Escurecemento global: Diferenzas entre revisións

Actualmente pénsase que o efecto probablemente se debe á crecente presenza de [[aerosol|aerosois]] e outras partículas na [[atmosfera terrestre|atmosfera]]. As partículas contaminantes actúan tamén como núcleos de condensación en torno ós cales se forman gotas microscópicas que van uníndose por coalescencia. Toda [[nube]] contén un determinado número destas partículas pero o incremento causado pola [[contaminación atmosférica]] fixo que haxa máis da conta, co cal as nubes cárganse cunha maior cantidade de gotas máis pequenas. Este tipo de nubes calculouse que son máis ''brancas'', é dicir que reflicten mellor a luz solar cás de gotas máis grandes pero máis escasas. O balance total é que a cobertura nubosa da [[Terra (planeta)|Terra]] devolve ó espazo máis luz solar ca antes.

Antes de emprender as investigacións, as predicións apuntaban a que os aerosois antrópicos contribuían entre un 0.,5% e un 1% ó efecto; a variación observada na predición se explica pola formación de nubes nas que as partículas actúan como núcleos de formación dun maior número de gotas inda que de menor tamaño. Estas novas nubes, como se dixo antes, son máis eficaces [[reflexión|reflectindo]] a luz de volta ó espazo.

Pero outro estudo viría a avalar dita hipótese por unha vía totalmente distinta. Trátase do '''índice de evaporación en tanque'''. Durante moito tempo tanto agricultores como meteorólogos en moitas partes do mundo veñen realizando anotacións da cantidade de auga evaporada cada día. O nome deste indicador vén do feito de que cada día se mide canta auga se evaporou dun determinado tanque que se enche ata a mesma marca para volver a deixalo exposto un día máis. Os resultados viñan sendo contradictorios co quentamento global existente e pasaron desapercibidos ata que deron con eles os estudosos do novo fenómeno do escurecemento. O feito era que o índice de evaporación en tanque diminuía. É dicir que cada vez se evaporaba menos auga. Isto contradicíase, aparentemente, co feito de que cada vez había máis calor. Pero facendo os pertinentes cálculos físicos pódese comprobar que o elemento que máis contribúe á [[evaporación]] non é nin a [[temperatura]] nin a [[humidade]] senón a irradiación solar. Porque son os [[fotón|fotóns]]s ó impactar sobre a superficie da auga os que aportan a enerxía suficiente para que estes se desprendan do resto de [[molécula]]s ás que se encontran adheridos polas [[ponte de hidróxeno|pontes de hidróxeno]]. Así pois, a única conclusión posible a ditas medicións era que, cada vez, nos chegaba menos radiación do [[Sol]].

O escurecemento global pode ter causado cambios a gran escala nos patróns climáticos. Os [[modelo climático|modelos climático]]s suxiren especulativamente que esta redución de luz solar na superficie pode conducir á falta de [[monzón|monzóns]]s en [[África]] subsahariana durante os [[anos 1970]] e os [[anos 1980|80]], xunto coas crises por fame asociadas, causadas porque a contaminación do Hemisferio Norte arrefriaba o [[Atlántico]]. Esta idea non está universalmente aceptada e é difícil de probar.

Algúns científicos consideran agora que os efectos do escurecemento global enmascaran o efecto do [[quentamento global]], e que solucionar o escurecemento global podería polo mesmo ter un impacto significativo e imprevisible nas temperaturas a nivel do mar. Os traballos iniciais para incorporar os efectos do escurecemento global suxiren que as temperaturas mundiais poderían elevarse en 2̊C cara ó [[2030]] e tanto como 10̊C10 ºC cara ó [[2100]]; isto supón dobrar as cifras amplamente aceptadas de 5̊C de incremento na temperatura global para o presente século. Se isto fose así, semellantes incrementos provocarían a fusión do casquete de xeo de [[Grenlandia]], reducións serias da extensión [[pluvisilva]]s tropicais e elevacións significativas do nivel dos mares.