Pentateuco: Diferenzas entre revisións

O Pentateuco recolle os acontecementos que rodearon o nacemento de Israel como pobo escolleito por Deus. Desde os patriarcas ata a chegada á terra prometida.

Recollemos agora o contido dos libros sen entrar na súa historicidade:

Comeza cos relatos cosmogónicos da creación do mundo e do home. Seguen relatos etiolóxicos, que reflexionan sobre oa sentidocausa do mal no mundo: o paraíso e o pecado orixinal, [[Caín]] e [[Abel]], [[Noé]] e o diluvio universal, e remata coa [[Torre de Babel]].

Isaac colle despois o protagonismo, el e mailos seus fillos [[Esaú]] e [[Xacob]], o enfrontamento entre estes polos dereitos de primoxenitura, que implicaba herdar todo, tanto bens materiais como dereitos de primacía no clan, e a súa posterior reconciliación. De Xacob escoitamos o relato das súas viaxes,os seus matrimonios e os seus doce fillos, os pais das doce tribos de Israel.

O seu penúltimo fillo [[Xosé]], é protagonista do final do libro. As súas visións, a envexa dos seus irmáns, a súa venta como escravo ao ministro do Faraón. O seu posterior ascenso ao goberno de [[Exipto]] e como axuda aos seus irmáns. O libro remata co establecemento de XAcobXacob e os seus doce fillos en Exipto.

O libro comeza cos israelitas covertidos en escravos dos exipcios. Un neno israelita, [[Moisés]] é confiado ao río para protexelo da furialei de [[Faraón]]. Aporfillado por unha princesa exipcia, chega a ser un persoeiro importante da corte ata que, xa adulto, descobre a súa auténtica orixe. Exiliado por orde de Faraón, Deus móstraselle no [[Sinaí]] e o envía como liberador do seu pobo.

Convertido en profeta, Moisés volta a Exipto e esixe a Faraón a liberdade dosdo seu pobo. Ante a negativa deste, Deus por mediación de Moisés envía dez plagas que asolan Exipto, ata que Faraón cede e os deixa marchar ceibes. Cando máis tarde o rei exipcio os persigue para castigalos, Moisés abre o [[Mar Roxo]] para que o pobo poida fuxir a pé seco, cando o pecha de novo todo o exercito de Faraón morre afogado.

A través do deserto chega todo o pobo ao monte Sinaí. Alí Deus fai alianza co seu pobo e lle entrega a Moisés a lei pola que se rexerá Israel e as táboas dos [[Dez Mandamentos]]. Pero, namentras, o pobo faise un becerro de ouro ao que adoran, ao baixar do monte, Moisés destrúe o ídolo e Deus castiga aos que o adoraron.

* Capítulos 11 a 16: normas sobre pureza legal, condiocióncondición dos alimentos para ser puros, pureza legal nas enfermidades, e sobre a roupa ou as casas.

O título grego co que coñecemos este libro significa lei (nomos) posteriorsegunda (deuteros). E ese é o seu contido, a lei que rexirá a vida do pobo. Se o Levítico regula a vida relixiosa, este fai o propio coa civil.

Esta narración serve de prólogo á sección central e con diferencia a máis grande, onde se recolenrecollen as leis de Israel. Son presentadas como concreción da Alianza e rexen con bastante detalles practicamente tódolos aspectos da vida, tanto pública como privada.

Remata con outra seción narrativa onde relata a fin do éxodo polo deserto e a morte de Moisés no monte [[Nebo]], xa á vista da Terra Prometida, pero sen que Deus lle permita entrar nela.

A tradición atribuiulle sempre o Pentateuco a Moisés. Un autor que era a un tempo líder, cronista da historia do seu pobo e lexislador que promulgaba as leis polas que tiña que rexirse.

Responsable, entre outros textos, da famosa criación do mundo en sete días, ou de odo libro do Levítico. Dátase no século VI antes de Cristo. A súa preocupación e fundamentar as normas sobrepolas que se rixen as purezacuestións ritualrelixiosas. O seu nome ven de que, polo estilo e a teoloxía subxacente, supónse obra de sacerdotes do [[Templo de Xerusalén]].

Os autores, para ir creando o texto, utilizaron ao método da iustaposición. Salvo en casos moi concretos, unha tradición uníase a outra, poñendo os materiais un a carón do outro ao longo dunha liña cronolóxica definida de antemán. Este método de construcción do texto explica en parte a desorde do libro de Números o fai que en ocasións nos atopemos seguidas dúas versións dun mesmo relato. O exemplo máis famoso atopámolo na criación do mundo: hai un primeiro relato, o da criación do mundo en sete días, obra dos autores sacerdotais; a seguir del empeza o relato iavista que pasa moi rápido pola criación do mundo para centrarse na criación do home e da muller (ao coñecido relato do barro e a costela).