Jenseits von Gut und Böse: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
retiro marcador En uso |
|||
Liña 1:
'''''Para alén do ben do mal''''' é o primeiro libro publicado por[[ Nietzsche]] trala edición privada, en corenta exemplares, da cuarta parte do [[Así falou Zarathustra]] en [[1885]]. En ''Para alén do ben e do mal'' Nietzsche pasa revista a temas que, certamente, non eran descoñecidos nas súas obras anteriores. Máis aínda, comparando os simples índices de Humano, demasiado humano, e de ''Para alén do ben e do mal'' advíertese que son casi idénticos. Nembargantes, o modo de velos é distinto. A mirada «ilustrada» da época anterior a ''Así falou Zaratustra'' sufriu agora un cambio: o que procede de contemplar a figura do superhome. O «espiritu libre», concepto capital en toda a filosofia de Nietzsche, é o lazo que une aquela primeira época con esta otra posterior ó Zaratustra. Mais agora ese «espiritu libre» non é o mero «librepensador», senon un espíritu que está máis alá do ben e do mal. E ese estar máis alá do ben e do mal deixa sentir a súa influencia sobre todos e cada un dos temas tratados.▼
▲'''Para alén do ben do mal''' é o primeiro libro publicado por[[ Nietzsche]] trala edición privada, en corenta exemplares, da cuarta parte do [[Así falou Zarathustra]] en [[1885]]. En ''Para alén do ben e do mal'' Nietzsche pasa revista a temas que, certamente, non eran descoñecidos nas súas obras anteriores. Máis aínda, comparando os simples índices de Humano, demasiado humano, e de ''Para alén do ben e do mal'' advíertese que son casi idénticos. Nembargantes, o modo de velos é distinto. A mirada «ilustrada» da época anterior a ''Así falou Zaratustra'' sufriu agora un cambio: o que procede de contemplar a figura do superhome. O «espiritu libre», concepto capital en toda a filosofia de Nietzsche, é o lazo que une aquela primeira época con esta otra posterior ó Zaratustra. Mais agora ese «espiritu libre» non é o mero «librepensador», senon un espíritu que está máis alá do ben e do mal. E ese estar máis alá do ben e do mal deixa sentir a súa influencia sobre todos e cada un dos temas tratados.
Comeza o libro cunha crítica «dos prexuízos dos [[filósofo]]s». A «vontade de verdade», aparentemente desinteresada e contemplativa, queda desenmascarada como vontade de poder; o que nos move a risa nos filósofos é a súa falta de honestidade, di Nietzsche, pois chaman «á verdade» ó que non constitúe máis que a súa «fe», á cal eles lle engadiron, con posterioridade, unhas razóns xustificadoras. Os filósofos son meros abogados da súa crenza. A contraposición entre o mundo real e o aparente, a crenza no atomismo (sobre todo no atomismo anímico), a crenza no instinto de autoconservación como instinto capital do vivente, a crenza nos coñecementos inmediatos, no suxeito, na vontade libre, son temas analizados nesta primeira sección, cuia cima se encontra sen dúbida no aforismo 19.
Liña 18 ⟶ 16:
Polo apuntado aquí brevemente, podrá observarse que este libro constitúe en verdade, como o mesmo Nietzsche di, «unha crítica da modernidade» en tódolos seus aspectos. E nesa crítica «a psicoloxía é manexada cunha dureza e unha crueldade declaradas». «Este libro - di tamén Nietzsche- carece de toda palabra benévola» [1] [2]
==Véxase tamén==
| |||