Wikipedia

Giorgio de Chirico: Diferenzas entre revisións

Explorar o historial de forma interactiva
← Edición máis vellaEdición máis nova →
Contido eliminado Contido engadido
VisualTexto wiki
Servando2 (conversa | contribucións)
54.194 edicións
Sen resumo de edición
Liña 1:
[[Ficheiro:Giorgio de Chirico (portrait).jpg|thumb|right|200px|Giorgio de Chirico.]]
'''Giorgio De Chirico''', nacido o [[10 de xullo]] de [[1888]] en [[Volos]] en [[Tesalia]], [[Grecia]], e falecido o [[20 de novembro]] de [[1978]] en [[Roma]], [[Italia]], foi un pintor italiano.
 
==Biografía==
Seu pai, enxeñeiro de ferrocarrís, era un afeizoado a arte quelle fixo descubrir a [[Grecia antiga]]. Á idade de 12 anos, De Chirico inscribíuse no Instituto politécnico de [[Atenas]], no que seguíu cursos de debuxo e pintura. Despois da morte da súa irmá logo do falecemento do pai, en 1905, marchou con a súa mai e o seu irmán Andrea (coñecido máis tarde con o pseudónimo de [[Alberto Savinio]]) para Italia, para ir posteriormente para [[Munich]]. Asiste entón aos cursos da Academia de Belas Artes, ao tempo que descubre os escritos de [[Friedrich Nietzsche]] e [[Arthur Schopenhauer]] e os cadros de [[Arnold Böcklin]].▼
De volta a Italia, en 1910, comeza a pintar unha serie de cadros nos que a miudo no seu título figura a palabra enigma, Tales Enigma dunha tarde de outono (1910), “O enigma do oráculo” (1910), “O enigma da hora” (1912). Até 1917, Chirico non cesará de plasmar cadros de aparente simplicidade, pero con forte carga premonitoria, xugando con cromatismos sen matices e con perspectivas con frecuencia aberrantes: horizontes baixos e distantes, elementos arquitectónicos monumentais flanqueados no primeiro plano de de obxectos chocantes (luvas, manequíns de xastre, pegadas de peixes ou conchas, ...), desertización humana dos espazos a pesar de colocar cabezas esculpidas, bustos ou estatuas completas: En palabras de René Passeron “De Chirico crea un universo no que os obxectos se poñen a facer de signos”. ▼
 
▲Seu pai, enxeñeiro de ferrocarrís, era un afeizoadoafeccionado aá arte quelleque lle fixo descubrir a [[Grecia antiga]]. Á idade de 12 anos, De Chirico inscribíuseinscribiuse no Instituto politécnico de [[Atenas]], no que seguíuseguiu cursos de debuxo e pintura. Despois da morte da súa irmá logo do falecemento do pai, en 1905, marchou con acoa súa mai e o seu irmán Andrea (coñecido máis tarde con oco pseudónimo de [[Alberto Savinio]]) para Italia, para ir posteriormente para [[MunichMúnic]]. Asiste entón aos cursos da Academia de Belas Artes, ao tempo que descubredescobre os escritos de [[Friedrich Nietzsche]] e [[Arthur Schopenhauer]] e os cadros de [[Arnold Böcklin]].
Por intermediación do seu irmán, pintor tamén, Giorgio instalouse en París. De Chirico expuxo as súas primeiras obras no Salon d'automne (Salón de outono) de 1912 e 1913. [[Guillaume Apollinaire]] repara en el e escrebe, para a súa revista "Les Soirées de Paris" (Seráns de París), un informe eloxioso, no cal califica a pintura de De Chirico como "metafísica". Retomando a expresión, De Chirico e [[Carlo Carrà]] fundan o movemento "Pintura metafísica" (1915). Alertadoss polo artigo de Apollinaire, os artistas da avangarda desta época : [[Cubismo|cubistas]], [[Orfismo|orfistas]], [[Futurismo|futuristas]], es os futuros [[Dadaísmo|dadaístas]] e [[Surrealismo|surrealistas]] fican impresionnados e admirados.</br>▼
▲De volta a Italia, en 1910, comeza a pintar unha serie de cadros nos que a miudomiúdo no seu título figura a palabra enigma, Talescomo Enigma dunha tarde de outono (1910), “O enigma do oráculo” (1910), “O enigma da hora” (1912). Até 1917, Chirico non cesará de plasmar cadros de aparente simplicidade, pero con forte carga premonitoria, xugandoxogando con cromatismos sen matices e con perspectivas con frecuencia aberrantes: horizontes baixos e distantes, elementos arquitectónicos monumentais flanqueados no primeiro plano de de obxectos chocantes (luvas, manequíns de xastre, pegadas de peixes ou conchas, ...), desertización humana dos espazos a pesar de colocar cabezas esculpidas, bustos ou estatuas completas: En palabras de [[René Passeron]] “De Chirico crea un universo no que os obxectos se poñen a facer de signos”.
 
▲Por intermediaciónmediación do seu irmán, pintor tamén, Giorgio instalouse en París. De Chirico expuxo as súas primeiras obras no Salon d'automne (Salón de outono) de 1912 e 1913. [[Guillaume Apollinaire]] repara en el e escrebeescribe, para a súa revista "Les Soirées de Paris" (Seráns de París), un informe eloxioso, no cal calificacualifica a pintura de De Chirico como "metafísica". Retomando a expresión, De Chirico e [[Carlo Carrà]] fundan o movemento "Pintura metafísica" (1915). AlertadossAlertados polo artigo de Apollinaire, os artistas da avangardavangarda desta época : [[Cubismo|cubistas]], [[Orfismo|orfistas]], [[Futurismo|futuristas]], ese os futuros [[Dadaísmo|dadaístas]] e [[Surrealismo|surrealistas]] fican impresionnadosimpresionados e admirados.</br>
Un día de 1922, [[Yves Tanguy]] vé desde a plataforma dun autobús, nun escaparate, o cadro « ''Le Cerveau de l'enfant'' » (O cerebro do neno). Salta de socato do autobús e fica tan impresionado que decide entón facerse pintor "aínda que eu non tivera nunca un pincel !". Sen sabelo, tivo a mesma reacción que tivera [[André Breton]] seis anos atrás. ▼
 
▲Un día de 1922, [[Yves Tanguy]] véve desde a plataforma dun autobús, nun escaparate, o cadro « ''Le Cerveau de l'enfant'' » (O cerebro do neno). Salta de socato do autobús e fica tan impresionado que decide entón facerse pintor "aínda que eu non tivera nunca un pincel !". Sen sabelo, tivo a mesma reacción que tivera [[André Breton]] seis anos atrás.
Despois da primeira guerra mundial, De Chirico "descubre" as obras de [[Tiziano]]; ao tempo axúntase ao grupo [[futurismo|futurista]] "Valori Plastici" (Valores plásticos), seducido polo fascismo de [[Benito Mussolini]]. De Chirico executa entón as súas series de « ''Cidade romana'' », « ''Fillo pródigo'' » e « ''Argonautas'' », con grande desespero de [[André Breton|Breton]] : "Chirico, a continuar pintando, non fixo desde hai dez anos que malusarmal usar un poder sobrenatural... Esta estafa milagreira ten durado demasiado." ("La Révolution [[surréalismesurrealismo|surréaliste]]", 1926). En 1928, os surrealistas organizan unha exposición Chirico, consagrada tan só ao períodeperíodo "metafísico", á cal lle puñeronpuxeron o título "Ci-gît Giorgio De Chirico" (Aquí xace De Chirico). Nun informe sobre esta exposición, [[Raymond Queneau]] conclúe que "é inútil esperar por este grande pintor...Medroulle unha barba na fronte, unha lixada barba de renegado". Cincuenta anos máis tarde, De Chirico responderá : "Tería preferido que se ocupase de min dun xeito máis intelixente. Mais non podo facer nada en contra" ("Le Quotidien de Paris", 1974).
 
A polémica desatada polos [[surrealismo|surrealistas]] non impedíuimpediu que De Chirico continuase a súa obra por unha vía máis académica e ao tempo máis remuneradora, multiplicando até o infinito os seus cadros de "metafísico" á maneira dun pintor "pompier" do século XIX.
 
== Cadros (selección)==
 
*« ''O vóo do centauro'' », 1909
*« ''AO recompensavoo do adiviñocentauro'' », 19131909.
*« ''A saudaderecompensa do infinitoadiviño'' », 1913.
*« ''A torresaudade vermellado infinito'' », 1913.
*« ''A angustiosatorre viaxevermella'' », 1913.
*« ''A angustiaangustiosa da marchaviaxe'' », 19141913.
*« ''A conquistaangustia doda filósofomarcha'' », 1914.
*« ''MisterioA econquista melancolíado dunha rúafilósofo'' », 1914.
*« ''CanzónMisterio dee amormelancolía dunha rúa'' », 1914, denominado tamén ''O canto do amor'' .
*« ''OCanción cerebrode do nenoamor'' », 1914, denominado tamén ''O canto do amor''.
*« ''O enigmacerebro dado fatalidadeneno'' », 1914.
*« ''O enigma da fatalidade'' », 1914.
*« ''Retrato premonitorio de [[Guillaume Apollinaire]]'' », 1914 (o perfil de Apollinaire cun círculo trazado arredor da súa tempa esquerda).
*« ''O Vaticinador'' », 1915.
*« '' O Dúo ou Os Manequíns da torre rosada'' », 1915.
*« ''Andrómaca'' », 1916.
**« ''As musas inquietantes'' », 1916.
*« ''O Grande metafísico'' », 1917.
*« ''Grande interior metafísico'' », 1917.
*« ''Os matemáticos'' », 1917.
*« ''O fillo pródigo'' », 1922.
*« ''O grande autómata'' », 1925.
*« ''Os gladiadores'' », 1931.
<br/>
 
En 1930 ilustrou os “Caligrammes” de Guillaume Apollinaire.
 
==Galería==
 
<gallery>
[[Ficheiro:The_Anxious_Journey.jpg|''A angustiosa viaxe'' 1913]]
Liña 49 ⟶ 53:
 
== Recoñecementos ==
 
Este artigo é unha versión do correspondente da Wikipedia en francés.
 
 
[[Categoría:Pintores de Italia|Chirico, Giorgio de]]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/wiki/Giorgio_de_Chirico»