Zur Genealogie der Moral: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
SieBot (conversa | contribucións)
arranxos
Liña 1:
'''A Xenealogíaxenealogía da Moralmoral''' é unha obra filisofícafilosofíca de [[Friedrich Nietzsche]]. Critica a [[moral]] vixente a partir do estudo da orixe dos principios morais que rexen aen occidente desde [[Sócrates]].
Nietzsche é contrario a todo tipo de razón lóxica e científica e, por iso, leva a cabo unha crítica feroz á razón especulativa va toda a [[cultura]] occidental en todas as súas manifestacións : [[relixión]], [[moral]], [[filosofía]], [[ciencia]], [[arte]]...
 
Nietzsche é contrario a todo tipo de razón lóxica e científica e, por iso, leva a cabo unha crítica feroz á razón especulativa vae a toda a [[cultura]] occidental en todas as súas manifestacións : [[relixión]], [[moral]], [[filosofía]], [[ciencia]], [[arte]]...
''"A Xenealogía da Moral" aparece en [[1887]]. Nela pretende responder ás preguntas que el mesmo se expón no [[prólogo]] da obra : En que condiciones inventouse o home eses xuízos de valor que son as palabras bo e malvado ? E que valor teñen eles mesmos ? frearon ou estimulaches ata agora o desenvolvemento ? Son signo de indigencia, de empobrecimiento, de dexeneración da vida” ''
 
''"A Xenealogíaxenealogía da Moral"moral'' aparece en [[1887]]. Nela pretende responder ás preguntas que el mesmo se expón no [[prólogo]] da obra : En que condiciones inventouseinventou o home eses xuízos de valor que son as palabras bo e malvado ? E que valor teñen eles mesmos ? frearon ou estimulaches ata agora o desenvolvemento ? Son signo de indigencia, de empobrecimientoempobrecemento, de dexeneración da vida” ''vida?
 
É notable nesta obra o seu carácter sistemático, xa que Nietzsche adoita escribir en forma de [[aforismo]]s breves, poéticos, metafóricos e nada organizados, dado o seu rexeitamento do pensamento conceptual, incapaz de captar a realidade que é incesante devir.
 
É notable nesta obra o seu carácter sistemático, xa que Nietzsche adoita escribir en forma de [[aforismo]]s breves, poéticos, metafóricos e nada organizados, dado o seu rexeitamento do pensamento conceptual, incapaz de captar a realidade que é incesante devir.
Nietzsche distingue dúas clases: a dos señores e a dos escravos. A clase dos señores á súa vez está composta de dúas castes: a guerreira e a sacerdotal, as cales valoran aristocrática ou sacerdotalmente. Así, a segunda deriva da primeira e convértese na súa antítese, pois ambas parten de orzamentos distintos: a caste dos guerreiros practica as virtudes do corpo; a caste sacerdotal defínese pola impotencia ou inventa o espírito.
Ambas as castes son rivais. Desa rivalidade dáse o salto dunha moral de señores a unha moral de escravos, xa que os sacerdotes (Caste desposuída) mobiliza aos escravos (débiles, enfermos) contra os guerreiros (Clase dominante). Esa mobilización é posible investindo os valores aristocráticos, creando unha moral de escravos (cos xudeus comeza a moral dos escravos) herdada e asumida polo cristianismo. Só así o sacerdote triunfa sobre o guerreiro.
 
Ambas as castes son rivais. Desa rivalidade dáse o salto dunha moral de señores a unha moral de escravos, xa que os sacerdotes (Caste desposuída) mobiliza aos escravos (débiles, enfermos) contra os guerreiros (Clase dominante). Esa mobilización é posible investindo os valores aristocráticos, creando unha moral de escravos (cos xudeus comeza a moral dos escravos) herdada e asumida polo cristianismo. Só así o sacerdote triunfa sobre o guerreiro.
 
== Tres tratados ==
O '''Primeiro. Bo e Malo. Bo e malvado''', é unha psicoloxía do cristianismo, onde fai unha análise do xurdir do espírito do resentimento contra os valores naturais ou nobres. Esta análise é un primeiro paso para chegar á transvaloración de todos os valores.
 
Liña 20 ⟶ 22:
Nietzscbe recorre á genealogía, á etimología das palabras: saber que significan as palabras e coñecer a historia da súa evolución é a única forma de penetrar na fonte de onde brota a moral, os valores.
 
== Dous conceptos de "valoración " diferentes ==
'''A valoración aristócrática:''' Bo e Malo.
 
'''A valoración sacerdotal:''' cuxos máximos representantes son os xudeus levan a cabo, desde a súa impotencia e resentimento, unha transvaloración: Bo (o que antes era malo) e malvado (o que antes era bo).
 
== Vontade e poder non poden separarse ==
 
== Vontade e poder non poden separarse ==
A Vontade de poder é un querer dominar, un querer afarmarse e superarse. Fortaleza e exteriorización da fortaleza son unha e a mesma cousa, pero a moral do resentimento di que o forte é libre de exteriorizar a súa forza ou non. E cando a exterioriza é un "malvado".
Tamén afirma que os débiles elixiron a súa debilidade: así ocultan a súa impotencia coa máscara do mérito. Deste xeito, culminan a falsificación, a vinganza dos impotentes contra os nobres.
Cambia a impotencia en bondade, a baixeza en humildade, a covardía en paciencia. Din que a súa miseria é unha proba, unha bienaventuranza, unha elección. Teñen idea de culpabilidade, pero para eles son inocentes.
 
A obra mestra é a súa idea de xustiza: eles son os xustos e odian a inxustiza. Á súa esperanza de vinganza chámana vitoria do deus xusto sobre os ateos. Esperan unha xustiza doutro mundo no xuízo final.
 
Nietzsche é un verdadeiro mestre criticando á moral. Critica a toda moral como contranaturaleza, que é a tradición cristiá e socrática. Critica a moral platonico-socrática que vai en contra dos instintos da vida. Critica a idea dunha orde moral do mundo.
A moral que nega a vida xustifícase en Deus, e isto veo Friedrich como un gran paso atrás da humanidade.
 
Nietzsche é un vitalista, un home que quere afirmar a vida, que a acepta tal cal é, sen enmascarala., que está disposto a experimentar a alegría de vivir a vida. É esa comprensión de vida a que lle leva a reflexionar sobre a moral que, frecuentemente, non fixo senón enmascarar, dexenerar e negar a vida.
 
==Notas==
Liña 44 ⟶ 48:
* [[Friedrich Nietzsche]]
* [[Crítica da razón pura]]
 
===Ligazóns externas===
*