Reis Magos

Os Reis Meigos (tamén coñecidos como os Magos de Oriente) é o nome polo que tradicionalmente se denomina aos tres visitantes que, tras o nacemento do Neno Xesús, acudiron desde países estranxeiros para renderlle homenaxe e entregarlle agasallos de gran riqueza simbólica: ouro, incenso e mirra. Nalgúns países (normalmente hispanohablantes) existe a tradición de representar aos Reyes traendo os agasallos que os nenos pedíronlles nas súas cartas durante a noite anterior á Epifanía.

O nome de magos provén do latín "Magi" e este de o grego "?????". Este termo, sen ter o mesmo significado que o actual, era un título que se lle daba ás castes sacerdotais do zoroastrismo. Como parte da súa relixión, estes sacerdotes prestaban unha especial atención ao estudo das estrelas, e gañaron unha reputación internacional pola astrología.

A figura dos Reis Meigos ten a súa orixe nos relatos do nacemento de Jesús, algúns de devanditos relatos foron integrados dos evanxeos canónicos que hoxe conforman o Novo Testamento da Biblia. Concretamente o Evanxeo de Mateo é a única fonte bíblica que menciona a uns meigos (aínda que non especifica o número nin o título de "reis") quen, tras seguir unha estrela, buscan ao «Rei dos Xudeus que naceu» en Xerusalén, guiándolles dita estrela ata Jesús nacido en Belén, e a quen ofrecen ofrendas de ouro, incenso e mirra. As tradicións antigas que non foron recollidas na Biblia, por exemplo o chamado Evanxeo do Pseudo Tomás (ou Evanxeos da infancia de Tomás) do século II, con todo, dan o seu número e asígnanlles nome: Melchor, Gaspar e Baltasar, posiblemente sacerdotes zoroastristas provenientes de Persia. Os nomes son ademais diferentes segundo a tradición siriaca. Segundo posteriores interpretacións os Magos foron considerados orixinarios de África, Europa, e de Asia respectivamente.