|
[[ImaxeFicheiro:Friedrich_Wilhelm_Bessel.jpeg|thumb|right|Friedrich Bessel]]
'''Friedrich Wilhelm Bessel''' ([[22 de xullo]] de [[1784]] — [[17 de marzo]] de [[1846]]) foi un matemático alemán, astrónomo e sistematizador das funcionesfuncións de Bessel (as cales, a pesares do seu nome, foron descubertas por [[Daniel Bernoulli]]).
Naceu en Minden, [[Westfalia]] e morreu de cancro en Königsberg (agora [[Kaliningrado]], [[Rusia]]). Bessel foi un contemporáneo de [[Carl Friedrich Gauss|Carl Gauss]], que tamén era matemático e astrónomo.
Era fillo dunha criada e aos 14 anos pasou a ser aprendiz nunha compañía mercantil de importacións e exportacións de Bremen. Xa de pequeno converteuse no seu contable e a confianza no seu traballo levouno a cambiar as súas habilidades matemáticas a problemas de navegación; isto levouno a fixar o seu interese na astronomía como unha saída para determinar a lonxitude.
O seu traballo tan concienzudoconcienciudo chamou a atención dunha das maiores figuras da astronomía alemá, [[Heinrich Olbers|Heinrich Wilhelm Olbers]], por precisar nos cálculos da órbita do [[Cometa Halley]]. Grazas ao seu apoio puido atopar traballo nun observatorio privado instalado preto de [[Bremen]], onde comezou a traballar con total dedicación.
A suxerenciasuxestión de Olbers, analizou e clasificou as observacións e medicións estelares de posición efectuadas anteriormente por [[James Bradley]], dunhas 3.000 estrelas; nesta tarefa demostrou un celo e precisión tal que o Kaiser Guillermo[[Guillerme II de Prusia]] nomeounoo nomeou director do [[Observatorio de Königsberg]], onde pasou o resto da súa vida pese á súa constante queixa do clima local.
Despois de efectuar delicadas medicións de certas constantes fundamentais (aberración e refraciónrefracción atmosférica), que refinou e tabulou, recibiu en [[1811]] un premio do [[Instituto de Francia]] polas súas novas táboas de correciónscorreccións, que publicou nos seu ''Fundamentos de Astronomía'' ([[1818]]).
Buscando mellorar a precisión dos seus instrumentos sustituiusubstituíu o vello tránsito meridiano (construidoconstruído por Dollond) e o [[círculo de Cary]] por un nuevonovo círculo meridiano construído por Reichenbach-Ertel; en [[1841]] instalou un [[círculo de Repsold]]. Nestas datas o seu ''Tabulae Regiomontanae'' (''Táboas de Königsberg'') estaban en uso xa en case todos os observatorios do mundo, pola súa extensión e exactitude.
Coñecendo a elevada precisión dos seus instrumentos tentou determinar a [[paralaxe]] das [[estrela]]s máis próximas, traballando cun [[heliómetro]] construidoconstruído por [[Joseph von Fraunhofer]]: elexiuelixiu para iso a denominada [[61 Cygni]] que, en base ao seu movemento propio (5,2" ao ano), debería ser una das máis próximas ao noso planeta; ao cabo de 18 meses de observacións (finais de [[1838]]) comprobou que a paralaxe era igual a 0,314" ± 0,020": a estrela distaba máis de 657.000 veces a distancia [[Terra (planeta)|Terra]]-[[Sol]]. Só máis tarde mediríanse as paralaxes de [[Vega]] e [[Alfa Centauri]], resultando esta última a máis próxima á [[Terra (planeta)|Terra]]: 0,77" e 4,3 anos luz de distancia.
En [[1844]], analizando as posicións micrométricas de dúas estrelas fundamentais do catálogo do astrónomo inglés [[Nevil Maskelyne]] ([[Sirio]] e [[Proción]]), comprobou que o seu movemento aparente polo ceo era errático, coma se estivesen afectados por outro ''corpo'' moi próximo pero invisible. Utilizando as súas propias observacións deduxodeduciu a órbita do compañeiro de Sirio, a [[estrela anana branca]] Sirio B (tamén coñecida como o Cachorro) que non sería descuberta ata o ano [[1862]] por [[Alvan Graham Clark]]. A compañeira de Proción sería descuberta en [[1895]].
Despois de moitos anos de traballo e dedicación publicou un catálogo coas posicións precisas dunhas 75.000 [[estrela]]s do hemisferio norte.
| 