Santoral: Diferenzas entre revisións

O '''santoral''' é oa listadolistaxe dos santos admitidos por unha confesión [[relixión|relixiosa]], principalmente falando das [[cristianismo|cristiás]], extensibleestensible tamén ó [[calendario]] [[liturgia|litúrxico]] no que se indica a data na que se celebrancelebra a festividade en honor dun [[santo]] ou otra figura relixiosa. O calendario actualmente usado pola [[Igrexa Católica]] é unha versión modificada do costume [[paleocristianismo|paleocristián]] de conmemorar a morte dos [[mártir]]es no seu aniversario. Coa continua [[canonización]] de crentes ó longo dos séculos, tódolos días do ano se conmemora polo menos a algún santo. Isto faise non só coa morte dos mártires: hoxendía tamén se lembra a data da morte natural dos santos (os antigamente chamados ''[[confesor]]es'', en contraposición ós ''testemuños'' ou ''μαρτυρες—''), que tamén son incluídos no calendario xunto con festividades coma a [[Pascua]], o [[Pentecostés]] ou a [[Epifanía]], relacionadas con eventos da vida de [[Xesús]] e a historia eclesiástica.

OA listadolista mencionadomencionada no santoral da [[Igrexa católica]] non presenta necesariamente coincidencia coscoas das outras cristiás, en concreto das do [[anglicanismo]], [[calvinismo]], [[luteranismo]], [[presbiterianismo]] e en xeral das igrexas da [[Reforma]], e proceden fundamental e incialmente do chamado ''Martiroloxio''. O santoral comprende diversos tipos ou niveis de santidade: [[beato]]s, [[mártir]]es, [[santo]]s, [[anxo]]s, [[arcanxo]]s, etc.

Ben sabido é que [[San Francisco de Asís|Francisco de Asís]] protexe ósos animais, que [[Santa Cecilia]] a [[música]], [[Santa Bárbara]] ósos artilleiros e [[San Xoán Bosco]] o [[cinema]]. Trátase dunha asociación pagá, utilizada pola Igrexa para cristianizar os cultos antigos ou para fomentar o culto católico. Moitas destas avogacías reflíctense na representación habitual do santo, e unha posible clasificación dividiría entre as proteccións físicas (mesmo partes do corpo) e as abstractas.

Cada unha das 37923.792 [[parroquia]]s de Galicia constatadas no nomenclátor oficial de topónimos ténten un santo patrón,. que nonNon se debe confundir ás veces co concepto de haxiotopónimo, que é un topónimo (nome de lugar) que etimoloxicamente procede do nome dun santo ([[Santiso]] < San Tirso, Sanchidrián < Santo Hadrián, [[Santa Comba]], [[Santiago]], etc.). Este [[patrón]] asignado ou [[advocación]] é normalmente único, pois moi poucas veces consta unha parella e moi ocasionalmente máis de dúas. Estes sete casos, dos cales seis son capitais do seu concello, son os seguintes:

En Galicia existen entre 102 e 163 [[advocación]]s distintas. Esta variación numérica depende de se se consideran iguais ou distintas certas parellas ou grupos de advocacións con similaridadessimilitudes, por exemplo:

* Nosa Señora de [[Fátima]], Nosa Señora da O e outras moitas Nosas Señoras ou virxindades a Milagrosa, ;

# [[Santa María]] (750 - 19,8%);

# advocacións xerais de Cristo [=Cristo [1], Divino Salvador [1] e O Salvador [4] pero , sobre todo, San Salvador] (172 - 4,5%);

# [[Santa Mariña]] ''[=María?]'' (109 - 2,9%);

A orixe principal dos santos venerados nas parroquias galegas é bastante antiga: non hai practicamente advocacións de santos canonizados recentemente ou dos últimos séculos. Porén, hai mesmo santos de orixe descoñecida: en boa medida, pódese admitir que moitosmoitas das persoas ou obxectos de culto precristiáns foron recristianizados, perdendo no camiño a consciencia do seu tema, o paganismo orixinario ou mesmo da súa orixe galega. Esta transformación foi tan radical que se chegaron a dous extremos de histrionismo:

Como era de esperar, os máis abundantes con diferenza son os israelitas, seguidos polos itálicositalianos e os turcos. As imaxes de abaixo reflicten a frecuencia e distribución en número de parroquias das advocacións a santos coas características indicadas para cada un dos 315 [[concello]]s de Galicia segundo o cruce dos datos de orixes fornecidas no libro de [[Ferro Ruibal]] e o nomenclator dispoñible no [[CIRP]]. O cadro inferior esquerdo de cada imaxe representa o último concello creado na nosa terra, a [[Illa de Arousa]], e a delimitación verde suplementaria divide Galiza en cinco partes: as [[diocese]]s de Mondoñedo-Ferrol, [[Santiago]], [[Lugo]], [[Ourense]], Tui-Vigo e [[Astorga]].

Non tódolos santos se veneranveneraron igual en tódalas épocas. Ademais de que obviamente non se pode prestar ó culto un santo que aínda non foi santificado (igual que a un mártir que aínda non morreu), as modas e frecuencias (e posiblemente tamén a utilización aproveitada dos santos para fins políticos) nas advocacións flutúan cos séculos. Se houbese que deducir en que época se cristianizou GalizaGalicia a partires das advocacións máis presentes nas parroquias se chegaría a unha conclusión bastante evidente: os santos cuxo culto comezou no século VI son os máis abondosos nas advocacións das parroquias galegas, contabilizando un total do 58% dos analizados. As porcentaxes de tódolos datos son as seguintes:

A distribución superficial destes datos ó longo da xeografía galega represéntase nos sete mapas inferiores. Unha santa significativa nestes sentido é [[Santa Baia]], santa galega datable entre os primeiros séculos da cristiandade ([[século IV]]) que aínda así mantén ata agora un enorme número de parroquias no seu honor, sendo a oitava con máis frecuencia no santoral das parroquias galegas. O seu santo é o [[12 de febreiro]], unha data atípica (probablemente indicio do seu carácter conservador) pois a maioría dos patróns das parroquias galegas teñen a festividade actual enno [[verán]].

== [[Romaría]]s ==

*[[Xesús Ferro Ruibal]] ''et al.'' ([[1992]]) ''Diccionario dos nomes galegos''. [[Vigo]]: [[Ir Indo Edicións]], Vigo. ISBN 84-7680-096-7