Leis de Kepler: Diferenzas entre revisións

 

*'''Primeira Lei''' ([[1609]]): Todos os planetas desprázanse arredor do Sol describindo órbitas [[Elipse|elípticas]], estando o Sol situado nun dos [[foco]]s.

*'''Terceira Lei''' ([[1618]]): O cadrado do seu [[período de revolución|período orbital]] (T) -tempo que tarda en completar unha volta arredor do Sol- é directamente proporcional ao cubo da distancia media ao Sol: <math>T^2=CR^3</math>, onde C é unha constante de proporcionalidade.

 

 

O modelo de Kepler é [[heliocéntrico]]. O seu modelo foi moi criticado pola falta de simetría que constaba no feito de o Sol ocupar un dos focos da elipse e o outro simplesmente ser enchido co valeiro.

 

O modelo da mecánica celeste de Brahe é moi curioso pois el coloca os planetas orbitando o Sol e este orbitando a Terra, o que o torna ao mesmo tempo xeocéntrico e heliocéntrico.

 

[[Ficheiro:Kepler-second-law.svg]]

 

Kepler deduciu as súas leis a partir de observacións astronómica precisas obtenidas por [[Tycho Brahe]] e, ainda que sabía que explicaban o movemento planetario observado, non entendía as razóns deste comportamento. A presentación de Kepler incorporaba unha grande cantidade de detalles e incluso especulacións metafísicas. Foi [[Isaac Newton]] quen recuperou dos escritos de Kepler a formulación matemática precisa das leis. Newton foi capaz de relacionar estas leis cos seus propios descubrimentos, dando un sentido físico preciso a leis empíricas. O estudo de Newton das leis de Kepler conduciu á súa formulación da [[gravidade|ley de gravitación universal]].