidos; " só sabéndonos mover no tempo podemos ser libres"
O que lle preocupa Zambrano é humanizar a historia e a vida persoal lograr que a [[razón]] se
===Creación da persoa===
O home é un home transcendente, é dicir, non acabou de formarse polo tanto debe crearse a medida que vai vivindo. A
O tempo sucesivo ou tempo da conciencia e da liberdade mídese en tres dimensións (pasado, presente, futuro); o tempo da psique, tempo dos soños en
| |||